Vorið - 01.06.1949, Side 19

VORIÐ
57
STEINGRÍMUR BERNHARÐSSON
LEIFI
Leifi var mjög montinn strákur.
Hann hélt, að hann væri meiri og
duglegri strákur en liann var. Leifi
átti heima í smá-þorpi, en á sumr-
in var hann í sveit hjá frænda sín-
um. Þegar Leifi fór í sveitina í vor-
in, þá urðu flestir fegnir í þorpinu,
því að liann var íremur óvinsæll
fyrir mont sitt og gort. Allt þóttist
hann geta gert, og það var naumast
sá hlutur til, sem hann þóttist ekki
liafa reynt. En eitt var það, sem
allir krakkar í þorpinu vissu, að
Leifi hafði aldrei gert. Hann hafði
aldrei lært að synda. Hvernig sem
á því stóð, þá var liann svo logandi
hræddur við vatn, að hann hafði
aldrei þorað að baða sig með hin-
um drengjunum. Og þegar hinum
drengjunum fannst mont hans
ganga of langt, þá voru þeir vanir
að spyrja hann, livenær hann hefði
farið í sund síðast. Þá varð Leifi
skömmustulegur og sagðist ekki
þurfa að læra að synda, liann kynni
það. Vorið, sem Leifi varð tólf ára,
varð hann sundskyldur, eins og
aðrir krakkar. Leifi hafði kviðið
fyrir þessari stund meira en nokk-
urn gat grunað. Hann sá nú fram
á það, að lengur yrði ekki undan
því komizt að læra að synda. Og
þegar Leifi fór í sveitina um vorið,
þá var sundskýla eitt af því, sem
hann hafði meðferðis.
Á vorin, þegar Leifi kom til
frænda síns að Hlíð, þá varð það
að vera hans fyrsta verk að ganga
vel frá dótinu sínu og raða því öllu
inn í skáp. Frændi hans gekk ríkt
eftir því, að allt væri í röð og reglu
og Leifi þoiði ekki annað en hlýða
honum í því sem öðru, þótt hann
hlýddi ekki neinum öðrum, þá
gerði hann ætíð það, sem frændi
hans bauð.
Frændsystkin hans, Jói og
Gunna, tóku mjög vel á móti hon-
um og hjálpuðu honum að koma
dótinu fyrir. Þegar þau sáu sund-
skýluna, ráku þau upp stór augu,
því að slíkan grip höfðu þau aldrei
séð í eigu Leifa fyrr. Þau spurðu
hann, hvað hann ætlaði að gera
með sundskýlu, því að þau vissu,
að Leifi þorði aldrei í vatn. „Ég
ætla að synda í sumar, þegar gott
er veður,“ svaraði Leifi og var hinn
brattasti að sjá. „En þú hefur aldr-
ei þorað að bleyta stórutána, hvað
þá meira,“ sagði Jói.„Þorað!“ sagði
Leifi með fyrirlitningu í rómnum.
„Ég held það sé ekki mikið að
þora. Ég hef bara ekki nennt að