Menntamál - 01.12.1961, Blaðsíða 116

302
MENNTAMÁL
lenzkrar kennarastéttar sé nú og hafi verið um skeið ófull-
nægjandi launa- og starfskjör. Þingið lítur svo á, að í
slíkum launa- og starfskjörum felist hættulegt vanmat á
störfum stéttarinnar, enda er nú kennaraskortur orðinn
mjög mikill og fer hraðvaxandi. Sú staðreynd, að kenn-
arar þurfa að afla sér aukatekna í sívaxandi mæli sér til
framfærslu, hlýtur óhjákvæmilega að gera þeim torveld-
ara að rækja skyldustarfið en skyldi. Það er því tvímæla-
laust skylda ríkisvaldsins að vinna að skjótum úrbótum í
þessum efnum.
Eins og oft hefur verið bent á, eru byrjunarlaun barna-
kennara lægri en daglaunamanns. Það er fyrst á þriðja
starfsári, sem þau verða jöfn. Nokkuð svipuðu máli gegn-
ir um gagnfræðakennara. Að vísu eru þeir einum launa-
flokki hærri, en samt verður niðurstaðan áþekk, þar sem
lög gera ráð fyrir allmiklu lengri námstíma. Þetta er svo
mikið vanmat á starfi, sem krefst 5—8 eða 9 ára undir-
búningsnáms, að hliðstæður mun örðugt að finna.
Önnur kjör en föst laun eru einnig fjarri því að vera
ákjósanleg. Réttmætt er að líta á það, að 5—6 tíma dag-
legur kennslutími dreifist tíðum á 10—12 stundir eða
meira, þótt ótalin séu þau verkefni, sem óhjákvæmilega
fylgja kennslustarfi, en verða oft eigi unnin í skólanum
sökum húsnæðisskorts. Þá ber þess einnig að geta, að
aukakennsla er aðeins greidd með 80 af föstu kaupi og
eftirvinna aldrei greidd sérstaklega, hvort sem unnið er
í matmálstíma, að kvöldinu eða eftir kl. 12 á laugardögum.
Allt gerir þetta kennslustarfið ófýsilegra og örðugra
en efni standa annars til, ekki sízt þegar launin eru svo
lág, að alls konar aukastörf verða þrautalendingin. Með
aukavinnunni er kennurum oft þröngvað inn á starfssvið
annarra starfshópa, og á því eru margir varasamir ann-
markar.
Eins og eðlilegt er, fylgir mjög mikill kennaraskortur
í kjölfar slíkra launakjara. Einkenni hans eru mjög skýr: