Vikan - 08.02.2000, Blaðsíða 2

Þorri Hringsson er ungur Þús-
undbjalasmiður og engu er líkara
en hann sé jafnuígur á flest hað
sem hann tekur sér fyrir hendur.
Þorri lauk námi í Myndlista- og
handíðaskólanum árið 1989 en
síðan hélt hann til framhalds-
náms við Jan van Evck akademí-
una. Eftir að hann kom heim
vann hann á Kjarvalsstöðum við
uppsetningu og skipulagningu
sýninga og fljótlega fór hann að
kenna málun og módetteíkningu
við Myndlistarskólann í Reykja-
vík. Þorri hefur einnig unnið við
hönnun um árabil en skopteikn-
ingar eru eitt af hans áhugamál-
um og teiknimyndasögur eftir
hann hafa birst í Gispi, Gare de
Nord og Serienord. Hann á einnig
nokkrar skopteikningar í farand-
sýningunni Hláturgas og Þorri
teiknaði forsíðu bókar sem fylgir
sýningunni. Auk pessa er Þorri
vínsmakkari og áhugamaður um
vín og skrifar um pau fræði í
Gestgjafann. En er ekkert erfitt
að vinna margvísleg störfP
þar var mjög fjölbreytt því ég sá
urn safnafræðsluna, skipulagði
sýningar þeirra á meðal 100 ára
afmælissýningu á verkum
Gunnlaugs Blöndal og sýningu
á verkum Hrólfs Sigurðssonar.
Ég var auðvitað ekki alveg einn
í ráðum, forstöðumaðurinn
Gunnar Kvaran átti hugmynd-
ina en bað mig að afla upplýs-
inga, velja verk o.s.frv. Ég er
feginn að hafa getað unnið
þessi ólíku störf og tel mig
heppinn að þau hafa öll verið
innan þeirra marka sem flokka
má undir myndlist að víns-
mökkuninni undanskilinni. A
hana lít ég reyndar sem áhuga-
mál sem svo heppilega vill til að
ég get notað. Meðan hæfileikar
manns nýtast er eins gott að
nýta þá.“
Myndir Þorra eru ákaflega
fallegar og hreinir, tærir litir
þeirra minna um margt á gömul
auglýsingaplaköt. Þorri segir
það ekki fjarri sanni því hann
leggi sig fram um að ná þeim
hreinu og tæru litum sem not-
aðir voru í prenttækni fyrir
u.þ.b. hálfri öld. Á einkasýn-
ingu Þorra í Sýningarsalnum
Sjónarhóli var athyglinni beint
að matarmyndum hans sem eru
um margt ákaflega sérstakar.
Hvers vegna að mála mat er
ekki nóg að borða hann?
„Ég hef svarað þessari spurn-
ingu áður og svara henni í sjálfu
sér aldrei eins, enda eru nýjar
hugmyndir alltaf að kvikna og
þær endurspeglast í þessurn
myndum mínum. Ég hef áhuga
á mat og hef gaman af að mat-
búa. Að sumu leyti má kannski
líkja þessu við andlega elda-
mennsku en ef við lítum bara á
það hlutverk sem matur gegnir
í lífi okkar sést að þetta er
hvergi nærri svo einfalt. Enginn
er ósnortinn af mat. Við erum
öll háð því að borða og allir
hafa skoðanir á mat. Skoðanir
manna á mat eru auk þess eitt-
hvað það alpersónulegasta sem
til er, enda þarf viðkomandi að
láta hann ofan í sig. Það er til
dæmis hægt að hafa skoðanir á
stjórnmálamanni en enginn
mun nokkru sinni þurfa að
borða hann.
Allir verða fyrir áhrifum af
mat og ef litið er á matinn í
málverkum mínum sést að
þetta er ekki matur eins og við
erum að borða í dag. Þetta er
ekki hollur matur, segja má að
þetta sé draumsýn fyrri kyn-
slóðar um veislumat, draumur
afa og ömmu, pabba og
mömmu. Þegar danskar mat-
reiðslubækur fóru að berast
hingað með uppskriftum og
myndum af þessum mat var hér
ríkjandi haftastefna og
skömmtun. Enginn gat í raun
og veru sett saman þessar upp-
skriftir því margt hráefnið var
ekki til. í þessu birtist svo rnikill
tregi, þrá eftir jarðneskri alsælu
sem var innan seilingar en
óhöndlanleg.
Laufey Steingrímsdóttir og
manneldisráð hafa síðan frætt
okkur urn hversu óhollur þessi
matur sé í raun en samt gengur
hann aftur í köldu borðunum í
fermingarveislunum, majónes-
inu og rauðu kokkteilberjunum.
Meðal þess sem hefur breyst er
að við borðum t.d. ekki eins
mikið af niðursoðnu grænmeti.
Flestir myndu til að mynda
frekar kaupa ferskan aspas í
dag en að opna dós. Mataræðið
er bara öðruvísi. Hugmyndin að
baki matarins er frekar lífsstíll
en maturinn sjálfur. Það verður
hluti af sjálfsímyndinni að meta
sjálfan sig í myndum af mat. I
þessu felst ekki bara tvíræðni
heldur þríræðni. Það er búið að
melta þennan mat. Þetta eru
málverk af gömlum mat og
kannski má telja það bjánalega
hugmynd. En það minnir á að
sjái maður ljósmynd af sjálfum
sér fyrir tíu árum hugsar maður
gjarnan: Er þetta virkilega ég?
Klæddist ég raunverulega
svona? Það vekur mann til um-
hugsunar um varanleika og fall-
valtleik veraldarinnar.“
Þorri hélt þrjár einkasýningar
á síðastliðnu ári sem allar
gengu mjög vel. Hann er ákveð-
inn í að gefa málverkinu meiri
tíma hér eftir sem áður enda
telur hann það skila sér í aukn-
um gæðum verkanna. Víst er að
málverkin hans eru ótrúlega lif-
andi og smáatriðin nostursam-
lega unnin. Þorri segist nota
hefðbundna málaratækni við
vinnsluna en hin glansandi full-
komna áferð er afrakstur mik-
illar vinnu. Að baki hverju
verki liggur að minnsta kosti
þriggja mánaða þrotlaus vinna.
Sennilega geta þó flestir verið
sammála um að sú vinna skilar
árangri.
„Ég er þeirn kostum gæddur
að geta brugðið mér í allra
kvikinda líki," segir Þorri. „Á
kvöldin er ég kennari, á daginn
myndlistarmaður og vínsmakk-
ari þess á milli. Á tímabili var
þetta að vísu orðið of mikið og
ég hafði ekki nógu góðan tíma
fyrir málverkið sem er það sem
ég vil einbeita mér að, svo ég
hætti á Kjarvalsstöðum. Vinnan
2 Vikan
Texti: Steingerður Steinarsdóttir
Myndir Gísli Egill Hrafnsson