Vikan - 21.09.1999, Síða 29

Lesandi segirfrá
r<d_.
kvenfólk. Það átti til að
roðna eða stama og reyndi
að negla mig niður með aug-
unum til þess að forðast
bein samskipti við hann. Ef
maðurinn minn spurði um
eitthvað (ýmist á ensku eða
bjagaðri íslensku) þá var
honum ekki svarað heldur
horft beint fram hjá
honum eins og hann
væri ósýnilegur og
svörum var beint til
mín. Þetta var í
hæsta máta mjög
pínlegt og ég átti það
stundum til að
springa og benda
viðkomandi á að ég
hefði ekki sagt stakt
orð.
Á fyrstu árum
hjónabands okkar
vorum við barnlaus
og fórum stundum
um helgar út að
skemmta okkur en
það gekk ekki alltaf
stórslysalaust fyrir
sig. Eitt sinn um-
kringdi okkur hópur
af mönnum sem
kölluðu ókvæðisorð
að okkur, stjökuðu
við manninum mín-
um og öskruðu:,, Farðu
heim helvítis Spánverjinn
þinn, sumarfríið er búið.“ ís-
lenskum karlmönnum geng-
ur greinilega mun verr að
gera sig litblinda í samskipt-
um við aðrar þjóðir en okk-
ur konunum og hafa þann
hvimleiða vana að tengja
karlmenn af öðrum kynþátt-
um við kynlíf eingöngu. Það
hlýtur að stafa af einhvers
konar minnimáttarkennd.
Hvað annað gæti það verið?
Þrátt fyrir bullandi for-
dóma og svívirðilegar at-
hugasemdir í garð annarra
kynþátta þá hafa margir Is-
lendingar tekið ástfóstri við
tónlist bandarískra blökku-
manna og menningaráhrifa
þess kynstofns gætir víða í
íslensku samfélagi. Það þarf
ekki annað en að skoða
fatatískuna eða aðdáun
þeirra á kvikmyndastjörnum
á borð við Will Smith og fyr-
irsætum eins og Naomi
Cambell. Eldri kynslóðin
dillar sér enn við Louis
Armstrong, Fats Domino og
hrífst af angurværri
tregatónlist Billy Holiday og
Ellu Fitzgerald. Litið er upp
til Malcolm X og Martin
Luthers King en ég er ansi
hrædd um að þeir félagar
myndu snúa sér rækilega við
í gröfinni ef þeir vissu
hversu grunnt væri á kyn-
þáttafordómunum.
Útlendingar til undan-
eldis
Við hjónin skildum að
loknu sex ára hjónabandi og
hefur það ekkert með litar-
hátt mannsins að gera eða
þá fordóma sem við þurftum
oft að kljást við. Hann flutt-
ist til Bandaríkjanna þar
sem honum líður mun betur
og heldur sambandi við mig
og barnið sitt, en okkur
fæddist sonur hálfu ári áður
en leiðir skildu. Barnið okk-
ar er mjög fallegt
eins og oft vill verða
þegar tveir kyn-
stofnar leggja erfða-
þætti sína saman.
Drengurinn er með
slétt, brúnt hár, stór
dökkgræn augu og
dökka augnumgerð.
Liftarháttur hans er
fallegur og langt frá
því að vera dökkur
en hann er heldur
ekki með dæmi-
gerða íslenska húð
og er því fljótur að
ná lit í sól. En fólk
tekur þó eftir því að
hann er ekki
glókollur með
mjallahvíta húð og
ljós augnhár. Við
skulum segja að
hann er örugglega
ekki aríi. Og þótt
flestum þyki kyn-
blendingar fallegir þá geta
sumir ekki stillt sig um að
vera með eitraðar athuga-
semdir. Móðir mín var eitt
sinn að passa drenginn minn
þegar hann var fjögurra ára
gamall og var stödd hjá skó-
smið. Afgreiðslukonan þar
var alveg heilluð af barninu
en spurði svo: „Var þetta
svona einnar nætur gaman
hjá þér og einhverjum út-
lendingi?“ Þvílík smekk-
leysa og mannfyrirlitning.
Ég hef verið spurð hvort ég
hafi valið mér útlending til
undaneldis og mér hefur
margoft verið sagt af sann-
færingu hversu heppin ég sé
að barnið hafi nú ekki feng-
ið svart hár og brún augu.
Þá fyrst væri ég nú í vand-
ræðum, eða hvað? Þrátt fyr-
ir að í dag séu liðin u.þ.b.
átta ár frá skilnaði okkar
hjóna þá er ég enn að heyra
leiðinlegar athugasemdir frá
fávísum og þröngsýnum ein-
„Afgreiðslukonan var
alveg heilluð af barn-
inu en spurði svo:
„Var þetta svona
einnar nætur gaman
hjá þér og einhverj-
um útlendingi?“
staklingum. Maðurinn sem
ég bý með í dag er íslenskur
og einn kunningja hans
spurði hann nýlega hvernig
hann gæti verið með konu
sem hefði legið undir
Araba. Þetta eru ekki bara
fordómar, þetta er hreinn og
klár greindarskortur.
í dag er það veruleiki á ís-
landi að hér býr fólk með
börn sín af margvíslegum
kynþáttum og við ættum að
temja okkur þroska og
heilindi með því að bera
virðingu fyrir þessu fólki.
Það er mikilvægur hluti af
ábyrgð okkar sem foreldra
að ala upp börnin okkar í
umhverfi sem einkennist af
víðsýni og manngæsku.
íslendingar eru ekki frek-
ar en aðrir guðs útvalda
þjóð.
Lesandi segir
Hrund
Hauksdóttur
sögu sína
Vilt þú deila sögu þinni
meö okkur? Er eitthvaö
sem hefur haft mikil áhrif
á þig, jafnvel breytt lifi
þínu? Þér er velkomið aö
skrifa eða hringja til okk-
ar. Við gætum fyllstu
nafnleyndar.
Ileiniilisfan^iO er: \'ikan
- „l.ílsre\ nslusa^a". Seljavegur 2.
101 Rcykjavík,
Nellaii”: \ ikan@lrmli.is