Vikan - 08.02.2000, Blaðsíða 13

cries
unhea
rd
WHY CHILDREN KILL:
The Story of Mary Bell
GITTA
SERENY
börnum eru því rannsakaðir
á sama hátt og hefðu þau
verið fullorðin. Þau telja að
orsakanna fyrir því að börn
drepa sé að leita í bakgrunni
þeirra og Gitta Sereny telur
að ofbeldi barna sé ákall á
hjálp og að hinir fullorðnu
hlusti ekki á þau áköll. Hún
segir frá mörgum atvikum
þar sem Mary Bell bað um
aðstoð til að komast frá
móður sinni sem misþyrmdi
henni á margvíslegan hátt.
Mary var dæmd til ævi-
langrar betrunarhúsvistar
fyrir manndráp en hvergi
var til stofnun sem gat
vistað hana. Hún var því
höfð í betrunarskóla fyrir
drengi fram að sextán ára
aldri. Forstöðumaður þeirr-
ar stofnunar var vandaður
og góður maður sem reynd-
ist barninu óskaplega vel.
Hún fékk þó hvorki sál-
fræði- né geðlæknismeðferð.
Hann taldi það best fyrir
barnið að gleyma þeim
voðaatburðum sem leiddu
til þess að hún var þangað
komin og því var hún hvött
til að tala ekki um morðin.
Sextán ára fór Mary í venju-
legt kvennafangelsi og þar
tók hún um tíma þátt í hóp-
meðferð. Mary var tuttugu
og þriggja ára þegar hún var
látin laus og í dag býr hún
með manni og á fjórtán ára
stúlku frá fyrra sambandi.
Vandlega er fylgst með upp-
eldi barnsins af hálfu yfir-
valda og það var ekki fyrr
en bókin kom út að barnið
komst að því hver móðir
hennar er í raun og veru.
Móðirin misbyrmdi henni
á hroðalegan hátt
Móðir Mary Betty Bell
var vændiskona sem átti
Mary 16 ára. Hún vildi alls
ekki eiga barnið og bað
margoft um það á sjúkra-
húsinu að barnið yrði tekið
af sér. Hún reyndi nokkrum
sinnum að gefa barnið til
ættleiðingar en fjölskylda
hennar sótti barnið alltaf
aftur. Fjórum sinnum reyndi
hún að drepa barnið og hún
seldi það viðskiptavinum
sínum. Mary lýsir því hvern-
ig mamma hennar hélt fyrir
munn hennar og þrýsti að
hálsinum meðan kúnnarnir
misþyrmdu henni og oft
missti hún meðvitund. Gitta
telur að þótt Mary væri
óvenjulega gáfað barn hafi
hún samt sem áður ekki gert
sér grein fyrir því að dauð-
inn væri ekki aftur tekinn.
Hún hafi aldrei upplifað að
neinn nákominn henni hafi
dáið og í hvert sinn sem
hundarnir hennar dóu færði
faðir hennar (eiginmaður
móður hennar sem ættleiddi
hana) henni annan í staðinn.
Reynsla hennar sjálfrar af
því að missa meðvitund hafi
ennfremur ýtt undir þá trú
að hægt væri að vakna upp
frá dauða. Kverkatak það
sem hún tók börnin hafi ver-
ið sambærilegt við það sem
notað var á hana sjálfa.
Gagnrýnendur bókarinnar
hafa bent á að Mary er ein
til frásagnar um kynferðis-
legar misþyrmingar móður-
innar því hún er dáin. Önn-
ur atvik eru staðfest af fjöl-
skyldu hennar. Mary hafi
ennfremur, þrátt fyrir allt
haft samband við móður
sína eftir að hún var látin
laus og hún bjó hjá henni
um tíma. Dóttir hennar fékk
að kynnast ömmu sinni enda
taldi Mary sig ekki hafa rétt
til að neita barninu um það.
Bent er á að þeir sálfræðing-
ar og geðlæknar sem rann-
sökuðu Mary fyrir réttar-
Vikan 13