Vikan - 23.05.2000, Side 28

Sumarið sem ég var 18 ára
fór ég að heimsækja am-
eríska vinkonu mína sem
ég hafði kynnst þegar ég
bjó ásamt foreldrum mínum og
systkinum í Bandaríkjunum í
nokkur ár. Við tvær urðum mjög
nánar og héldum bréfasambandi
eftir að ég flutti aftur heim til ís-
lands og hringdumst líka á. Shelly
var tveimur árum eldri en ég,
mjög falleg og lífsglöð stúlka sem
var alltaf til í að gera eitthvað
skemmtilegt. Hún bjó í Boston í
notalegri íbúð sem hún deildi
með annarri stelpu svo að ég svaf
í stofunni þegar ég kom að heim-
sækja hana þetta sumar. Shelly
var að vinna á útvarpsstöð sem
var vinsæl hjá ungu fólki í borg-
inni og ég fór stundum með henni
í vinnuna. Eg man hvað það kom
mér á óvart að fallegu og kyn-
þokkafullu raddir strákanna á út-
varpsstöðinni komu úr hálsum
ófríðra, miðaldra karla! Þegar ég
var ekki með Shelly í vinnunni þá
fór ég í sólbað eða rölti um í mið-
bæ Bostonborgar, sat á kaffihús-
um og virti fyrir mér mannlífið
eða grúskaði tímunum saman í
bókabúðum, en það er eitt það
skemmtilegasta sem ég geri. Þeg-
ar Shelly kom heim úr vinnunni
elduðum við stundum saman eða
fórum út að borða og þá var Ant-
hony, kærastinn hennar, oftast
með okkur.
Anthony átti danska móður og
gat talað sæmilega dönsku sem
við vorum stundum að grínast
með. Hann bjó í Cambridge þar
sem Harvard háskólinn er en það
er yndislegt, rótgróið hverfi með
gömlum virðulegum húsum og er
sérlega skemmtilegt samfélag,
eins og líf í háskólabæjum vill oft
verða. Við þrjú sóttum mikið
kaffihúsin og jassbarina á
Harvard Square en þar var alltaf
samankominn líflegur hópur
listamanna og námsmanna úr
Harvard. Anthony var sjálfur
námsmaður við hinn virta há-
skóla og pabbi hans var prófess-
or við skólann. Anthony var líka
á kafi í leiklist og við fórum með
honum í leikhús og ýmis konar
partí sem voru fylgifiskur leiklist-
arheims unga fólksins á þessum
slóðum. Ég kynntist mörgu
spennandi fólki í Cambridge og
drakk í mig þennan sérstæða bó-
hem lífstíl af áfergju.
Ég skemmti mér mjög vel með
Shelly og Anthony en fannst
stundum ég vera pínulítið útund-
an því þau voru svo innilega ást-
fangin og ég óskaði þess að ég
ætti kærasta líka. Ég hitti svo sem
mikið af strákum, þar sem þau
turtildúfurnar þekktu svo margt
fólk, en einhverra hluta vegna
leit ég bara á þá sem góðan fé-
lagsskap.
Dularfulli maðurínn
Eitt heitt sumarkvöldið bjugg-
um við Shelly okkur upp til að
kíkja á jassbúllurnar á Harvard
Square og drukkum ískalt hvítvín
til þess að kæla okkur í lamandi
hitanum. Við vorum í miklu stuði
og ákváðum að gera okkur sér-
lega fínar. Shelly greiddi mér
mjög smart með því að vefja hár-
ið upp í lauslegan hnút og lét einn
lokk detta fram á ennið. Ég fór í
svartan, þröngan kjól og bar stórt
semilíusteinahálsmen sem glitr-
aði fallega þegar ljós skein á það.
Shelly var mjög flott í hárauð-
um, stuttum kjól með mikið
dökkt hárið flæðandi um axlirn-
ar.
Við hittum Anthony á uppá-
halds jassstaðnum okkar sem var
ofan í dimmum kjallara, en þar
voru kertaljós á öllum borðum og
dásamleg „live“ tónlist. Ég var í
raun of ung til þess að fara inn á
vínveitingahús en Shelly var svo
sjarmerandi og náði alltaf að tala
dyraverðina til, sagði þeim að ég
væri íslensk vinkona hennar í
heimsókn og ég þyrði ekki að
ganga um með vegabréfið í vas-
anum. Þeir féllu alltaf í stafi yfir
persónutöfrum hennar og því að
ég væri íslensk, svo ég komst
undantekningarlaust inn á alla
skemmtistaði. Nú, þetta kvöld
átti eftir að verða afdrifaríkt. Við
sátum góða stund inni á þessum
líflega stað og spjölluðum við
kunningja okkar sem voru fasta-
gestir. Ég stóð síðan upp til að
fara á klósettið og sá þá mynd-
arlegan mann sem var greinilega
starsýnt á mig. Mér fannst það
svolítið undarlegt hvað hann
mændi á mig og þegar ég gekk
framhjá honum sagði hann:
„Mikið er hárið á þér flott.“
Hjartað í mér tók smá kipp og
ég brosti til hans en átti ekki frek-
ari orðaskipti við hann. Ég tók
eftir því að hann var síðan alltaf
að horfa á mig með seiðandi
augnaráði og ég fann að ég var
spennt fyrir honum. Ég sá þó að
hann var töluvert eldri en ég, alla
vega um þrítugt. I kringum mið-
nætti ákváðu Shelly og Anthony
að nú væri tímabært að fara eitt-
hvert til að dansa og fyrir
valinu varð stærsta
diskótekið í borg-
inni en það hét
Boston,
tónlist, staðurinn var troðinn af
fólki og mikið stuð. Shelly og
Anthony fóru beint á dansgólfið
en ég fékk mér viskíglas og sett-
ist í dúnmjúkt leðursófasett sem
var aðeins afsíðis. Ég sat bara og
horfði á það sem fyrir augu bar
en brá síðan verulega þegar ég
sá skyndilega dularfulla manninn
frá jassstaðnum standa í miðri
þvögunni og horfa brosandi á
mig. Mér fannst það vægast sagt
undarleg tilviljun að rekast á
sama manninn á öðrum
skemmtistað í milljónaborg,
sama kvöldið. Satt best að segja
fannst mér það svolítið óhugnan-
legt. Hann kom til mín og fór að
spjalla við mig. Ég var heilluð af
honum en samt hissa á sjálfri mér
því ég áttaði mig ekki alveg á því
hvað það var sem hreif mig.
Hann var með mjög dökka
augnaumgjörð, dimmraddaður
og alveg einstaklega rólegur og
yfirvegaður. Hann talaði hægt og
lítið, aðallega um stjörnumerki,
en hann sagðist hafa mikinn
áhuga á þeirn og virt-
Boston. Ég
fór auðvit-
að með
þeim en
það var
með dá-
litlum
trega því
ég hafði
verið að
vonast til að
dularfulli
maðurinn
myndi gefa sig á
tal við mig. En ég
hristi það af mér og fór
með vinum mínum á
glæsilega diskótek.
Þar var spiluð hröð og fjörug
efnum. Augnaráð hans var svo-
lítið starandi eða dreymandi og
28 Vikan