Bjarmi - 01.12.1930, Blaðsíða 22

214
BJARMI
Vió höfum því sem næst oróió aó
g-jalda frímerkjanna íslensku. Höf-
um vió ekki haft mikla gleói af há-
tíóarfrímerkjunum nýju. Peim hefir
venjulega verið stolió af brjefunum,
svo aó vió vitum naumast hvernig bau
líta út. Af götunum á umslögunum
má þó ráóa, aó þessi nýju frímerki
hljóti aó vera gróflega stór!
Jeg kveó ykkur svo meó einlæg-
ustu blessunaróskum!
Tengchow, Honan, China.
26. sept. 1930.
Ólafur Ólafsson.
NB. Að gefnu tilefni vil jeg geta þess
hjer, að engin hætta er á að ábyrgðarbrjef
glatist í pósti. En öruggara er þó að senda
ávísun á einhvern enskan banka, heldur en
að senda seðla. Bankaávísun er betri en
pöstávísun. Enskir og ameriskir peningar
eru hjer I háu verði. ó. ö.
-----•> <-> «—-
Jól.
(Lag: Atburð sje jeg).
Blessuð jólin ljetta vora lund,
lýsa, verma, græða hjartans und.
Gamalmenna sjáum bros á brá,
börnin ljóma’ af gleði og innri þrá.
Pað er eins og hvísli vinur hljótt,
hvísli, svo að öllu verður rótt.
Það er líkt sem vordags blíður blær
blómskrúð andans veki fjær og nær.
Hver á þenna hjartans gróðrar yl?
Hver á svona mikinn fögnuð til?
Hver á þetta helga sólar bál?
Hver fær talað þögult strengjamál?
Kristur geymir hjartans helga y 1,
hann á svona mikinn fögnuð til,
hann á þetta helga sálarbál,
hann fær talað þögult strengjamál.
Helst á jólum finnur maður flest,
flest er straumhvörf hugans vekur mest.
Þá er eins og skýrt í lygnri lind,
lífsins speglist hverful töfra-mynd.
Mynd er sýnir bæði bros og tár,
bjarta þræði, líf 1 fleiri ár,
gömul, löngu horfin bernskubrek,
barnsins hug og æskumannsins þrek.
Móður falla tár um föla kinn.
Frið hún þráir, besta vininn sinn.
Kristur varma rjettir henni hönd,
hann sem þekkir lífsins sorgarbönd.
Gamall faðir yfir æfibraut,
augum rennir, mörg er lifuð þraut,
hvarmar þrútna, þyngir dáin von,
því hann hefur mist sinn einkason.
En Kristur gleður gamla vininn sinn,
gefur honum bros um föla kinn,
leiðir traust við sína hægri hönd,
heim á minninganna drauma lönd.
Barnið sem fellir falslaus tár,
finnur enginn hve þess tregi’ er sár.
Kristur skilur barnsins bljúga lund,
ber því feginn ijós 1 sinni mund.
Öll á jólum eyðast sorgartár,
andinn hefst á flug og gróa sár.
Jafnast burtu jafnan skuggaflug,
jólasólin veitir því á bug.
Kristur er vort besta leiðarljós,
lífsins takmark fram að æfiós.
Kristur gefur öllu lifi lit,
lifsins stærstu öflum minsta þyt.
Skúli G. P. frá óseyri.
Ritvissa JólamesrpSspjals.
I. brjef.
(Síóari kafli).
3. Loks hafa menn skírskotað til
oróa Jesú í Mark 10: 39 (Matth. 20:
23) til aó sanna píslarvættisdauða
Jóhannesar. Par á því aó vera beint
spáð, aó einnig Jóhannes eigi að feta
í fótspor meistara síns og líða písl-
ardauðann — jafnvel vera búinn að
líða hann, þegar þessi orð voru töluó,
með því að ýmsir gagnrýnendur
telja þau vera lögð Jesú í munn