Vikan


Vikan - 18.04.2000, Blaðsíða 46

Vikan - 18.04.2000, Blaðsíða 46
Miranda Lee lega út úr lífi sínu en í hina röndina vildi hún ekki viður- kenna að maðurinn sem hafði elskað hana væri ekki lengur lega um að fara, eða hvað?“ spurði hún. „Nei,“ sagði Dirk. Hún beitájaxlinn. „Égætla til og verðskuldaði ekki ást hennar. Hana langaði til þess að draga hann að sér, kyssa hann af áfergju og njóta ásta með honum alla nóttina. „Hugsaðu bara um það sem hann hefur verið að gera með Virginiu," áminnti hún sjálfa sig.“ Og með öllum hinum konunum sem hann hefur verið með síðan þið skilduð. Hugsaðu um þær ef þú ert að linast,“ hugsaði hún með sér. Hún kastaði hárinu aftur á bak og rétti úr sér. „Ég býst ekki við að þú hlýðir ef ég bið þig einfald- ekki að fara í rúmið með þér,“ sagði hún af svo mikilli yfir- vegun að það kom sjálfri henni á óvart. Ef hann bara vissi hvað hún var að hugsa! „Ég geri mér alveg grein fyrir því,“ sagði Dirk letilega. Laura reyndi að leyna undrun sinni og vonbrigðum. „Af hverju í ósköpunum komstu þá?“ Hann gekk nær henni og brosti þokkafullt. „Til þess að tæla þig, auð- vitað!“ sagði hann. Hún gapti af undrun. „En ég var að enda við að segja að...“ Hún kláraði ekki setning- una því Dirk færði sig nær henni. „Ég veit að þú ert ekki sam- vinnuþýð eins og er en ég ætla að breyta því. Mér tekst að sannfæra þig um að við eigum vel saman í rúminu,“ sagði hann öruggur með sig. „Ekki gera þetta, Dirk,“ sagði Laura. Hún var orðin þurr í hálsinum og fann hvernig varnir hennar voru að bresta. „Ekki gera hvað?“ hvíslaði hann og lagði hönd hennar á bringu sína. „Á ég ekki að gera það sem ég veit að þú í raun og veru þráir? Þú sýnd- ir mér hvað þú í raun og veru vilt í gærkvöldi, Laura. Það þýðir ekkert að leika á mig núna.“ Hann færði hönd hennar upp að munni sér og gældi við hvern fingur hennar. Eitt augnablik gat Laura ekki hugsað. Blóðið dunaði í æðum hennar og hjartað sló hratt. En síðan áttaði hún sig á því sem Dirk var að gera og varð alveg öskureið. Hún ætl- aði að gefa honum kinnhest en hann greip í hönd hennar áður en henni tókst það. Hún reyndi að slá til hans með hinni hendinni en hann greip um hana líka. „Ekki berjast á móti mér, Laura,“ sagði hann og Laura heyrði þrána í rödd hans. Hann setti hendur hennar aft- ur fyrir bak og kyssti hana. „Ég hata þig,“ sagði hún er hann færði sig neðar og kyssti hana á hálsinn. „Hataðu mig bara,“ muldr- aði hann og kyssti hana aft- ur. „Bara ef þú leyfir mér að halda áfram að kyssa þig,“ bætti hann ákafur við. Hún gat ekki hugsað af neinni skynsemi lengur og kyssti hann af áfergju. Henni var al- veg sama þegar hann reif handklæðið utan af henni og stundi af ánægju þegar hún fann bringu hans nuddast upp við nakin brjóst hennar og þegar hann greip um mjaðm- ir hennar og þrýsti sér inn í hana. Hún sá þau í spegl- inumog það gerði ástaratlot- in enn æsilegri. „Guð minn góður,“ stundi hún þegar henni fannst líkami sinn vera að springa. „Hættu þessu,“ hvíslaði hún. „Aldrei,“ rumdi hann og hélt á henni inn í svefnher- bergið. Það bráði af henni eitt augnablik en svo ákvað hún að þetta væri einmitt það sem hún þráði. Það sem hún þarfnaðist. Hún varð samt að fá eitt á hreint áður en þau héldu áfram. „Dirk,“ hvíslaði hún þegar hann lagði hana í rúmið. „Já?“ „Þú ferð ekki frá mér til hennar á eftir, er það? Ég myndi ekki afbera það.“ Hann hikaði eitt augnablik og það særði Lauru. Hafði hún ekki fengið nægar sann- anir fyrir þvf að hann elskaði hana ekki lengur. „Ætlaði hún að láta hann fara enn verr með sig en hann hafði gert hingað til?“ hugsaði hún. „Hvernig dettur þér það í hug, elskan? Ég er hættur með Virginiu og ég vil bara þig. Þú ert sú eina sem ég hef nokkurn tímann þráð,“ sagði Dirk ljúflega. Hann kyssti hana blíðlega á munninn til þess að sannfæra hana um orð sín. Hann klæddi sig sjálfur úr, lagðist við hlið hennar og strauk henni. „Núna skulurn við vinna upp glataðar stundir,“ sagði hann. Laura starði upp í loft og hlustaði á jafnan andardrátt Dirks. Hún vissi að hún þyrfti líka að reyna að sofna því hún átti að mæta í vinnu eftir nokkra klukkutíma. En hún var enn glaðvakandi þrátt fyr- ir að líkami hennar væri af- slappaður og í raun úrvinda eftir ástaratlotin. Hún hafði vitað að kynlíf með Dirk væri 46 Vikan
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.