Vorið - 01.06.1949, Blaðsíða 28

66
VORIÐ
EVA BERGGREN
PÉTUR HINN HUGPRÚÐI
Einu sinni var borg, þar sem
húsin voru svo há og göturnar svo
þröngar, að fólkið sá aldrei upp í
heiðan himininn og vissi varla,
livernig sólin leit út.
Umhverfis borgina hafði verið
reistur ramgerður múr. Hár var
hann til þess, að enginn gæti kom-
izt yfir hann og breiður var hann
til þess að enginn gæti farið gegn-
um liann. En þrátt fyrir það voru
borgarbúar ekki ugglausir. Þeir
óttuðust óvini, sem þeir héldu að
byggju utan borgarmúranna og
þess vegna breikkuðu þeir múrana
ár frá ári, svo að bæjaxlandið
minnkaði stöðugt. Á múrnum voru
fallbyssuturnar og úr þeim var
hlunkað nokkrum skotum öðru
hverju til að skjóta óvinunum al-
mennilega skelk í bringu.
Þarna í borginni bjó klæðskeri,
og hann átti strák, sem hét Pétur.
upp teygja sig og takast í hend-
ur).
FYRSTA BARNIÐ: Gott og far-
sælt ár. *
ANNAÐ BARN: Gleðilegt nýár!
(Tjaldið.)
Viktoria Guðmundsdóttir
þýddi úr sænsku.
Pétur klæðskerans ólst upp eins og
öll önnur börn í borginni. Hanu
lék sér með þeim á götunum og
hvorki hann né þau höfðu nokkru
sinni séð fugl, blóm eða tré.
Þegar Pétur stálpaðist, fór hann
stundum einförum og dreymdi
dagdrauma. Hann fór að brjóta
heilann um það, hvernig væri útlits
hinum megin við borgarmúrinn og
hvernig óvinurinn mikli liti út.
Aldrei fréttist neitt um hann. Og
dag nokkurn spurði Pétur föður
sinn, hvort hann vissi nokkuð um
óvininn.
„Já,“ svaraði faðir hans. „Utan
við borgina er stórt fjall, og í fjall-
inu býr hroðalegur risi, sem drepur
alia, sem verða á vegi hans.“
En drengurinn var ekki ánægður
með svarið. Hann fór út á götu og
spurði fyrsta borgarann, sem hanrt
mætti, um þetta sama.
„Já,“ svaraði borgarinn. „Borgin
liggur í miðjum skóginum, og í
honum búa tólf hræðilegir úlfar,
sem rífa í sig hvert kvikindi, sem
þeir ná í.“
Pétur var engu ánægðari með
þetta svar. Hann spurði alla, sem
hann liitt, og fékk alls staðar óltk
svör. Loks gekk hann meðfram
múrnum og spurði hermennina í