Bjarmi - 01.12.1930, Blaðsíða 9

BJARMI
201
Ritstjóra Bjarma þykir að vísu
vænt um að hinar stefnurnar skuli
taka svo mikið tillit til blaðs hans,
að kenna heila stefnu við Bjarma, --
en telur þó hinsvegar miklu rjettara
að stefnan sje kend við bók bókanna
og kölluð bíblíustefna. Pað er »göm-
ul« stefna og æfinlega »tímabær«.
Einhver var að ympra á því, að
sra Jakob á Norðfirói væri nokkur
vorkunn, honum mundi þykja oróa-
lag trúarjátningarinnar nokkuð gam-
aldags þar sem stæði »undir Pontíus
Pílatus«, upp til himna« og »ni6vr til
Heljar«, en öðrum þóíti það ótrúleg
bókstafsþrælkun. Enginn mundi hafa
skift sjer af, þótt hann segði »þegar
Pontíus Pílatus var landshöfðingk,
og enn væri alment sagt »upp« til
skýja, »upp« í loftið, og vissi enginn
þann bókstafsþræl, sem hneykslaðist
á því orðalagi. Hins vegar þótti
öllum meinfangalaust aó þess væri
minst í yfirlýsingu nefndarinnar að
þessháttar orðalag væri »tímabund-
ið«, enda þótt tillagan, sem samþ.ykt
var frá þjóðminjaverði færi nær vilja
flestra fundarmnana, — eins og nú
er ástatt í kirkjumálum vorum.
Kirkjusagan hefir margasannað
um öll kristin lönd, að kaldlyndar
trúarstefnur eru ófærar til góðra
framkvæmda jafnt innan safnaða
sem til útbreióslu kristinnar trú.ar,
og það skiftir ekki miklu máli í því
sambandi hvort kaldlynda stefnan
steypir yfir sig fastmótuðu kenn-
ingakerfi og heimtar blint fylgi við
það — eða lánar sjer heimspekiskápu
og kveðst vera í eilífri sannleiksleit.
Það er oss alt fullljóst, sem telj-
um hitt ófært að launaður starfs-
maður kristinnar kirkju afneiti alveg
Kristi og telji Jesúm frá Nazaret
ekki hafa verið annaó en öfgafullan
stjórnmálamann.
Tillaga pefndarinnar tekur einmitt
þær hugsanir vel fram, og varar
jafnt við köldum varajátningum sem
byltngagjarnri afneitun.
Því fór mjög fjarri, að .fundar-
menn vildu hrinda nokkrum frá sjer,
sem fús er að játa kærleika sinn til
frelsarans, þótt skilningsatriðin sjeu
í molum, því er oss raun að því að
sjá nokkra unga presta og guófræð-
isleiðtoga »miðflokksins« draga sig i
hlje frá samstarfi við áhugasama
leikmenn, »koma aðeins til að deila
um guðfræði,« en sitja heima ef
rædd eru siðferðismál og fram-
kvæmdir. —
Það vakti og eftirtekt við fyr-
greindar umræður er ungur guð-
fræðisstúdent talaði einarólega gegn
guðfræóisstefnu háskólans og' ekki
síður erindið í fríkirkjunni, þar sem
ungur kandidat og vellærður kvað
upp úr meó það, að hin svonefnda
»nýguðfræði« væri alment orðin á
eftir tímanum,: og- »nútíma-guðfræð-
in« miklu jákvæðari.
Fundarmönnum var þaó og gleði-
efni, að fá þær fregnir, að .ríkis-
stjórnin væri hætt við að beita sjer
fyrif prestafækkun. En kunnugir
vita vel að sú ráðabreyting hefði ekki
orðið, ef enginn hefói þorað aó mót-
mæla því að prestaköllin lausu voru
ekki auglýst. — Hefóu margir í
kirkjunni helst kosið að þau andmæli
hefðu komið ákveðnust frá biskupi
og- prestastefnu, enda þótt þeir geti
unnað einörðum kjósendum í sumum
prestlausu prestaköllunum og kirkju-
málanefndinni alls sóma í því máli.
Hann mun hafa haft ^alt þetta í
huga presturinn, sem sag'ói í fundar-
lok: »Jeg fer heim með mikið bjart-
ari vonir um framtíð kirkju vorrar,
en þegar jeg kom hingað«. — og svo
mun hafa verið um fleiri.
S. Á. Gíslason.