Vorið - 01.06.1949, Page 26

64
VO fclÐ
ísnum í burtu, svo þeir eru kyrrir
fram yfir páska.
VETURINN: Já, það kemur stund-
um fyrir, að ég verð að taka móti
páskunum líka. Það er þegar vor-
ið er slóðalegt og kemur of seint.
Það er ekki heldur að reiða sig á
páskana. Hátíðirnar mínar, jól,
nýár, og þrettándi, koma alltaf á
vissum tíma. En hvað á að segja
um páskana, sem koma stundum
mánuði fyrr eitt árið en annað.
TIMINN: Vorið og páskarnir eiga
vel saman, bæði dálítið duttl-
ungafull.
VETURINN: Það má nú segja. En
skemmtilegt er vorið. Og alltaf
verð ég feginn, þegar það kemur,
því að þá fæ ég að hvíla mig.
TÍMINN: Hvað ætlar þú að gefa
nýja árinu?
VETURINN: Þetta venjulega —
kulda, snjó og ís.
TÍMINN: Þú ert harður!
VETURINN: En samt er ég gagn-
legur. Ég byggi brýr yfir ár og
tjarnir. Ég legg slétta vegi, þar
sem annars er óslétt. Þá geta bíl-
ar, kerrur og sleðar farið allra
sinna ferða og flutt vörur þang-
að, sem annars er ekki fært. Jurt-
irnar fá að hvíla sig og safna
kröftum fyrir næsta sumar.
TÍMINN: Segðu meira!
VETURINN: Ég gef mönnum
styrk og geri þá hrausta. Ég safna
börnum í sleðabrekkur og á
skautaís. Þau verða rösk af því
að renna sér á hreinum ís og snjó
í svölu loftslagi. Þegar dimmt er
orðið, safna ég þeim að arineld-
inum, til þess að starfa og hlusta
á sögur og ljóð. Ég gef einstæð-
ingum frið og næði til að lesa og
hugsa. Égkveiki þúsundir stjörnu-
ljósa á himninum, en þau vekja
eilífðarvonir og eilífðarþrá.
TÍHINN: Góðar eru gjafir þínar.
En nú kemur vorið.
VETURINN: Þá sópa ég saman
því litla, sem eftir er af snjónum,
og fer með það. Það verður að
óhreinu vatni, en næst þegar ég
kem, verður það orðið að hrein-
um, hvítum snjó. (Fer.)
TÍMINN (við vorið): Velkomið,
bjarta vor!
VORIÐ: Ég þori aldrei að koma
fyrri en þessi þarna (bendir eftir
vetrinum) er farinn. Allt, sem ég
hef með mér, er svo lítið og við-
kvæmt. Litlir, feimnir blóm-
knappar, mjóslegin smáblöð,
flögrandi fiðrildi og suðandi flug-
ur. Ef veturinn snýr sér við í eitt
einasta skipti og andar á þessa
skjólstæðinga mína, þá deyja þeir.
TÍMINN: Allir hlakka til komu
þinnar, og alltaf flytur þú gleð-
ina með þér.
VORIÐ: Það er líklega vegna þess,
að ég má aldrei vera að stan/.a
svo lengi, að fólk verði leitt á
mér. Blöðin mín og blómin
springa fljótt út. Svo kemur sum-
arið með allsnægtir, Þó hekl cg,