Vikan - 04.01.2000, Blaðsíða 46

klæðnað hinna gestanna. Ég
lít hræðilega út.
Hertogaynjan brosti. Fal-
legur klæðnaður gæti aldrei
komið í staðinn fyrir fallega
andlitið þitt.
Það var langt síðan ein-
hver hafði talað svo hlýlega
til Yseyultu. Tárin streymdu
niður kinnar hennar.
Ég veit ekki hvernig ég
get þakkað þér, sagði hún
grátklökkri röddu.
Þú þarft ekki að þakka
mér, sagði hertogaynjan.
Við skulum hefjast handa.
Nú fer ég niður og tala við
ráðskonuna og svo kemur í
ljós hvað við getum gert.
Hún flýtti sér fram og
mætti þjóni sem var á leið-
inni upp með farangur
Yseultu. Þjónustustúlka
fylgdi í kjölfar hans til þess
að taka upp úr töskunni.
Á leið til herbergja sinna
mætti hertogaynjan syni sín-
um.
Þarna ertu mamma, sagði
hann. Ég var einmitt á leið-
inni til þín til þess að segja
þér að það er búið að bera
fram hressingu í Robert The
Bruce-salnum.
Ég kem, sagði hertogaynj-
an. En fyrst verð ég að tala
við frú Ross.
Frú Ross var ráðskonan.
Hertoginn ætlaði að fara að
segja að ráðskonan gæti
beðið en móðir hans sagði:
Ég verð að finna einhver föt
á aumingja barnið. Getur þú
hugsað þér nokkuð grimmi-
legra en að neita henni um
ný föt í tvö ár? Hún á engin
föt sem passa á hana.
Ég gæti vel hugsað mér að
segja markgreifanum skoð-
un mína á því, sagði hertog-
inn reiðilega.
Það gæti ég líka, sagði
hertogaynjan. Aftur á móti
sögðum við honum álit okk-
ar með því að senda ekki
Yseultu til baka eins og
hann vænti.
Hertogaynjan beið ekki
svars en flýtti sér til her-
bergja sinna.
Ráðskonan beið hennar í
svefnherberginu. Hún hafði
verið í þjónustu hertogaynj-
unnar í mörg ár.
Hvernig hefur þú það, frú
Ross, sagði hertogaynjan og
rétti henni höndina.
Það gleður mig að sjá
yður, svaraði ráðskonan og
hneigði sig.
Ég vil gjarnan að þú reyn-
ir að finna föt handa ungfrú
Yseultu Corde, sagði her-
togaynjan. Hún á engin föt
sem passa henni og ég er
viss um að hægt er að breyta
einhverjum kjólanna minna.
Ráðskonan leit undrandi
á hana en hertogaynjan hélt
áfram: Hún er mjög grann-
vaxin svo það verður líklega
að þrengja þá. Það er mjög
mikilvægt að við finnum fal-
legan ballkjól handa henni.
Henni fannst miður að
kjólarnir hennar voru flestir
í dökkum litum. Ung kona,
eins og Yseulta, ætti ein-
göngu að klæðast hvítu.
Láttu mig um þetta, náð-
uga frú, sagði frú Ross. Ég
geymdi nokkra fallega kjóla
sem þér eruð hættar að nota
og ýmislegt fleira sem ég
vissi að gæti einhvern tímann
komið að góðum notum.
Hertogaynjan hló. Eins og
venjulega hefur þú ráð undir
rifi hverju, frú Ross! Þú vær-
ir kannski svo góð að fara
ræða við ungfrú Corde. Son-
ur minn bíður eftir því að ég
skenki gesturn okkar te.
Hún hikaði aðeins en sagði
svo: Hentu svörtu kjólunum
hennar í ruslatunnuna. Þar
eiga þeir best heima!
Hún sagði þetta afsakandi
og hertogaynjan fann hvað
hún átti bágt með að tala
um þetta.
Hertogaynjan lokaði dyr-
unum og sagði: Hlustaðu nú,
Yseulta. Sonur minn sýndi
mér bréfið frá frænda þínum
og ég er hissa og miður mín
yfir því að nokkur maður,
svo ég tali ekki um náinn
ættingi, geti komið svo
hræðilega fram við þig.
Auðvitað kemur þú á dans-
leikinn. Þótt það sé ekki
langur tími til stefnu er ég
viss um að okkur tekst að
finna handa þér fallegan
kjól.
Hún sá hvernig birti yfir
Yesueltu og hélt áfram: Ég
skal líka finna föt sem þú
getur notað í dag þegar þið
farið til þess að fylgjast með
herramönnunum reyna að
krækja í lax í ánni.
Yseulta stóð með tárin í
augunum. Meinar þú þetta
virkilega? Ég vil ekki valda
óþægindum. En ég geri mér
grein fyrir því að klæðnaður
minn stingur í stúf við
46 Vikan