Vikan - 20.08.1998, Qupperneq 44

r ^ llidda Gudmiuulsclóttir Sendið bréfin til: „Kæra
félagsráðgjafi svarar llnldti“ Vikan, Seljavegi
bréfum iesenda. 2 101 Reykjavík.
Fyllsta trúnaðar er gœtt
x < og bréf birt undir dulefni. Netfang: vikan@frodi. is
Hann kjaftar frá
kynlífinu
Ég hef ekki þorað að ræða
þetta við neinn en ég er á
föstu og strákurinn, sem ég er
með, er miklu opnari en ég.
Við erum búin að vera saman í
4 mánuði og erum farin að
sofa saman. Hann er ári eldri
og hefur verið á föstu áður en
ég hef aldrei verið svona lengi
á föstu áður. Ég tala ekki um
þetta við neinn en nú veit ég
að hann er að segja strákun-
um í Vinnuskólanum frá því
að við sofum saman. Vinkona
mín sagði mér að hann hefði
verið að tala um hvar væri
ódýrast að kaupa smokka -
eins og hann væri sérfræðing-
ur í þessu. Það „fatta” þetta
allir því það vita allir í Vinnu-
skólanum að við erum saman.
Ég vil ekki að neinn viti þetta
og alls ekki pabbi og nianima.
Hvað á ég að segja við hann?
Það er ekki hægt að taka þetta
til baka, sem hann sagði, og ég
get ekki hætt að sofa hjá hon-
um núna fyrst við erum byrj-
uð. Hjálp, hvað á ég að gera?
Ein 14 ára
Kæra „ein 14 ára”
Þakka þér fyrir afar umhugs-
unarvert bréf og mikilvægar
spurningar. Það er ekkert
unnið við að ásaka sjálfan sig -
skammast sín fyrir sjálfan sig
og breytni sína - og líða af
kvíða, feimni og sektarkennd
við tilhugsunina um það hvað
öðrum kunni að finnast um
mann. Mikilvægast er hvað
þér finnst sjálfri - um þig. Þú
hefur e.t.v. undir niðri raun-
hæfa sektarkennd eða snert af
henni - því þú veist að þú ert í
yngra lagi til að vera „á föstu”
- og svo óttast þú líka reiði
foreldranna, sem vonandi
verður samt hófleg.
Mér finnst út frá bréfi þínu
að þú sért alveg eðlileg ung
stúlka, viðkvæm fyrir surnu og
sár sem þú hefur líka réttmæta
ástæðu til. Það er fullkomlega
heilbrigð og rétt afstaða að
vilja varðveita einkamálin sín
sjálfur, eða í mesta lagi með
sínum allra nánustu. Það er
líka heilbrigt að finnast það
vont að „vera borin á torg”,
þ.e.a.s. að einhver eða ein-
hverjir beri út um mann ýmis
trúnaðarmál eða aðrar upp-
lýsingar sem oft verða mjög
ýktar.
Þú og vinur þinn eru
kannski full ung til að ráða við
að „vera á föstu" ennþá.
Stundum þarf aðeins meiri
þroska en hefur náðst á ykkar
aldri til að slík sambönd
heppnist og traust og trúnaður
getur brugðist eins og þú
þekkir af eigin raun.
Að vinur þinn skuli strax
bera það út að þið sofið sam-
an, hann viti allt unr smokka
o.s.frv. ber í senn vott um visst
stolt eða sjálfsánægju með
samband ykkar og þörf hans
fyrir að slá um sig og sýnast
meiri maður í augum hinna
strákanna. Þessi hegðun getur
verið hans aðferð til að yfir-
vinna eða leyna vanmeta-
kennd undir niðri. Það getur
skýrt þessa frásagnarþörf hans
og hversu gálaus og klaufalega
lausmáll hann er. „Miklu opn-
ari en ég”, segir þú, en tal hans
er ekkert þroskamerki.
Það er rétt að einkamál sín
og annarra á ekki að hafa í
flimtingum. Viðkvæmustu til-
finningamálum sínum á ekki
að deila með öðrum, heldur
einungis í einlægni og trúnaði
með þeirn sem manni þykir
mjög vænt um eða ber ást til.
Þetta skilur vinur þinn ekki
enn og kannske ekki heldur
hvað ást er eða hvers hún
krefst. Það er ekki rétt sem þú
segir: „Ég get ekki hætt að
sofa hjá honum fyrst við erum
byrjuð.” Af hverju ekki? Fyrir
þessari ályktun þinni eru eng-
in góð rök. Ef þessi ónærgætni
hans að fleipra um ykkar mál
særir þig og niðurlægir of mik-
ið, þó svo það sé af hugsunar-
leysi og alls ekki af löngun
hans til að láta þér líða illa, þá
ættirðu að hugleiða vandlega
hvort þið þurfið ekki að kynn-
ast betur og á fleiri sviðum
lífsins til að vita, hvort þið eig-
ið samleið. Þið ættuð að reyna
að ræða saman eftir bestu getu
um ykkar mál og það hvernig
þér líður út af umtali hans, og
heyra hvað honum finnst. -
Líklega væri gott fyrir þig að
draga úr samskiptunum til að
komast að því hvað þú raun-
verulega vilt og átt að gera. En
það er einmitt lokaspurningin
þín sem er líka svo mikilvæg.
