Vikan - 20.06.2000, Blaðsíða 31

heldur hafði hún hellt sér út í
ástarsambönd með tveimur
þessara aðdáenda. Fyrst átti
hún í eldheitu sambandi við
leikstjórann John Huston
sem alla ævi sagði hana vera
fallegustu og mest kynæsandi
konu sem hann hefði nokkru
sinni kynnst. Skömmu eftir að
sambandi hennar og Johns
lauk tók hún saman við Ron-
ald Tree sem var mun rólynd-
ari maður en John Huston.
Ronald var tuttugu árum
eldri en Marietta og var
einkaerfingi Marshall Field
stórmarkaðanna sem var
mikið fjármálaveldi í Banda-
ríkjunum. Hann var fæddur í
Englandi og þótt foreldrar
hans væru bandarískir var
hann kosinn á þing fyrir
breska íhaldsflokkinn og
gegndi þingmennsku í breska
þinginu í þrettán ár. Hann
hafði vakið athygli fyrir að
skipuleggja andstöðu flokks
síns gegn friðarsamningum
bresku stjórnarinnar við nas-
istastjórnina í Þýskalandi
áður en stríðið braust út.
Sennilega hefur það átt sinn
þátt í því að heimili hans,
Ditchley Park í Oxfordshire,
var valið „örugg höfn“ fyrir
Sir Winston Churchill forsæt-
isráðherra meðan á loftárás-
unum á London stóð.
Desmond Fitzgerald reyndi
í fyrstu að lappa upp á hjóna-
bandið en sá fljótt að það var
til einskis.
Kona hans
var flutt frá
honum og
hafði engan
áhuga á að
snúa til baka.
Hann sam-
þykkti að
skilja við
hana og þann 25. júlí árið
1947 fékk hún skilnaðarpapp-
írana í hendur. Strax næsta
dag giftist hún Ronald Tree
en það var dropinn sem fyllti
mælinn hjá íhaldsamri og
siðavandri fjölskyldu hennar.
Eftir þetta var samband
Mariettu við foreldra hennar
stirt og bræður hennar sem
alltaf höfðu öfundað hana
notuðu flestir tækifærið til að
snúa við henni baki.
Leiddist breska yfirstéttin
Hún sá hins vegar að henni
væri ómögulegt að gera fjöl-
skyldumeðlimum til hæfis, til
þess væri hún of ólík þeim, og
ákvað að upp frá þessu skyldi
hún láta eigin samvisku ráða
lifnaðarháttum sínum. Hún
og Ronald bjuggu í næstu tvö
árin í Ditchley Park. Þótt
Marietta hefði alla ævi um-
gengist þá sem töldu sig
rjómann af bandarísku þjóð-
inni var það alveg ný reynsla
fyrir hana að komast í kynni
við breska háaðalinn og kon-
ungsfjölskylduna. Hún átti
stundum erfitt með að semja
sig að siðvenjunum og leidd-
ist að þurfa að halda uppi lág-
stemmdum og kurteislegum
samræðum við flokksbræður
manns síns, sérstaklega í ljósi
þess að hún var þeim algjör-
lega ósammála í flestum efn-
um. Þegar ný skattalög í Bret-
landi gerðu mönnum ókleift
að reka jafn stórar og dýrar
fasteignir og Ditchley Park
fluttu þau hjónin til Banda-
ríkjanna en dvöldu á sumrin á
eynni Barbados þar sem Ron-
ald átti hús.
Marietta var himinlifandi
að komast aftur til New York
og fljótlega eftir að Penelope,
yngri dóttir hennar, fæddist
hellti hún sér út í stjórnmálin
Dætur Mariettu hafa hvor um sig náð mjög langt á sínu
sviði. Eldri dóttir hennar, Frances, er frægur blaðamaður
og rithöfundur sem skrifaðí meðal annars um Víetnam-
stríðið. Sú yngri, Penelope, var bekkt fyrirsæta en giftist
síðar ríkum manni og flutti með honum til Ástralíu. Þótt
hær segi báðar að móðir beirra hafí haft lítinn tíma til að
sinna beim í æsku voru bær við hlið hennar begar hún
dó og hjálpuðu henni mikið í veikindum hennar.
og stundaði samkvæmislífið.
Hún var fljótlega kosin full-
trúi hverfisins síns í demókra-
taflokknum og árið 1954 var
hún einn kjörinna fulltrúa á
landsþingi demókrata. Hún
byrjaði að taka þátt í mann-
réttindabaráttu af miklum
krafti á opinberum vettvangi
og þegar Adlai Stevenson
varð forsetaefni demókrata
-*
Marietta rett aður
en hún dó. Hiin er
þarna fárveik af
brjóstakrabba.
IMarictta við stort
lijá Sanieinuðu
þjóðunum.
árið 1952 tók hún þátt í
kosningabaráttu hans af
miklum dugnaði. Hún
og Adlai urðu góðir vin-
ir og í lok árs 1953 var
ljóst að þau voru orðin
elskendur. Ronald eyddi
mestum tíma sínum á
Barbados og hafði alveg
gefið stjórnmál upp á
bátinn.
Marietta dvaldi í New
York og vann eins og
berserkur fyrir Adlai í
bæði skiptin sem hann
gerði tilraun til að ná
kosningu sem forseti. Hún
varð yfirmaður mannrétt-
indanefndar demókrata-
flokksins árið 1960 og John F.
Kennedy útnefndi hana full-
trúa Bandaríkjanna í mann-
réttindanefnd Sameinuðu
þjóðanna. Adlai Stevenson
var þá sendifulltrúi Bandaríkj-
anna hjá Sameinuðu þjóðun-
um og elskendurnir unnu
mjög mikið saman. Þau ferð-
uðust mikið vegna starfs síns
og þegar Ad-
lai datt niður
og dó fyrir
utan sendi-
ráð Banda-
ríkjanna í
London árið
1965 var hún
með honum.
Hún var
gjörsamlega niðurbrotin af
sorg eftir lát hans. Eftir það
vann hún með Robert
Llewelyn Davies arkitekt að
uppbyggingu íbúðahverfa um
allan heim. Maður hennar
Ronald Tree hafði verið
heilsuveill um árabil og árið
1976 dó hann af völdum heila-
blæðingar.
Marietta stóð þá ein í fyrsta
smn a ævi sinm,
orðin 59 ára
gömul. Hún
einbeitti sér eftir það að því
að sinna fjármálum sínum og
þótt hana skorti ekki von-
biðla giftist hún aldrei aftur.
Meðal elskhuga hennar var
Najeeb Halaby, faðir Lisu
þeirrar sem giftist seinna
Hussein Jórdaníukonungi og
varð Noor drottning. Mari-
etta hélt því reyndar fram að
hún hefði kynnt þau hvort
fyrir öðru, Hussein og Lisu.
Marietta dó árið 1991 þá 74
ára, úr brjóstakrabba. Hún
hafði haldið veikindum sín-
um vandlega leyndum fyrir
sínum nánustu því hún vildi
ekki íþyngja þeim. Þetta var
fyllilega í samræmi við þá
hugsjón sem hún lifði eftir
alla tíð en hún sagði um starf
sitt að hún teldi það skyldu
sína að endurgjalda allt það
góða sem henni hefði hlotn-
ast í lífinu með því að vinna að
því að bæta líf allra í samfé-
laginu. „Eg vil reyna að
greiða guði það sem ég skulda
honum,“ sagði hún. Að sögn
þeirra sem þekktu hana lýsa
fá orð henni betur en þessi
setning.
Vikan
31