Vikan - 18.01.2000, Blaðsíða 25

af," segir 29 ára kona. „Ég var
að vinna úti á landi og hann bjó
þar. Við dönsuðum saman allt
kvöldið og vorum eftir það óað-
skiljanleg þar til ég þurfti að
halda heim um haustið. Sökn-
uðurinn var hins vegar svo mik-
ill á báða bóga að hann var
kominn á eftir mér örfáum vik-
um seinna. Hann bjó heima hjá
mér, byrjaði í námi og við vor-
um óskaplega hamingjusöm. Ég
leigði íbúð með bestu vinkonu
minni og óhjákvæmilega þurft-
um við að umgangast hvert
annað mjög náið. Þeim kom vel
saman og til að byrja með
gladdi það mig en fljótlega taldi
ég að ýmislegt benti til þess að
annað og meira en bara velvild
og vinátta byggi að baki hjá vin-
konu minni. Ég treysti honum
og trúði að tilfinningar hans
ristu jafndjúpt og mínar svo ég
hafði ekki beinlínis áhyggjur.
Ég reyndi að tala við hana en
hún neitaði staðfastlega að hún
væri skotin í honum og sór og
sárt við lagði að þótt svo færi að
hún fyndi fyrir einhverju slíku
myndi hún aidrei gera neitt til
að nálgast hann mín vegna. Mér
varð rórra við þella. Þegar þau
lilkynntu mér nokkru síðar að
þau væru ástfangin og á leið í
sambtið í annarri l'búö lékk ég
mikið áfall. Eg hef enn ekki
komist yfir það, því að missa
beslu vinkonu sína og manninn
sem maður elskará sama tíma
erverra en nokkurgelur
ímyndað sér.“
Vinálla þarf ekki alllaf að
vera löng til að vera dýrmæt.
Það kemur fyrir að fólk hittist
og nær strax svo vel saman að
það er eins og það hafi þekkst
árum saman. Slíkir vinir eiga
hug manns allan eftir að kynni
takast og stundum endist vin-
áttan og stundum ekki.
„Ég kynntist stelpu þegar ég
byrjaði í menntaskóla sem varð
strax mikil vinkona mín," segir
ung kona. „Hún var mikill
grallari og við brölluðum margt
skemmtilegt allan veturinn.
Hún var utan af landi og leigði
Stundum kemst
elskhugi eða maki
upp á milli vina.
íbúð í bænum á meðan hún
stundaði nám. Eins og nærri má
geta dvaldi ég þar öllum stund-
um, enda var þar enginn full-
orðinn til að slá á gleðskapinn
hjá okkur og oft gengu lætin út
í öfgar. Um sumarið fór hún
heim til sín og ég brá mér í
sveitina til hennar um verslun-
armannahelgina til að skemmta
mér. Við fórum á ball í félags-
heimili í grenndinni, mitt fyrsta
alvöru sveitaball.
Ég var ókunnug stelpa og
strákarnir í nágrenninu kunnu
að meta nýjabrumið. Mér leið
eins og prinsessu allt kvöldið,
var eftirsótt sem aldrei fyrr og
hefði skemmt mér konunglega
ef ekki hefði verið fyrir nær-
buxurnar mínar. Þær voru af
þeirri gerðinni sem alltaf rann
inn á milli rasskinnanna hvernig
sem reynt var að renna þeim á
sinn stað. Ég gat ekki dansað
þegar nærbuxnaskammirnar
léku þennan leik og var alltaf
að hlaupa afsíðis til að laga þær.
Ég bar mig upp við vinkonu
mína og hún ráðlagði mér að
fara úr buxunum og stinga þeim
í vasann. í fyrstu var ég treg til
cn þegar þær lélu ekki af stríðni
sinni vió mig gerði ég það sem
hún hafði stungið upp á. Og
þvílíkur munur. Ég gat notið
mín til fulls og gerði þaö þang-
að til tími var komin lil að
halda heim. Bróðir liennar
keyrði okkur á ballið í jeppa
pabba þeirra og kom sömuleið-
is að sækja okkur. Ég var í
stultu víðu pilsi og berleggjuð
því leggirnir voru dokkbrúnir
eftir úlivinnu allt sumariö og ég
vildi leyfa þeim að njóta sín.
Við löbbuðum til móts við jepp-
ann og skyndilega kom vind-
hviða og lyfti pilsinu mínu.
