Bjarmi - 01.11.1985, Blaðsíða 14

Lilja Kristjánsdóttir.
Sönghópar og kórar í félagssamtök-
um þeim sem gefa út Bjarma hafa mjög
leitað til Lilju S. Kristjánsdóttur um
söngva og lagatexta, einkum í seinni
tíð, og nokkrir söngvar hennar og
sálmar hafa birst í söngheftum.
Lilja er frá Brautarhóli í Svarfaðardal
en á nú heima í Reykjavík. Okkur er
kunnugt um að hagyrðingar og skáld
eru í báðum ættum hennar.
„En ég er hvorki skáld né sálma-
skáld,“ segir Lilja þegar við spjöllum
við hana stundarkorn og spyrjum hana
um kveðskap hennar. „Ég yrki mér til
hugarhægðar en hvorki til lofs né
frægðar. Þetta eru sálmar en líka önnur
ljóð. Mest af þessu er enn í möppunni
minni eða það hefur farið í bréfakörf-
una.“
„Hvernig ferðu að þegar komið er
með lag til þín og þú ert beðin að þýða
textann?
„Ég byrja á því að læra lagið. Best er
að fá það á snældu. Annars sest ég við
píanóið með nóturnar. Það er ekki nóg
að átta sig á hrynjandi ljóðsins. Gerð
laganna er mjög mismunandi og oft
erfitt að yrkja við þau t.d. þannig að
áherslur verði á réttum stað.
Spjallað við Lilju S. Kristjánsdóttur:
„Þetta
er eintal mltt
við Guð"
„Ég er yfirleitt lengi að þýða ljóð.
Það má ekki kasta til þess höndunum.
Mér er skylt að reyna að fylgja sem best
hugsun höfundarins. Ég yrki alltaf rím-
að, vil ekki yrkja öðfuvísi."
„En sumir sálmar þínir eru líka
frumortir?“
„Þeir sálmar hafa flestir orðið til
þegar ég sit heima og er að lesa í
Biblíunni minni. Ég les venjulega hægt
og íhuga orð og frásagnir. Ef textinn
orkar mjög á mig langar mig oft að setja
eitthvað saman í bundnu máli. Þessir
sálmar verða stundum til í einu vetfangi,
jafnvel á hálfri klukkustund. Helst á
kyrrlátum kvöldum eða nóttunni. Þetta
er eintal mitt við Guð.“
„Byrjaðir þú snemma að yrkja?“
„Þegar ég var sjö ára eða jafnvel fyrr.
Ég var alin upp við húslestur, sálma,
sögur og Ijóð. Allt bundið mál festist í
huga mér þegar við sungum það eða
lásum. Og pabbi var alltaf að kveða við
okkur börnin. Ég var trúhneigð telpa og
fór víst að reyna að yrkja sálma eitt-
hvað tíu ára gömul.“
Við spyrjum Lilju hvort hún hafi
meiri mætur á einhverju einu skáldi
öðrum fremur í hópi „gömlu“ skáld-
anna.
Lilja nefnir fyrst Helga Hálfdánar-
son. Sálmurinn „Dauðinn dó en lífið
lifir“ segir hún að sé dæmi um efnismik-
inn og sérlega vel ortan sálm eftir Helga.
„Séra Páll Jónsson var prestur á
Völlum í Svarfaðardal þegar faðir minn
var lítill drengur. Sálmarnir hans: „Enn
í trausti elsku þinnar“ og „Sigurhátið
sæl og blíð“, eru mér mjög kærir. Ekki
má ég heldur gleyma sálmaskáldinu
Hallgrími Péturssyni. Kvöldsálminn
þekkta í þýðingu SteingrímsThorsteins-
sonar: „Nú til hvíldar halla ég mér“,
þykir mér ákaflega vænt um. Við Sigur-
ingi heitinn maðurinn minn sungum
hann iðulega á kvöldin áður en við
gengum til náða.“
„Að lokum L.ilja, hvernig á góður
sálmur að vera?“
„Hann á að flytja mönnum boðskap
frá Guði og vera honum til lofs og
dýrðar, bæði að efni og allri gerð.“
Þín dásöm náð
Ó, Drottinn Guð, þín dásöm náð
er daglegt athvarf mitt.
I orði þínu á ég skráð,
að öil mín skuld sé kvitt.
Þú vissir, að ég átti’ei neitt,
sem afhent gæti þér.
Því hefur Jesús gjaldið greitt.
Nú gildir aðeins þetta eitt:
Mér náðin er og verður veitt.
Eg veit, hún nægir mér.
Ég horfi liðna ævi á
og allt, sem gafstu mér
Sú hugsun fyllir hjartað þá:
Sem hafið náðin er.
Svo djúp og sterk, svo voldug, víð,
svo viðkvæm, mild og hlý.
Hún alheim skóp á einni tíð,
hvert andvarp heyrir fyrr og síð.
Með eigin fórn hún föllnum lýð
sitt frelsi gaf á ný.
Af hjarta, Guð, ég þakka þér,
að þessi mikla náð
án verðskuldunar eign mín er.
Hún er mitt hjálparráð.
Að lokum hún mig leiðir inn
í landið eilífðar.
Þótt flekkaður sé ferill minn,
mér færði Jesús hreinleik sinn
og hefur opnað himininn,
svo heima á ég þar.
Lilja S. Kristjánsdóttir
14