Kœr kveðja,
Halda
Ég er hrædd um að
missa hann
Ég er í nokkrum vanda vegna
óvissu í sambandi mínu og sam-
býlismanns míns. Við erum
miklir mátar og höfum þekkst
lengi. Nú stendur mér til boða
að starfa í 18 mánuði erlendis í
mjög spennandi starfi og ég hef
beðið hann að koma með. Við
eruin jú barnlaus og ung og
svona tækifæri koma ekki oft.
(Ég er 29 ára, hann 28.) Hann
segist hins vegar alls ekki geta
komið með mér. Hann er í
skóla og starfsnámi í fyrirtæki
sem hann er gífurlega spenntur
fyrir og vonar að komast þar að
eftir að námi lýkur ef hann
sannar sig fyrir þeim. Við höf-
um ekki rætt hjónaband og
mér finnst ég vera nokkuð óör-
ugg með hann. Honum finnst
bara að ég eigi að fara en orðar
ekkert framtíðina. Hvað ef ég
fæ tækifærið en missi hann? Ég
get ekki beðið hans og hann vill
ekki koma með mér. Hvernig
horfir þetta mál við þér, kæra
Hulda? Attu einhver ráð
handa mér? Ég þarf að svara í
vetrarbyrjun svo gott væri að fá
svar sem íyrst.
Ein í vafa
Kæra „ein í vafa”
Auðvitað áttu að nota tæki-
færið sem þér býðst til spenn-
andi reynslu og aukins sjálf-
stæðis sem öllum er nauðsyn-
legt og vinur þinn raunar hef-
ur hvatt þig til. Slíkt býðst
ekki oft á lífsleiðinni. - Það er
fyllilega mannlegt að þrá að
deila lífinu með ástvini sínum
en það má ekki fórna rnögu-
leikunum til þroska og þekk-
ingar til að ná því marki. Þá er
það of dýrkeypt. Hann vill
heldur ekki fara og missa þá
sennilega af því námi og starfi
sem hann er svo spenntur fyrir
og gefur honum mjög góð fyr-
irheit. Það er fyrir hann hans
tækifæri í lífinu til að auka
reynslu sína og þroska. Þið
hafið bæði hliðstæðar þarfir
og brottför hans gæti reynst
honum mjög áhættusöm í því
efni. - Þú segist raunar vera
dálítið óörugg með hann, t.d.
tali hann ekkert um hjóna-
band. Þér finnst þú ekki vita
nóg um hans tilfinningar til
þín. Ferðalag þitt og starf úti
og tímabundinn aðskilnaður
ykkar gæti reynst gullið tæki-
færi til að láta reyna á ást ykk-
ar og tilfinningar í raun - og
komast að hinu sanna varð-
andi þær. - Séu brestir í þeim
af hans hálfu er alltaf langbest
að vita um slfkt sem fyrst. Sé
svo, án þess þú vitir, eru ekki
líkur á góðri framtíð. - Hitt er
þó kannski enn líklegra að
fjarvistir leiði í Ijós að ást ykk-
ar sé raunveruleg, traust og
sterk. Og þá mun fjarlægðin
milli ykkar, um tíma, síður en
svo draga úr tilfinningunum.
Hún getur þvert á móti þrosk-
að þær og aukið. Þið fáið bæði
næði og tækifæri til íhugunar -
og komist að því hvað í raun
og veru sé ykkur fyrir bestu.
Þið getið verið í nánum sam-
skiptum með nútímatækni og
sé sambandið traust vaknar
söknuður og löngun til að gera
eitthvað meira úr því. Þú verð-
ur af þinni reynslu líka sjálf-
stæðari og munt þá vita betur
hvað þú vilt og það gerir þig
enn styrkari aðila í sambandi
ykkar en áður. Slíka áhættu
verður að taka í lífinu. Allir
standa frammi fyrir því við og
við. „Ef ég fæ tækifærið en
missi hann?” spyrð þú. - Hvað
þá? Fari svo, þá hefðirðu að
öllum líkindum misst hann
hvort eð er, bara svolítið síðar
en ef þú hefðir verið urn kyrrt
- og hafnað þínu tilboði. Og
ekki nóg með það heldur væri
um leið spennandi tækifærið
þitt, tilboð til að kynnast nýj-
um störfum og reynslu, líka
glatað. Þú rnundir sjá eftir því.
Kœr kveðja,
Hulda
44
Lesendur góðir hvaö finnst ykkur? Leggiö orö i belg um unglinga og kynlif. Netfang: vikan@frodi.is