Þrýstinn hvítur bakhlutinn á
mér blasti við öllum þeim sem
stóðu á tröppunum og ég flýtti
mér eldrjóð upp í bílinn og hélt
að mér pilsskrattanum.
Vinkona mín og bróðir henn-
ar hlógu ósköpin öll en mér leið
hálfömurlega. Þótt þetta væri
ekki beinlínis henni að kenna
gat ég ekki fullkomlega slappað
af í návist hennar eftir þetta. I
hvert skipti sem ég sá hana datt
mér atvikið í hug og fann fyrir
vandræðagangi og feimni. Hún
kom aftur í skólann um haustið
en datt út úr námi um jól. Ég
var hálffegin að þurfa ekki að
hitta hana en lengi sá ég samt
eftir gleðinni og fjörinu sem
alltaf ríkti þegar við vorum
saman."
ðfund fylgir auðnu
Til að konum geti liðið vel á
vinnustað þurfa þær að eiga
góða vini meðal samstarfsfólks
síns. Yfirleitt taka konur góðan
starfsanda fram yfir von um
stöðuhækkun eða ögn hærri
laun. Séu konur ánægðar á
vinnustað þarf yfirleitt eitthvað
mikið að koma til áður en þær
segja starfi sínu upp.
.J yrir nokkrum árum vann
ég hjá lillu fyrirtæki," segir ung
kona. „Með mér vann kona
nokkru eldri en ég sem var
ofsalega hress og alincnnileg.
Við urðum fljótt miklar vinkon-
ur, fórum úl að skcmmta okkur
saman og hittumst oft ulan
vinnutíma. Ilún hafði unnið hjó
fyrirtækinu mun lengur en ég
og þegar ég fékk slöðuhækkun
varð hún mjög reið. Fljótlega
fór að hera á því el ég þurfli að
segja henni fyrir verkum að hún
kaus að hunsa það eins lengi og
hún gat. Kæmi ég með tillögur
að vinnutilhögun fann hún því
allt til foráttu og gerði jafnvel
grín að uppástungum mínum.
Ég leiddi þetta allt hjá mér og
taldi að hún þyrfti bara tíma til
að jafna sig. í stað þessa að lag-
ast versnaði ástandið hins vegar
stöðugt. Hún gekk sífellt lengra
og það endaði með að hún setti
sig ekki úr færi að móðga mig.
Eitt sinn vorum við að vinna
að viðamiklu verkefni og ég
hafði gleymt að taka saman
skjöl sem við þurftum á að
halda. Hún leit þá á mig með
yfirlætissvip og sagði: „Mikið
hlýtur loftið að vera þunnt á
þinni plánetu því ekki getur þú
kennt aldri um gleymskuna."
Mér var nóg boðið þegar hún
sagði þetta og tilkynnti henni
að ég gæti ekki unnið með
henni lengur ef hún ekki léti af
hegðun sinni. Síðan fór ég til yf-
irmanns okkar beggja og sagði
honum það sama. Hann vildi
ekki taka af skarið en bað mig
að vera þolinmóða og reyna til
þrautar að laga samkomulagið.
Ég var hins vegar búin að fá
mig fullsadda af því að reyna
svo ég sagði upp. Hann reyndi
enn að telja mig á að vera
áfram en var ekki tilbúinn að
lara sjálfur og segja henni að
hún yrði að sælla sig við þá
slaðreynd að ég vieri hierra setl
og henui bæri að sýna mér virð-
ingu. Ég var viss um að ástand-
íð myndi ekki lagast án þess og
það varð úr að ég hætti."
Þóll oft liggi ríkar áslæður að
baki vinsHta eru þau aldrei sárs-
aukalaus. Sá sem brotið cr gegn
saknar vinarins þrátt fyrir allt
og sárindin eru olt longi að
hverfa. I linn situr uppi með
skömmina og söknuð ekkci I
síður en sá sem hann fórnaði
vegna einhverra annarra hags-
muna. I dægurlagi segir að góð-
ur vinur geti gert kraftaverk og
þeir hafa jafnan verið taldir
gæfumenn sem eiga raungóða
vini sem endast ævilangt. Göm-
ul kona sagði eitt sinn að það
væri sama hversu vel þú færir
með hlutina þfna þeir hefðu að-
eins ákveðinn endingartíma svo
gengju þeir úr sér, væri hins
vegar vel með vin farið þá ent-
ist hann þér allt lífið.
Vikan 25