Vikan - 04.01.2000, Síða 8

Flestir sem búa í tjölbýlishiisinii ciga ílniiiirnar sjáltir.
Þaii borgaiii sig þó ekki fyrir íslendingana að kaupa ílnið
því engin veit hversu lengi dvalist verður í Þýskalandi.
mæðranna þess utan og mér
finnst hann vera meiri hér en
heima á íslandi. Þar eru allir úti
á vinnumarkaðnum og hafa
ekki tíma til að hittast á sama
hátt og hér.”
Þegar fólk flyst búferlum
milli landa er álagið oft miklu
meira fyrir þann sem heima sit-
ur heldur en hinn sem fer út að
vinna. Linda er hálfþýsk og hef-
ur því ekki átt í neinum erfið-
leikum með tungumáiið og þar
af leiðandi hefur aðlögunin ver-
ið miklu auðveldari. Foreldrar
hennar kynntust í Göttingen,
þegar faðir hennar var þar í
tannlæknanámi, og Linda hefur
alla tíð haft mikið samband við
þýsku fjölskylduna sína og talar
að sjálfsögðu þýsku eins og inn-
fædd. En þátttakan í barna-
klúbbnum hefur líka verið til
góðs því þar hefur hún kynnst
konurn á sínum aldri sem orðið
hafa vinkonur hennar, og allt
eru þetta vinkonur sem eiga
margt sameiginlegt.
ekki ánægð heima bitnar það á
vinnunni og þá getur maður al-
veg eins verið kyrr heima á Is-
landi."
-En hvernig skyldi Gunnari
Má ganga með þýskuna?
„Ég þótti nú ekki afburða-
nemandi í þýsku þegar ég var í
Verzló og ég held að þýsku-
kennarinn minn fengi taugaá-
fall ef hann vissi að ég væri far-
inn að vinna hér í Þýskalandi.
Ég ákvað að það væri ekki
lausnin að tala ensku og skellti
mér strax út í að tala þýskuna.
Ég hef samt ekki haft tíma til
að fara í skóla eða á námskeið
heldur hef ég lært af vinnufé-
lögum og viðskiptavinum. Það
líkar Þjóðverjum ákaflega vel
og maður finnur að í viðskipta-
lífinu nýtur maður virðingar ef
maður leggur þetta á sig. Ég sé
líka ekki eftir því og nú orðið
skil ég allt og get sagt það sem
ég þarf að segja og vel það."
-Hvert liggur leiðin frá Frank-
furt?
„Við vitum aldrei hversu
lengi við erum á hverjum stað,
fáum að vita með korters fyrir-
vara hvert við eigum að fara
næst. En grínlaust þá er venjan
að fólk sé í fjögur til fimm ár á
hverjum stað svo ég reikna með
að við verðum hér enn um sinn.
Við höfum heldur ekkert á móti
því og eru mjög ánægð í Þýska-
landi," segir Gunnar Már Sigur-
finnsson, sölustjóri Flugleiða í
Þýskalandi.
Linda var í þýskunámi í Mains
en hún var langt komin með
þýskuna í Háskólanum áður en
hún fluttist út og ákvað að ljúka
náminu ytra. Svo kom Þorbjörg
aftur til að hjálpa til þegar litla
dóttirin Silja kom í heiminn.
Hún segir að sér finnist alveg
sérstakt hvað fólk sinni börnun-
um vel í Þýskalandi og ekki síð-
ur hvað allir séu almennilegir.
Nágrannarnir hafa verið að
koma með blóm í tilefni af fæð-
ingu Silju „og mér finnst þetta
hreint einstakt samfélag og sér-
lega vinsamlegt. Konurnar, sem
eru með börn á róluvellinum,
eru alltaf að reyna að tala við
mig þegar ég kem þangað með
Andra Stein, jafnvel þó þær tali
ekki mikið í ensku og ég litla
þýsku. Þegar ég fór svo með
hann á föndurdag í barna-
klúbbnum voru allir tilbúnir til
að hjálpa okkur."
íbúð fjölskyidunnar er 110
fermetrar. þrjú herbergi og
stofa, eldhús og tvö baðher-
bergi. Heima á íslandi hafði
unga fólkið búið í 50 fermetra
íbúð og þrátt fyrir það að kom-
an hefur þurft að bæta ýmsu við
svona smátt og smátt. Það er
yndislegt að búa hér á sumrin.
Við sitjum úti á svölum langt
fram á kvöld, grillum og höfurn
það gott. Mér þykir skrýtið
hvað hinir íbúarnir í húsinu
nota svalirnar lítið. Við sitjum
hérna lon og don en ég sé bara
aldrei nokkurn mann á hinum
svölunum. Fólk fer hins vegar
mikið út á kaffi- og veitingahús
og situr þar og drekkur kaffi,
rauðvín og bjór, en er minna
heima hjá sér."
Húsnæðið skiptir miklu
máii
Lindu og Gunnari Má kemur
saman um að hverfið sem þau
búa í sé gott. Þar er mikið af
ungu fólki í góðum stöðum.
kannski nýkomið út á vinnu-
markaðinn eftir nám og margir
vinna inni í Frankfurt. Reyndar
er húsnæði í hverfinu frekar
dýrt en Gunnar Már segir að
þau hafi viljað búa í hverfi þar
sem fjölskyldan sé örugg, um
slíkt verði að hugsa á þessum
slóðum. Allflestir sem búa í
fjölbýlishúsinu eiga íbúðirnar
sínar sjálfir en það borgaði sig
ekki fyrir íslendingana að fjár-
festa í íbúð, hentugra var að
leigja þar sem ekki er vitað
hversu lengi þau eiga eftir að
verða í Frankfurt. „Til þess að
fólki líði vel og það geti verið
ánægt verður fjölskyldan að
búa á góðum stað. Ef þú býrð
Amman kemur oft í
heimsókn
Þorbjörg Júlíusdóttir, móðir
Gunnars, var í heimsókn í Hatt-
ersheim þegar Vikuna bar að
garði og sagðist hún vera búin
að koma oft til Þýskalands að
undanförnu. Ekkert mál sé að
skreppa milli Ianda nú orðið.
Það hafi lengi vel verið meira
fyrirtæki fyrir foreldra hennar
að heimsækja hana til Vest-
mannaeyja, en þar settist hún
að árið 1965 eftir að hún gifti
sig. Þorbjörg var til dæmis í
Frankfurt í sumar á meðan
8 Vikan