Vikan - 07.11.2000, Blaðsíða 64

sagði hún við sjálfa sig. Alveg
einsogöll hin mistökin. Égget
bara sjálfri mér um kennt. Ég
hefði getað afþakkað boðið um
að borða með honum og ég
hefði svo sannarlega getað neit-
að því að fara með honum í rúm-
ið.
Hvernig í ósköpunum átti hún
að geta komist í gegnum morg-
undaginn? Hún sá Daniel í anda
koma í vinnuna, nýstiginn upp
úr rúminu hjá Patriciu. Sú til-
hugsun var meira en hún réð
við.
Hana langaði mest að flýja og
fela sig, neita því að hún hefði
nokkurn tíma kynnst manni
sem héti Daniel Jefferson og
þvertaka fyrir að hún hefði
nokkru sinni elskað hann. Bara
að hún gæti komist hjá þeirri
auðmýkingu að þurfa að standa
augliti til auglitis við hann. Hún
gældi stuttlega við hugmyndina
um að fara aldrei aftur í vinn-
una, en vissi að sá möguleiki var
ekki fyrir hendi. Hvernig ætti
hún að útskýra það fyrir foreldr-
um sínum? Hún gat ekki hugs-
að þá hugsun til enda.
Nei, hún yrði einfaldlega að
finna leið til þess að þykjast
ekki vita upp á sig skömmina,
að láta hann skynja að það sem
gerðist á milli þeirra væri eins
ómerkilegt í hennar augum og
það var greinilega í hans aug-
um.
En hvernig í ósköpunum átti
hún að fara að því?
Charlotte settist við skrifborð-
ið. Það hafði verið erfitt fyrir
hana að koma sér af stað í vinn-
una. Jafnvel erfiðara en þegar
hún varð að horfast í augu við
þá staðreynd aðfyrirtæki henn-
ar stefndi í gjaldþrot.
Það virtist allt í einu lítið mál
miðað við allt það sem hún stóð
frammi fyrir núna.
Hún grandskoðaði andlit sitt
í speglinum í fataherberginu
áður en hún fór inn á skrifstof-
una. Spegilmyndin staðfesti
það sem hún þegar vissi. And-
litið bar merki streitu jafnvel
þótt hún hefði málað sig vel og
vandlega um morguninn. Hún
var líka þrútin í kringum aug-
un eftir að hafa grátið alla nótt-
ina.
Hún vonaði að Daniel sýndi
henni þá nærgætni að halda sig
í fjarlægð. Hann hafði svo oft
sýnt það og sannað að hann
væri nærgætinn maður, alla
vega þegar aðrir en hún áttu í
hlut. Vonandi gæti hann sýnt
henni sömu tillitssemina.
Kvöldið áður hafði hún reynd-
ar ekki sagt honum að hún
elskaði hann, en hann hlaut að
hafa séð ... og skynjað ... og
vitað að það sem gerðist á milli
þeirra skipti hana miklu máli.
Kannski hann hafi einfald-
lega tekið þann kostinn að lát-
ast ekki taka eftir því, að láta
sem áhugi þeirra beggja hafi að-
eins verið líkamlegur. Svo var
líka til í dæminu að hann hafi
ýtt þessu frá sér um leið og hún
var farin og einfaldlega flýtt sér
á fund Patriciu Winters.
Hún heyrði hann opna dyrn-
ar inn á skrifstofuna sfna. Hún
sat sem lömuð og grúfði sig yfir
pappírana á skrifborðinu. Orðin
runnu saman fyrir augunum á
henni og hún skalf innra með
sér.
Sekúndurnar og mínúturnar
siluðust áfram. Hún lagði við
hlustir en ekkert hljóð barst frá
skrifstofunni. Dyrnar á milli
skrifstofanna héldust lokaðar.
Það hvarflaði ekki að henni að
reyna að koma neinu skynsam-
legu í verk, en hún reyndi þó
hvað hún gat að lesa sig í gegn-
um minnispunkta varðandi mál
sem átti að flytja fljótlega. En
hugur hennar var víðsfjarri.
Hún stífnaði upp við minnsta
hljóð og kveið því að Daniel birt-
ist í dyrunum. Klukkan tíu kom
Anne með póstinn.
„Þú ert alveg náföl,“ sagði
hún og horfði áhyggjufull á
Charlotte. ,,Þú ert þó ekki að
fá magapestina sem er að
ganga?"
Charlotte hristi höfuðið.
,,Nei, það held ég ekki.“
„Hvaðskyldi Patricia Winters
vilja Daniel í þetta sinn?" spurði
Anne. „Það hlýtur að vera eitt-
hvað áríðandi fyrst hann fór til
hennar á leiðinni I vinnuna.
Nema auðvitað að þetta sé enn
eitt ráðabruggið til þess að ná
athygli hans ... Ég sé hana í
anda koma siglandi niður stig-
ann, klædda einhverju svörtu og
kynæsandi. Hún lætur örugg-
lega eins og hún hafi verið að
vakna þátt fyrir að vera búin að
mála sig og greiða sér óaðfinn-
anlega."
Charlotte skalf eins og hrísla.
Henni var flökurt og hnúturinn
í maganum stækkaði með hverri
mínútunni.
„Ertu viss um að það sé ekk-
ert að þér?“ spurði Anne. „Þú
lítur hræðilega illa út."
Charlotte kom ekki upp orði.
Hún hristi höfuðið og lokaði
augunum til þess að stöðva tár-
in. Anne skipaði henni að hreyfa
sig ekki meðan hún færi fram til
þess að ná í kalt vatn handa
henni.
Þetta var ekki Anne að kenna.
Anne hafði ekki hugmynd um
að hún, eða réttara sagt athuga-
semdir hennar, hefðu valdið
vanlíðan hjá Charlotte. Hvers
vegna fannst henni hún vera ein
og yfirgefin? Hún hafði vitað að
Daniel ætlaði til Patriciu. Hún
hafði heyrt slúðrið á skrifstof-
unni um hvernig Patricia gekk
á eftir Daniel með grasið í skón-
um. Gott og vel, starfsfólkið
stóð í þeirri trú að hann hefði
engan áhuga á Patriciu.
Charlotte var þjálfuð í því að
hugsa rökrétt ogöll rök bentu til
þess að það væri enginn vafi á
því að Daniel og Patricia væru
elskendur.
Allar hugsanirnar sem hún
hafði af öllu megni reynt að
Mikiö úrval af nýjum prjónauppskriftum frá Dale.
Garn og uppskriftir í flestum hannyröaverslunum landsins.
(y)
Skólavörubúðin - Árval
Heildsöludreifing slmi 5 64 3 23 2
64
Vikan