Bjarmi

Árgangur

Bjarmi - 01.12.1930, Blaðsíða 20

Bjarmi - 01.12.1930, Blaðsíða 20
212 B J A. R M I herkjum upp úr. En aldrei sá hún til þessa manns síóar nje fatabögg-uls- ins. - Gamla Ljó Da-sá lætur sjer ekki allt fyrir brjósti brenna, en ekki gat hún tára bundist, þegar hún sagði frá bessu, enda lá vió sjálft aó hún druknaói. Hjer eru þeir vargaldartímar, aó færi jeg aó segja ykkur hroóasögur svipaóar þessu, yrói úr þessu bók, en ekki brjef. Þann 15. júlí lögóum vió af stað til Haishan. Voru þá nálega óþolandi hitar, jafnt nætur og daga. Celsius-- hitamælirinn komst aldrei nióur fyr- ir 37 stig í marga sólarhringa, og ekki fann maóur til andvara fremur en í loftheldum dósum. Vió ókum til Laohokow á 2 dögum, en þangaó eru þó 60 km. Engin um feró hafói verió á veginum í iulla þrjá mánuói. Sóttist feróalagió seint, þó var 3 risavöksnum múldýrum beitt fyrir okkar vagn. En vagninn var, eins og gengur hjer, fjaóralaust bákn og engu líkara aó sitja á hon- um en steini, sem veltur nióur fjalls- hlíó. Voru börnin lengi aó ná sjer eftir þetta feróalag. — Hermönnum áttum vió aó þakka, aó vió ekki sá- um til ræningjanna annaó en þaó, aó þeir klófestu vagn, sem var í fylgd meó okkur og skiftust á nokkr- um skotum vió hermennina. Leigóum vió nú bát í Laohokow og komum til Haishan á 4. degi. Venjulega sjáumst vió ekki alt. ár- ið, kristniboóarnir. Þaó eru ]>ví fagn- aóarfundir, þegar vió hittumst allir á Haishan. En sú tilbreyting! Fagurt útsýni á alla vegu, skógivaxnar hlíóar, uró- ir og grænir geirar, dökkar hamra- brúnir og himingnæfandi fjöil í fjarska. Og umfram alt annaó, indæll andvari alla nóttina, — En yfir Tengchow og Honan sljettlend- inu öllu liggur titrandi hitamóóa, Börnin ráóa sjer ekki fyrir kæti, yfir aó fá aó kynnast hjer norskum leiksystkinum, sem þeim hefir svo oft verió sagt frá; en sín á milli fell- ur þeim eðlilegast aó tala kínversku. Kirkjuþingió byrjaói ekki fyr en vió komum. Aó því loknu byrja frí- dagarnir. Vió klífum í fjöll, buslum í sundlauginni, keppum á tennisvell- inum og erum svo í boói hvor hjá öórum langt fram á nótt. Er þá gleó- skapur mikill, en aldrei þess eólis, aó óviðeigandi sje að enda með sálma- söng. Sje hann þagnaóur, er þaó ef til vill af því, aó nú drjúpa allir höfói í hljóóri bæn. — »Dauóar venj- ur«, segir vinur minn Lúóvík Guó- mundsson, skólastjóri. En okkur er eólilegar aó enda daginn meó guó- ræknisstund, en götulýónum í Reykjavík er aó fara á »ball«. Vió komum nú til Haishan eftir þriggja sumra fjarveru. Hjer kunn- um vió vel við okkur, eins og fyr. Skyldur og áhygg'jur læstum vió inni á skrifstofunni í Tengchow. En sú blessun, aó geta ljett af sjer allri byrói, strjúka til fjalls og vera al- frjáls tveggja vikna tíma. Manni veróur svo hughægt hjer í hressandi fjallablænum. Elcki er svo durgslegur maóur til, aó hann verói hjer ekki skrafhreyfur og skemtinn. I mínu ungdæmi var þaó alsióa, aó menn staupuóu sig og uróu »hýrir« og »sætkendir«. Þá var nú mörgum manninum vorkunn. Þeir, sem ekki nutu heilbrigórar lífsgleói þótti þessi úrbót, »surrogat«, eftirsóknarveró. Dagurinn líóur óskiljanlega fljótt á fjöllum. En þó er eins og eitthvaó óviófeldió sje hjer á seyói í hálf- rökkrinu. Og hjá þjer kviknar hug- blær líkt og færiróu fram hjá kirkju-

x

Bjarmi

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Bjarmi
https://timarit.is/publication/379

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.