Vikan - 23.05.2000, Blaðsíða 6

Texti: Jóhanna H a r ð a r d ó 11 i r
Myndir: Gunnar Gunnarsson
T'u er talsinaAiir
|icss a«T trúarskoA-
anir. kvit|iátlur o«
|uið livort fólk er
saiukt nhiieigt erta
yajjnkynlineiyt
Fram að þessu hefur Völua Vikunnar verið huldukona
sem engín uissi hver var. í hverjum janúarmánuði,
efflr að völvuspárnar hafa birst, hefur ekki linnt látum
á ritstjórninni, fólk hefur hringt og beðið um að fá
að vita hver völvan sé og þessum spurningum hefur
Mér finnst orðið allt í
lagi að svipta dulúðinni
af þessu,“ segir þessi
hláturmilda og léttlynda
kona. „Ég hef svo sem ekk-
ert að fela og ætla hvort sem
er að fara að snúa mér alfar-
ið að vinnu af svipuðum toga
og þá þýðir ekkert annað en
að gera það af fullri alvöru.
Ég var alin upp við að maður
ætti að sinna starfinu sínu vel
og taka fulla ábyrgð á gerðum
sínum hvort sem maður væri
götusópari, leikari eða lækn-
ir og það vil ég gera.“
Og það er örugglega rétt,
Völva Vikunnar þarf ekki að
vera feimin við verk sín því
spádómar hennar hafa verið
áræðnir og sterkir og reynst
ótrúlega réttir í meginatrið-
um. Tökum örfá dæmi um
það sem þegar hefur ræst:
Harður vetur, mikill snjór
og erfiðleikar vegna hans.
Gott atvinnuástand. Vinstri
grænir upp - Framsókn nið-
ur. Fleiri fíkniefnamál upplýs-
ast, morð tengt fíkniefnum.
Dorrit verður fylgikona for-
setans opinberlega. Kyn-
þáttahatur og átök vegna þess
áberandi í heiminum.
Spænska myndin vann óskar-
inn. Svör finnast við krabba-
meini, íslendingar eiga þátt í
þeirri þróun.
„ Fólk má samt ekki taka
svona spádóma of alvarlega,"
segir Sigríður. „Það getur
beinlínis verið hættulegt. Það
er enginn óskeikull og fólk
má ekki fara að láta spádóma
stjórna lífi sínu. Það verður að
skoða spádóma með opnum
huga, það er ágætt að taka
ábendingum þegar eitthvað
Langaði að verða prestur
Þegar ég var krakki langaði
mig til að verða prestur. Það
var mikið um spákonur í ætt-
inni og ég bað guð um að láta
mig ekki verða spákonu,“
segir Sigríður og hlær við.
„En einhvern veginn þróaðist
þetta samt svona. Þrátt fyrir
það má ef til vill segja að ég
hafi verið bænheyrð að hluta
til. Starf mitt er kannski ekki
svo ólíkt starfi prestsins að
sumu leyti, fólk kemur til mín
til að sækja styrk og hjálp þeg-
ar það er ráðvillt og ég reyni
að gefa því alla þá orku sem
ég get. I fyrstu voru það einna
helst nánustu vinir, kunningj-
ar og ættingjar sem komu til
mín, en gegnum tíðina hefur
það breyst. Það var reyndar
fyrir algera tilviljun að ég fór
að spá fyrir ókunnugu fólki.
Það var nefnilega hringt í vit-
laust númer heim til mín til að

er lagt upp fyrir mann og að
hafa ráðleggingar bak við
eyrað, en við berum auðvit-
að sjálf ábyrgð á okkar eigin
lífi og við verðum að lifa því
á þann hátt sem best er hverju
sinni.
Sj álf fylgist ég ekki svo með
því hvort þessir spádómar
mínir eru að rætast eða ekki.
Þó kemur það fyrir að ein-
hverjir sérstakir standa upp
úr. Ég verð að viðurkenna
það að ég var farin að halda
að það ætlaði aldrei að byrja
að gjósa eftir áramótin. Ég
bjóst við gosinu fyrr og það
lá við að ég færi og sprengdi
upp hver til að koma þessu
af stað,“ segir Sigríður og
hlær.
ekki linnt allt árið þótt dregið hafi úr þeim þegar
líða fer frá útkomu völvuspárinnar.
En enginn hefur fengið svör, nafn völvunnar hefur
ekki verið gefið upp því við höfum í samráði við
hana sjálfa viljað vernda einkalíf hennar.
En nú er feluleiknum lokið og Sigríður Klingenberg,
völva Vikunnar, hefur ákveðið að stíga fram á
sjónarsviðið - og þá auðvitað í Vikunni.
Vikan