Vikan - 20.12.1998, Blaðsíða 23

*
hvernig og hvers vegna konan Hún sagði að ef ég færi þá
mín brást við hinum ýmsu að- þýddi það aðeins eitt, að hún
stæðum og lærði að bregðast myndi skilja við mig. Ég fór á
við hennar viðbrögðum. Lækn- fundinn eigi að síður og hún
ingamiðillinn ráðlagði mér að minntist ekki oftar á skilnað.
fara í Al-Anon samtökin. Kon- Næstu vikur á eftir var sífelld-
an mín brást illa við þegar ég ur bardagi. Eftir að ég fór á
sagði henni að ég ætlaði að fyrsta fundinn smakkaði hún
fara á fund hjá samtökunum. ekki vín í nokkrar vikur til
þess að sýna mér fram á
hversu mikill óþarfi þetta
væri. Hún reyndi allt sem hún
gat til þess að fá mig ofan af
„þessari þvælu og Al-Anon
kjaftæði.“ Auðvitað upplifði
hún þetta sem ógnun, allt færi
í voða ef mér færi að líða bet-
ur. I hönd fóru erfiðir tímar.
Fyrst í stað frysti hún mig úti;
hún sá mig ekki, hlustaði ekki
á mig, í hennar augum var ég
ekki til. Síðan kom tímabil
Mér hefur tekist vel að ná taki
á tilfinningum mínum og í dag
líður mér vel. Ég er hamingju-
samur og í sambúð með góðri
konu. Hjá Al-Anon læri ég
stöðugt eitthvað af öllum
þeim sem ég hitti. Allir eru
kennarar mínir, jafnt nýliðinn
og sá sem lengra er kominn.
Nýliðinn minnir mig á hvernig
allt var áður fyrr og minnir
mig á að fara ekki þangað nið-
ur aftur. Það hefur veitt mér
Oft spurði ég sjálfan mig hvort mérþœtli vwnt um konuna mína. Ég gat
einfaldlega ekki svarað því. Ég ákvuð að gera ekkert í okkar málum
fyrr en ég kæmist í hetra samband við sjálfan mig og tilfinningar mínar.
þegar fann hún að öllu við
mig. Ég gerði ekkert rétt,
sagði ekkert rétt, hegðaði mér
ekki rétt, ég var fullkomnlega
vonlaus. Þetta var það sem
alltaf hafði dugað henni í sam-
skiptum við mig en nú var ég
búinn undir viðbrögðin, fund-
irnir hjá Al-Anon og tímarnir
hjá lækningamiðlinum sáu til
þess. Þegar gömlu aðferðirnar
dugðu ekki reyndi hún að
vera ofurgóð við mig. Það var
ekki til yndislegri maður í öll-
um heiminum, það væri bara
misskilningur að ég þyfti á Al-
Anon að halda, við gætum átt
yndislega daga saman, enginn
utanaðkomandi þyfti að
skipta sér að lífi okkar. Þannig
reyndi hún með ýmsu móti að
brjóta mig niður en sem betur
fer tókst mér að halda áfram
göngu minni sjálfum mér til
hjálpar. I fyrstu þekkti ég ekki
tilfinningar mínar. Þær höfðu
verið bældar, deyfðar og
svæfðar. Oft spurði ég sjálfan
mig hvort mér þætti vænt um
konuna mína. Ég gat einfald-
lega ekki svarað því. Ég ákvað
að gera ekkert í okkar málum
fyrr en ég kæmist í betra sam-
band við sjálfan mig og til-
finningar mínar. Og einn góð-
an veðurdag áttaði ég mig. Ég
vildi skilja við konuna mína.
Ég spurði sjálfan mig einfald-
lega: Hvað er ég að gera í
þessu hjónabandi?“
BREYTT VIÐHORF
„Nú hef ég verið í Al-Anon
samtökunum í tæp fjögur ár.
mikla gleði að taka á móti ný-
liðum í samtökunum og ég
leiði fundi þeirra ásamt öðr-
um. Það er erfitt skref að
mæta á fyrsta fundinn, erfið-
asta skrefið er fyrsta skerf
ferðalagsins til að skilja þenn-
an sjúkdóm. Það er gleðilegt
að mjög mikið af ungu fólki
leitar til Al-Anon samtak-
anna. Það er frábært að þessi
hjálp skuli vera til, hvernig
umræðan um sjúkdóminn hef-
ur breyst og allur skilningur á
honum aukist. Mín kynslóð
ólst upp við það að þegja, vera
ekki að kvarta og halda bara
áfram. Það er erfitt að mæta á
fyrsta fundinn og mikilsvert
að vel sé tekið á móti nýliðun-
um. Mannræktin tekur aldrei
enda. Að rækta sjálfan sig er
eins og garðvinna. Þótt maður
hafi komi sér upp fallegu
blómabeði í brjóstinu þá þarf
stöðugt að tína arfann og hlúa
að gróðrinum svo hann fari
ekki í órækt. Þess vegna mun
ég verða félagi í Al-Anon alla
ævi.“
lesandi seair Þnrunni Stetánsdóttur söau sína '
Vill þú deil;i sögu þinni
með okkur? Er eitthvaö
seni hefur haft mikil áhril'
I Vf' * M á j>ig, jafnvel breytt lífi
^ í þínu? Þér er velkomið að
W skrifa eða hringja til okk-
HSrj? ar. Við gætum fyllstu nafn-
' leyndar.
Heiniilislaiigin er: Vikan - „Lífsrcynslusaga",
Seljavegur 2,101 Keykjuvik,
Nell'ang: vikan@írodi.is

23