Vikan


Vikan - 08.02.2000, Blaðsíða 6

Vikan - 08.02.2000, Blaðsíða 6
Ath: Vegna fjölda fyrirspurna um völv- una skal tekið fram að Guðrún Hjörleifs- dóttir er ekki völva Vikunnar Hjorleífsdottír starfar sem spamiðill hja rannsóknarfélagi íslands. Hún er einnig bæjarfulltrúí Framsóknarflokksins í Hafnarfirði, er hriggja barna móðir og á eitt barnabarn. Skyggnigáfan hefur fylgt henni frá barnsaldrí og ræddum við hinar ýmsu hliðar sem fylgja hví að hafa slík næmi. Það getur verið dá- lítið erfitt þvi það W W tekur ákveðið mörg ár að læra að skilja þessa gáfu. Ég byrjaði að vera svona þegar ég var lítil, ég var að leika mér við eitthvert fólk í veggjum og blómálfa. Svo var það á vissum stöðum í húsinu sem ég gat ekki gengið og pabbi varð t.d. að bera mig framhjá konu sem ég sá alltaf. Það sagði enginn neitt, þetta var bara gert, og mamma virtist skiija þetta. Þetta var bara eitt- hvað svo eðlilegt þá þegar ég var barn,“ segir Guðrún og hlær skærum og smitandi hlátri. Um tólf ára aldur fannst henni þessi hæfileiki verða minna áberandi og fara svolítið frá sér. Sautján ára var Guðrún oft að líta í bolla fyrir vinkonur sínar og þá fór þessi hæfileiki að styrkjast og opnast aftur. Það var þó ekki fyrr en seinna að hún gerði sér grein fyrir því hvernig hún gæti nýtt skyggni- hæfileikann til að hjálpa fólki. Við tók annasamur tími þar sem hún varð virkur þátttak- andi í pólitík þá tuttugu og fjög- urra ára og búsett á Siglufirði þar sem hún er fædd og uppal- in. „Þá fór ég að skrifa og ég skildi ekkert af hverju ég skrif- aði alltaf á vissum tíma á morgnana eða kvöldin. Þá skrifaði ég einhverjar háfleygar ræður, í raun langt á undan samtímanum, og fólkinu fannst þetta svo furðulegt. Það héldu margir að það væri skrifað fyrir mig en svo var ekki,“ segir Guðrún. Skyggnigáfan I kjölfarið tók við álagstími þar sem börn og bú tóku allan hennar tíma. Svo veiktist Guð- rún og þurfti að gangast undir uppskurð. Þá var hún nýbúin að kynna sér hugleiðslu og notaði hugleiðsluna til að hjálpa sér í gegnum veikindin og stilla verki í stað þess að nota lyf. Upp úr því eða um 1988 fór hún aftur að rækta meira næmi sitt, og árið 1991 ákvað hún að fara til Bretlands í andlegan skóla sem heitir Arthur Findley. „Þar fékk ég mjög góða
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.