Bjarmi - 15.06.1921, Blaðsíða 16

120
B J ARMI
Bjarma XV. hafa borgað: J. B.
Bessastöðum 10 kr. J. Gunnarsson sam-
ábst. 10 kr. Sig. J., Maríubakka 6 kr. E.
G., Vopnafirði 9 eint. H. S., Leirhöfn 7
eint. H. St., Djúpavog 5 eint. M. P., Hrafna-
dal 2 eint. G. P., Raufarhöfn. G. J., Heys-
holli. G. E., Bálkastöðum. G. Ó., Hvm.
E. E., Nýjabæ. I. St., Rofabæ. M. K. E. S.,
A. D. J., Vm. G. J., Heiðarbæ. E. M.,
Haganesvík. Á. N. Langey 14.—15. árg.
Fr. Firði 13.—15. árg. E. G., Blöndulilið
7 eint. Á. J., Höskuldsstöðum 12.—15. árg.
J. B., Saurum 5 eint. 14,—15. árg. P. G ,
Hvammkoti 10 eint. S. G., Vm. 1 eint. 10
kr. S. P. Haugi 8 kr.
Vestan um haf.
í blöðum íslendinga í Winnipeg, eink-
um Heimskringlu, hafa verið mikiar deil-
ur í vetur um Tjáldbúðarmálið svo nefnda
milli safnaðarmanna síra Friðriks heitins
Bergmanns innbirðis, Ilefir margt komið
í ljós sem áður var þagað ura, og leið-
togar nýguðfræðinnar þar vestra síst vaxið
við þá bersögli. Voröld, sem kveðst utan-
flokka og þeir Stefán Einarsson og Sig.
Júl. Jóhanrtesson gefa út, skýrir svo frá
22. mars í vetur:1)
»Pegar meiri hluti miðstefnufólksins
(þ. e. þeir, sem vildu nema staðar milli
eldri stefnunnar og únítaratrúar og kendu
sig við nýguðfræði) liafði tapað Tjald-
búðarkirkjunni, (söfnuður sira Björns
Jónssonar munr hafa keypt liana nú), og
únítarar náðu heuni ekki, þá tóku þessir
tveir flokkar að bera ráð sín saman. Hef-
ir það nú orðið að samningi milli beggja
lciðtoga flokkana að Tjaldbúðarsöfnuður-
inn og Unitarasöfnuðurinn leggist báðir
niður, — mætist á miðri leið með st'efnu
sína og myndi einn sameiginlegan söfnuð
er fái prest heiman frá ísiandi. Á síra
Rögnv. l’jetursson að fara heim í sumar
til þess að sækja þrjá presta, ef þeir fást;
einn fyrir Winnipeg, einn fyrir Vatna-
bygðirnar i Saskatchewan og einn fyrir
Nýja-ísland. Á þetta að vera til þess, að
safna saman í eilt voldugt kirkjufjelag
öllum þeim Vestur-íslendingum, sem ekki
ij'ltíj3 gömlum kenningum — en lineygj-
ast samt að kirkjulegum fjelagsskap«.
Aðrar frjettir segja, að síra Rögnvaldur
sje á leiðinni til íslands, og verður fróð-
legt að vita hverjir það verða, sem hann
getur fengið hjer heima til þess að vcrða
kennimenn þessara trúarjátningarlausu
samsteypusafnaða: únitara og nýguðfræð-
1) Sviga setningar cru eftir ritstj. Bjarma.
inga. Vafalaust fer ekki biskup að vígja
guðfræðiskandidata til slíks fjelagsskapar,
enda þótt því sje lýst yfir að stefnan (eða
stefnuleysið) »sje sama og hjá þjóðkirkj-
unni á íslandi«. — Vel metinn Vestur-ís-
lendingur sagði nýlega við oss, að i raun
og veru væri það móðgun, að búast við
aö nokkur lúterskur guðfræðingur færi
til þessara safnaöa öðru vísi en sem leið-
sögumaður út úr únitara þokunni.
Sumir spyrja hvers vegna þeir geti ekki
notað »brauðlausu« únítara prestana ís-
lensku vestra, sem munu vera 4 eða 5. —
Kunnugir géta betur svarað því en vjer,
en með fram mun eiga að slá á þjóðernis-
strengina þegar farið verður að smala til
þessa fjelagsskapar og þá er hentugt að
hafa presta frá »gamla landinu«.
Sumir leiðtogar Kirkjufjelagsins lúterska
eru ekki eins vakandi í þeim efnum og
skyldi, þeim finst litlu muna hvort guð-
þjónusturnar eru á ensku cða íslensku —
og vekja svo tortrygni gegn sjer sem
»slæmum íslendingum« er aftur bitnar á
kirkjufjelaginu öllu.
Vjer erum sannfærðir um að sjerstæði
tungunnar varðveitir sjerstæði kirkju-
fjelagsins flestu öðru fremur. Pegar hætt
veröur að messa á islcnsku í kirkjum
Vestur-íslendinga, eru dagar kirkjufjelags
þeirra á förum. Pað rennur þá bráðlega
saman við eitthvert slærra eða einhver
stærri enskumælandi fjelög, ef það ekki
deyr af áhugaleysi.
Verður það gróði eða tjón í trúarlegu
tilliti, er spurning sem reynslan ein getur
svarað, en litlar líkur til gróða fyrst um
sinn, þótt lifandi kristindómur sje alt of
litill í Kirkjufjelaginu.
En sársaukalaus verða ekki skiftin,
roskið fólk islenskl finnur til, er sj'nir
þeirra og dælur kæra sig eklci um prje-
dikanir á íslensku.
Og oss sem heima sitjum þykir rauna-
legt að nú skuli svo komið að meiri hluti
fjölmennasta safnaðarins islcnska vestra,
1. lút. söfnuður í Winnipeg, hefir sam-
þykt, með litlum atkvæða mun þó, að ár-
degismessan skuli vera á ensku. Sú guð-
þjónusta hefir jafnan verið miklu lakar
sótt en siðdegisguðþjónustan; verður nú
fróðlegt að heyra hvort unga fólkið, sem
ekki þóttist skilja islensku, sækir ensku
mcssurnar, og hlynnir meira að trúinálum
eftir en áður.
Útgefandi Sigurbjörn Á. Gfslason.
Prailsmiðjnn Gutcnberg.