Bjarmi - 15.06.1921, Blaðsíða 8

112
6JARMI
fyrir andlegum áhrifum frá spiritism-
anum, en gátu ekki fundið þar hvíld
til lengdar —- og enduðu með því, að
eignast hið gamla fagnaðarerindi Jesú
Krists. En ef menn gera sig ánægða
með það, sem spiritisminn sjálfur, trú-
arlega skilið, getur boðíð og veitt, þá
munu menn að lokum reka sig á það,
að það eru steinar fyrir brauð —, eða
það, sem er enn verra.
Og þá er jeg kominn að því, sem
jeg ætlaði að leggja sjerstaka áherslu á
hjer í kvöld. Jeg viðurkenni, að spiri-
tisminn getur á vissan hátt örfað trú-
arþrá mannsins, og kailað á hana —
en jeg mótmæli því mjög ákveðið, að
spiritisminn geti boðið trúarþörf manns-
ins það, sem hann þráir og þarfnast í
innsta og dýpsta eðli sínu.
III
Spiritisminn heflr ríka tilhneygingu
til þess að segjast vera — annaðhvoit
„nýtt, timabært fagnaðarerindi" — eða
„ný, dásamleg sönnun á hinu gamla
fagnaðarerindi".
Nýtt, tímabært fagnaðarerindi! Það
er latið heita svo frá hlið andatiúar-
manna, að nú sje mannkynið að vakna
til meðvitundar um sjálft sig — eftir
„hina löngu steinöld". Trúarjátning-
arnar — leyfar fornrar trúar — sjeu
nú að molast sundur og hrynja; nú
getum vjer ekki framar bygt trú vora
á arfleifð frá feðrunum og á tilfinning-
um, heldur á skynseminni; og vegna
þessa nýja fagnaðarerindis stöndum vjer
nú í „árdagsljóma sögunnar".
Vissulega getur þetta alt látið fagur-
iega í eyrum, og varpað ayki í augu
auðtrúa manna, en kristilega skoðað
verðum vjer liiklaust að vísa á bug
allri hugsun um nýtt fagnaðarerindi.
Að vera kristin manneskja er það, að
hafa lifað það og reynt, að náðin og
sannleikurinn er í heiminn komin með
Jesú Kristi; og þá vitum vjer einnig
að fagnaðarerindi Jesú Krists er æðsta
stig allrar opinberunar. Pví eins og að
ekki getur í geimnum neinn hærri stað
en hvirfildepilinn (zenit), þannig er heldur
ekki í heimi andans neinn sannleikur,
sem er æðri en sannleikurinn!
Vjer vísum á bug sjerhverri hugsun
um nýtt fagnaðarerindi (evangelium),
og vjer gerum það meö góöri samvisku,
af því að fagnaðarerindi Jesú Krists
hefir regnst oss sannieikur; og vjer
gerum það með biblíulegum rjetti; því
þegar Páll postuli segir: „Ef nokkur
boðar yður fagnaðarerindið öðruvísi en
þjer hafið á móti því tekið, hann sje
bölvaður" — þá sýnir það, hve ljóst
höfundum bibliunnar er það, og hve
santifærðir þeir eru um það, að opin-
berunin í Jesú er á enda kljáð og full-
komnuð — og vjer gerum þetta með
sögulegum rjetti, því að það hefir stöð-
ugt endurtekið sig í sögunni, að alt,
það, sem var latið heita „nýtt fagnaðar-
eiiudi", hefir verið sem gras, sem stóð
i dag, en á morgun var í ofn kastað.
Vjer höfum ekki skifti á fagnaðar-
erindi, sem hefir staðist allar eldraunir í
2000 ár, og dægur-fyrirbrigðum.
En þá hljómar annarsstaðar úr her-
buðum spiritista: Það er einmitt ný,
dasamleg sönnun fyrir hinu gamla
fagnaðarerindi, sem vjer spiritistar fær-
uín yður; og sem kristnir menn getið
þjer ekki verið því mótfallnir; þjer
ættuð heldur að vera oss þakklátir.
Með anda-fregnum höfum vjer sannað
ódauðleika sálarinnar; með anda-holdg-
un höfum vjer gert skynsömum mönn-
um mögulegt að trúa á upprisu Krists;
vjer höfum varpað Ijósi yfir spádóma
biblíunnar og eðli kraftaverkanna, með
öðrum orðum: vjer höfum sannað fagn-
aðarerindið!
Jæja, skyldi það? Verið gæti, að hjer
væru töluverðar hugsunarskekkjur á
ferð.
í vissum skilningi er náttúrlega alt,