Vikan - 21.09.1999, Blaðsíða 6

Matthildur Guðmundsdóttir, fyrrum fyrirsæta, kennir ungbar
Matthíldur Guðmundisdóttír, betur þekkt seniLöIcrrhefur(
ing á sínum yngri árum, sjgraði síðan i íegurðaP^mike|}]
sem hún rak vinsæla tiskuvöruýerslunvf1noj5kmi,ár. Nú e
segir hún að sér líði best i vatni. Lóló kennir ungáhörnui
heimsótti hana í kennslustund í
f 1
; Hún var sunddrottn-

ólki, að synd a. Vikan
„Ég byrjaði snemma að fá
áhuga á íþróttum. Þegar ég
var sjö ára og kom heirn úr
fyrsta leikfimitímanum í
skólanum sagði ég ákveðið
við mömmu að ég ætlaði að
verða íþróttakennari. Ég
byrjaði að æfa sund þegar ég
var 11 ára og 14 ára var ég
komin í landsliðið. Ég var
alltaf í lauginni og æfði mjög
stíft. Ég náði góðum árangri
og setti fimm og hálft ís-
landsmet. Þegar ég var 18
ára ákvað ég að hætta f
sundinu. Ástæðurnar voru
tvær. Ég var búin að ákveða
að láta bernskudrauminn
rætast og fara í íþróttakenn-
aranám að Laugarvatni. Það
hafði ekki síður áhrif að á
þessum tíma þótti ekkert
flott að vera ung kona með
stælta vöðva en ég var
herðabreið og mössuð eftir
sundið. Ég hafði alllaf klætt
mig í íþróttagalla en þarna
var daman í mér og allir
kvenhormónarnir að koma
fram. Ég var farin ganga í
tískufötum og sá að það
passaði ekki að vera mjög
vöðvastælt.“
Á fullu í fyrirsætu-
bransanum
Lóló kláraði íþróttakenn-
araskólann og fór jafnframt
að starfa sem fyrirsæta. „í
módelstörfunum þá var allt
annað hugarfar í gangi en er
núna. Við spáðum minna í
peningana en félagsskapinn
sem var mjög skemmtilegur.
Þetta var fyrst og fremst
áhugamennska og gert til að
hafa gaman af hlutunum. I
dag er fyrirsætustarfið og
allt sem því fylgir harður
bisness. Mér finnst það
reyndar gagnrýnivert hversu
ungar margar stúlkurnar
eru. Þetta eru oft bara börn.
Það er verið að senda þess-
ar stúlkur út í heim til að
keppa eða sýna og oft jafn-
vel einar. Fyrirsætuheimur-
inn er mjög harður og það
er ýmislegt sem þarf að var-
ast.“
Lóló skeinnitir sér konunglega þegar hún kennir
unghamasundió. Hér er liiín, ásanit Gauki litla
og foreldruni hans, í iiii«liariiasundinu. Hún seg-
ir aó liörnin geti sér ótrúlega niikið.
6 Vikan
og spurt eftir Matthildi. Við-
komandi var tjáð að það
ynni engin Matthildur
þarna. Þar með var það af-
greitt,“ segir Lóló brosandi.
Hún býr nú í fallegu húsi í
Garðabænum ásarnt sonum
sínum tveimur, Orra 15 ára
og Sindra 10 ára.
Of vöðvastælt
Lóló ólst upp í miðborg
Reykjavíkur, nánar tiltekið
á Laugaveginum, og bjó þar
þangað til hún var 18 ára.

§§
U) Ifl
i/i m
Í.E
0) 01
XI ±
'0 X
x C
- B
oi 'ö
•o X
X í:
»1
í s
Það var víst þannig að
ég var kölluð Lóló um
leið og ég fæddist.
Þegar ég var þriggja
mánaða átti að skíra mig og
nafnið Matthildur hafði ver-
ið ákveðið. En rétt áður en
skírnin átti að fara fram dó
presturinn og það dróst í
hálft ár að skíra mig. Þá var
Lólóar nafnið orðið fast við
mig. Margir þekkja mig bara
sem Lóló og ekkert annað.
Einhvern tíma var hringt í
fyrirtæki, sem ég vann hjá,