Bjarmi - 15.06.1921, Blaðsíða 14

118
B J A R M I
svars, en unnið störf sín í kyrþey
og ónýlt sleggjudómana með fram-
komu sinni.
Alþingi er hin virðulegasta sam-
koma þjóðarinnar og því skiftir miklu,
að þangað veljist vitrustu, lærðustu
og göfugustu synir þjóðarinnar; störf
þingsins þarf að vanda, þvi að það
skal vel vanda, sem lengi á að standa.
Leitt er að sjá þessar sífeldu breyt-
ingar álögum þingsins, þing eftir þing.
En eins og þarf að vanda þingstörf-
in, þarf ekki síður að vanda val
þingmanna enn, eins og áður hefir
verið tekið fram, tel jeg presta enn
sem fyr, mörgum fremur vel til þess
fallna að eiga þar sæti, sakir lær-
dóms, stöðu og góðrar þekkingar á
högum almennings og þjóðarinnar
yfir höfuð. Tlu
(r.. 1 1 =.... ...
Raddir almennings.
Af Austfjörðum 10. mars. 1921.
Háttvirli herra ritsljóri!
Jeg hefi nú í mörg ár verið kaup-
andi að yðar heiðraða og blessaða
blaði Bjarma, bæði áður en þjer tókuð
að verða útgefandi lians og einnig síðan
og mun verða það til dauðans, því stefna
hans og ljósgeislar lifandi kristindóms
hljóta að slyrkja og hressa hverja trúaða
sálu, sem þreytast tekur undan synda-
hyrðum lifsins í liverra tölu jeg veit mig
einann vera, og íinn jeg því sterka löng-
un hjá mjer, að senda yður og Bjarma
mínum innilegar fylstu hjartans þakkir
fyrir allar þær hjartnæmu trústyrkjandi
liuggunarræður §em þar birtast, en þvi
miður ijær nú á timum fjöldinn allur
varla eyru sin við að sitja undir Guðs
orða heyrn eða lestri, láta heldur ýms
óþörf veraldar umsvif sitja í fyrirrúmi,
sem sýnast liggja út á breiða veginn, þá
tala jeg nú ekki um cf á að ganga í
Guðsliús og hlýða þar á Drottins orð, þá
verðað mörg umsviHn, útreiðar og annað
þvi um líkt. Húslestrar viðast lagðir nið-
ur, liætt að syngja passíusála á föstunni,
það mikla og fagra gullkorn íslensku
þjóðarinnar, sem mjer mun aldrei gleym-
ast. Jeg er nú 70 ára og hef góða sjón,
en fyrir sjón mína flnst mjer nú talsvert
skyggja á rjetta trú og sannan kristin-
dóm. Ungdóminum er kent alt annað en
kristinfræði, þau sitjaá hakanum, sem að
mínu áliti ættu að sitja í fyrirrúmi fyrir öðr-
um námsgreinum, og þegar kennararnir
gerast litlir trúmenn, jeg vil eigisegja meira,
hvað á maður þá að hugsa um ungdóm-
inn, sem þeir eiga að leiða á Guðs veg.
Pó sýnist mjer eitt iskyggilegast, ef kenni-
menn kirkjunnar, þessir nýju guðfræð-
ingar, sem eiga að vaka yfir víngarði
Drottins, fara að kenna annað en þeim
ber, og sá með því í akur hinna ungu
þeim frækornum, er ekki geta borið þann
rjetta ávöxt í akri kristninnar.
Á. J.
Á sjötugasta aldurs ári.
Ilimnafaðir hæsti —
hjartans vinur æðsti
Jesú, Jesú minn!
Þjer jeg þakkir segi —
þú mig lífs á vegi
verndar sjerhvert sinn.
Hjarla mitt I sje húsið þitt!
Vinur þýði, | bróðir blíði
bústað liaf þar inni.
Rek burt illa anda.
Ekkert lát' mjer granda,
Ijúfi lausnarinn!
Veit mjer vaka’ og biðja, —
veit mjer þrek að iðja!
Upplýs anda minn!
Jeg er þinn | og þú ert minn.
Þig jeg lofa, | þá fer sofa
þinna milli handa!
Lífs rníns sólin lækkar,
lífsins dögum fækkar
Jesú, Jesú minn.
Dauða’ jeg óltast eigi, —
öruggur jeg segi:
aVerði vilji þinnf«
Heim til þín! | Á himnum skín
frelstur andi | lífs á landi
ljóss í helgum skrúða. A. J.