Bjarmi - 01.12.1930, Blaðsíða 10

202
BJARMI
Frá Kína.
Sumarleyfi og haustannir.
Óhjákvæmilegt er að nokkurt hlje
verói á kristniboðsstarfinu á sumrin,
háannatímann og meðan hitarnir
mestu standa yfir. Er þá engin leið
aó halda uppi tíóum samkomum.
Enda er þá bæói útlenda og innlcnda
starfsfólkinu full þörf á dáhtilli
hvíld.
Sambandsstjórn kristniboðsfjelags-
ins norska hefir svo fyrirskipaó, aó
i>ennan tíma skuli haldió kirkju og
kristniboðsþing; skulu þar rædd ýms
vandamál í sambandi við trúboðið,
hvernig eólilegast sje aó skifta meó
sjer verkum, fjárveitingar o. s. frv.
Stendur þingió venjulega tvær vikur
og er öllum kristniboðunum skylt að
sækja það.
Nú vill svo vel til, aó á mióju
starfssviói okkar, sem er á stærð við
þriðjahlutann af íslandi, er hátt og
fagurt fjall, Haishan. Þykir þaó
einkar vel fallió til sumardvalar, og
hafa kristniboðarnir komið sjer þar
upp sumarbústöóum á eigin kostnaó.
Þangað leitum vió hvíldar á sumrin;
þar er kristniboðsþingió háð.
f lok júnímánaðar koma kristni-
boóar til Haishan úr öllum áttum og
meó öllu móti: gangandi, ríðandi, í
buróarstólum og á vögnum. Enn aðr-
ir koma uppeftir ársprænu á fljóta-
bát, alveg aó rótum fjallsins.
Vegna ræningjaóeiróa komumst vió
ekki í þetta skifti á stað til Haishan
á venjulegum tíma. Á þeirri leió
hggja yfir 70 þorp í eyði síóan um
miójan s.l. vetur. Frá þessum j)orp-
um mun ekki ofætlað að yfir 70 þús-
undir manna sjeu enn þá í dreifingu
víðsvegar um hjeraóið. Hefir fjoldi
tlóttamanna haldió til hjer á stöðinni.
Haldið þió aó jeg hafi orðið í vand-
ræóum meó peningana (40 kr.), sem
kristniboósvinur einn á Islandi sendi
»handa hungruóum Kínverjum«?
Þrisvar sinnum varó jeg aó fara um
þetta svæói fram og aftur á síðastl.
vetri.' Var jeg þá einu sinni hætt
kominn, hefóu ekki nokkrir hermenn
(af tilviljun eóa ráóstöfun Guós?)
komió á vettvang.
Ræningjar þessir náðu hjúkrunar-
konu frá sjúkrahúsinu í Laohokow á
vald sitt, ungri stúlku, dóttur sam-
verkamanns míns, Gin Já-sí. Nýiega
kom frjett um að hún hefói fyrir-
farió sjer. Er skiljanlegt aó hún
hefir tekið þann kostinn fremur en
æfilanga smán og svíviróing.
Einn minna yngstu og efnilegustu
samverkamanna, Gá aó nafni, hefir
orðið fyrir hræóilegri ógæfu í sumar.
Ræningjar rjeðust á þorpió, þar sem
hann á heima; er þaó allstórt og
rammlega víggirt, svo aó þorpsbúar
veittu mikla mótspyrnu. En ræningj-
arnir komu sínu fram og myrtu í
hefndaræói um þúsund manns, kon-
ur jafnt og karla, börn og gamal-
menni. Gá, vinur minn, komst með
naumindum undan, en konuna hans
ungu og litla barnið myrtu ræningj-
arnir. - Þessir ræningjar eru nú
teknir á mála í herinn; berjast þeir
nú fyrir málstaó ríkisstjórnarinnar
kínversku!
Kínverskur kventrúboði varó fyrir
einkennilegri á.rás í sumar. Var hún
á ferðalagi á milli tveggja þorpa fót-
gangandi. Slóst þá maður í för meó
henni; bauóst hann til að bera fyrir
.hana böggul, sem hún hjelt á undir
hendinni, voru það föt, nesti og pen-
ingar. Þáði hún boðið, enda var mað-
urinn hinn almennilegasti. Á einum
staó lá vegurinn eftir háum sýkis-
bakka; vatt hann sjer þá syndilega aó
henni, hratt henni út í sýkið og hljóp
leiðar sinnar. Hún komst meó mestu