Bjarmi - 15.06.1921, Blaðsíða 15

B JARMI
119
í sárum.
Lifandi Drottinn, littu á mig!
Líknáðu mjer, er jeg kalla á þig.
Jeg er sem vængbrotin lóa. —
Pótt fjör mitt sje lamað, þá flnn jeg það eilt
að friðarins engill getur mig leitt,
um hæðir, um holt og um móa.
Nú fjör mitt er lamað, en frelsari minn,
mjer friðsælan bíður arminn sinn,
hann Iæknar mig blessar og leiðir.
Hann glæðir það besta sem að jeg á
og cilifan vísdóm sinn lætur mig sjá.
Hann geislum á braut mína breiðir.
Guð er sá sem græðir sárin,
hann góður er og þerrar tárin,
hann heyrir barnsis bæn í náð.
IJví skyldi jeg enn þá efast?
Ef að eins vill hann, mun mjer gefast,
Hans hindrar enginn hjálparráð.
____________ N. N.
Hvaðanæfa.
^ ............ :==■— =£/
Heima.
Andkristni, erindi Árna Jóhanns-
sonar, í 1.—4. thl. »Bjarma« þ. á., heíir
vakið talsverða eftirtekt, eins og vænta
mátli. — Winnipeg-blöðin, »Lögherg« og
»Heimskringla«, hafa bæði getið hlýlega
um erindið, og margir minst þess í brjef-
um, bæði til »Bjarma« og höf. sjálfs.
Hefir liöf. góðfúslega leyft blaðinu að
birta sumt af þeim ummælum.
Preslur á Austfjörðum skrifar:
»Fyrirlestur yðar þakka jeg kærlega.
Jeg hefi lesið liann með mjög mikilli
ánægju. Er það óvanalegt að lieyra hrein-
an kristindóm íluttan jafn skörulega af
leikmanni, og með svo skýrum rökum,
sem þar cr gert. Taki maður til and-
mæla, verður að gera það með krafti, og
það hafið þjer gert bæði gegn nýguðfræði
og andatrú«.
Bóndi á Upsaströnd skrifar:
»Jeg varð bæði ánægður og hrifinn, að
vita þig slanda þarna mitt á meðal þess-
ara viltu afvegaleiðcnda, og mótmæla
hinni auðvirðilegu andatrú, og öðrum
villukenningum, með svo órækum rök-
semdúm, sem þú gerir. — Pað hafa ýmsir
hjer lesið þetta rit þitt, og flestir munu
vera þjer innilega þakklátir fyrir það«.
Pakkarávarp i ljóðum, norðan úr
Svarfaðardal, byrjar svo:
»Ærið ritar öllugt þú,
og ert á rjettri hillu,
móti illri andatrú
og ýmis konar villu«.
Úr Fljótum skrifar S. G.:
. . . Sjerstaklega þakka jeg þjer inni-
lega fyrir hinn ágæta fyrirlestur, sem þú
íluttir í Reykjavik í liaust. Má það mikið
vera, hafi engum hitnað um hjartarætur,
þeim er lilýddu á fyrirlesturinn. Að
minsta kosti hefði Einar Hjörleifsson átt
að finna til, ef liann liefði verið þar. Og
sárt er það, að láta þá menn lifa á al-
mannafje, sem ekki gera annað en að
spilla þjóðinni og afvegaleiða hana. Jeg
vildi óska að þessi litla bók þín kæmist
inn á hvert heimili á landinu. Mætti
vænta að það vekti samvisku einhverra
þeirrv, sem þessir falskennendur eru
búnir að afvegaleiða. — Pað er mjög lofs-
vert, hver sem dirfist að segja slíkum
rnönnum til syndanna«.
Prestskosning er nýlega um garð
gengin í Miklabæjarprcstakalli i Skaga-
firði, aðstoðarp'resturinn sira Lárus
Arnórsson var kosinn, og i Ilrútafirði
síra Þorsteinn Ástráðsson kosinn, engir
aðrir sóttu.
Mjóifjörður, Kálfholt, Akranes, Sauð-
lauksdalur, Staður í Steingrirasfirði og
Saurbær i Dalasýslu eru laus til umsóknar.
V e s t u r á H ö f ð a i Dýrafirði situr
fræðimaðurinn Sighvatur Borgfirðingur og
skrifar Preslaæfir og safnar þangað marg-
breyttum fróðleik um mcnn og málefni,
þótt kominn sje yfir áttrætt og of fjarri
handrita og bókasöfnum. Hefir hann ný-
lega lokið 14. bindinu, Skagafjarðarsýslu,
er það 1G63 bls. 4lo þjettskril'að, og er nú
nærri hálfnaður með Eyjafjörð.
Verður verk þetta gullnáma fyrir fróð-
leiksmenn síðar, og þá fær höf. þess vafa-
laust margar þakkir, — þegar hann þarf
ekkert á þeim að lialda, — en nú eru
launiu smá, oflítið hlynt að gömlum og
iðnum fræðimanni.