Menntamál - 01.12.1950, Blaðsíða 32

280
MENNTAMÁL
Ég talaði því næst við forstjóra og verkstjóra vinnuheimilisins, og
voru þeir fúsir til að taka að sér framleiðsluna, en kváðust hafa svo
margar pantanir á vegum fræðslumálastjórnar, að þeir ga-tu ekki við
bætt í svipinn, en myndu gera þetta jafnskjótt og efni, tími og nákvæm-
ar fyrirmyndir væru fyrir hendi. Ég fékk svo Gunnar Klængsson kenn-
ara til Jtess að gera nokkrar fyrirmyndir, sem hægt væri að smíða eftir.
Ég hef einnig grennslazt eftir, hver eftirspurn væri eftir slíkum tækj-
um, og hef liggjandi 5 pantanir frá skólum auk margra fyrirspurna.
Loks í haust tilkynnti verkstjóri Reykjalundar, að nú gætu Jreir hafið
vinnslu, en tilkynnti jafnframt, að þeir gætu ekkerl beðið með greiðslu,
svo sú hlið málsins yrði að vera tryggð. Ég spurðist svo fyrir um það að
nýju, hvort fræðslumálastjórn gæti lagt fram greiðslur til hælisins, en
fékk |>að svar, að nú væri ckkert fé fyrir hendi til ]>ess. Jafnframt sagði
fræðslumálastjóri mér, að „hægt“ væri að fá fullkomið ,,sett“ af tækj-
um við kennsubók Eriksens (Jvýdd af Lárusi Bjarnasyni) frá Dan-
mörku fyrir 10000 kr. Spurði liann jafnframt, hvort ég héldi ckki, að
tæki, sem liér væru unnin, myndu verða dýrari. Ég gat að sjálfsögðu
ekkert um Jrað sagt.
I>að mun öllum ljóst, að verðmæti kennslutækjanna liggur nær
eingöngu í vinnunni við að framleiða þau. Efni er sáralítið.
Það virðist ]>ví liggja í augum uppi, að slík kennslutæki eigi að
gera hérlendis, ekki sízt þegar gjaldeyrisvandræði eru svo mikil, að
ekki er einu sinni liægt að fá efni í föt. Það skal tekið fram, að ég hef
fengið mann, dverghagan, til þess að kynna sér glergerð og viðgerð ein-
faldra tækja úr gleri. Nú virðist því liggja beint við að leita verði til
einstakra manna eða félaga um að framleiða hæði þessi tæki og
önnur, ef ekki á að fleygja hundruðum þúsunda út úr landinu fyrir
vinnulaun.
En að sjálfsögðu gerir ]>að alla framleiðslu dýrari, að forstjóralaun
og milliliðagróði eiga að leggjast á hana, og auk þess dregur það fram-
kvæmdir cnn ineir á langinn en þegar er orðið.
Guðmundur Þorláksson.
Til hancLavinnukennara.
Handavinnukennurum cr vel kunnugt, að ekki er öllum drengjum
sýnt um smíðar eða stúlkubörnum um sauma og prjón, og þarf ekkert
að vera að handlagni nemanda, sem lakari eru.
Það er markmið handavinnunnar að þroska nemendur eins alhliða
tæknilega, temja þeim undirstöðuhandtök alls konar starfa, eins vel og
völ er á. Til þess að ná þessu marki koma stöðugt fram ný tæki, ný
efni, íjölbreyttari starfsaðferðir, enda þótt flest af þessu fari fyrir ofan