Bjarmi - 01.12.1995, Síða 6

AÐALGREIN
ráði. Er Guð ekki almáttugur, alvaldur? Þá hefði
hann getað stöðvað flóðið, afstýrt slysinu. Og oft
verður þessi spurning ásteytingarsteinn trúnni, hún
bíður skipbrot, það getur ekki verið satt að Guð sé
til úr því að svona lagað gerist. Það getur ekki verið
mig nær Guði, styrkti trú, vakti von, glæddi kærleika
og samstöðu og góðhug, sendi vini í veg fyrir mig,
hlýjar hendur og opinn faðm, þá get ég séð hönd
Guðs að verki þar, ögun til góðs. En Guð er ekki
bölvaldur, Guð er ekki refsandi hönd. Hvernig vitum
Og oft verÖur þessi spurning ástejtingarsteinn trúnni, hán bíhr skipbrot, þaÖ
getur ekki verið satt að Guð sé til úr því að svona lagað gerist.
að Guð sé til, annars hefði hann heyrt bænir mínar,
annars hefði hann heyrt og gripið inn í til bjargar.
Eða er Guð kannski afskiptalaus, ósnortinn,
kaldur andspænis þjáningunni? Sú hugsun leitar á
okkur vegna þess að það er svo freistandi að verða
svona sjálfur, ósnortinn, afskiptalaus áhorfandi.
Spurningin: Hvers vegna lét Guð þetta verða? er
spurning áhorfandans. Það er ekki spurning þess
sem er í flóðinu, er í neyðinni. Sá spyr þvert á móti:
Hvar ertu, Guð? Og fær svarið: Guð er hjá þér! Það
er svar krossins. Guð þjáist, Guð finnur til. Það er
svar krossins.
Hvers vegna lét Guð slysið verða? Var þetta fólk
svona vont að Guð vildi refsa því, eða kunni það
ekki að biðja? Til hvers voru allar bænir mínar fyrir
barninu mínu úr því að svona fór?
Hver kannast ekki við spuminguna? Hún er önnur
hlið spurningarinnar, sem við þekkjum öll á okkur
sjálfum: Hvað hef ég gert sem mér er nú refsað
fyrir? Enginn getur neitað því að oft er samhengi
milli sektar og örlaga. Lögmál lífsins eru með þeim
hætti að sé þeim storkað, sé þeim raskað, þá getur
það haft slæmar afleiðingar. Ótal dæmi kunnum við
um það.
Öll þekkjum við versið:
Höndin þín, Drottinn, hlífi mér,
þá heims ég aðstoð missi,
en nœr sem þú mig hirtir hér
hönd þína eg glaður kyssi.
„Guð agar þann sem elskar hann,“ segir Hall-
grímur líka. Þar vitnar hann í postula Drottins. Var
þá slysið hirtingarvöndur Guðs sem hann lét ríða til
að kenna lexíu? Nei, og aftur nei. Við höfum ekkert
leyfi til þess að dæma svo um aðra. En þegar ég sé
að neyðin mín og áföllin voru viðvörun, að til
blessunar var hin sára kvöl, að úr hinu örðuga og
sára spratt eitthvað gott, að þessi sára reynsla leiddi
við það? Jú, vegna þess að við þekkjunt Jesú Krist,
eða réttara sagt, að því marki sem við þekkjum Jesú
Krist.
„Drottinn gaf
og Drottinn tók
Lofað veri nafn Drottins." Þetta gat Job sagt. Og
líka: „Fyrst vér höfum þegið hið góða af Guði,
ættum vér þá ekki einnig að taka hinu vonda?“ Þetta
er líka afstaða Hallgríms. „Guð er minn Guð þótt
geisi nauð...“ söng hann er hann hafði misst allar
eigur sínar í brunanum. Og svo segir hann: „Tók ei
djöfull né töfrafull tilviljun burt eign mína. Sá sem
það gaf svipti því af, sorgin skal öll því dvína...“
Þessi karlmannlegu hetjuorð hafa reynst mörgum
hugbót í harminum. Hvað eru þeir Job og Hallgrímur
að segja með þessu? Þeir eru að segja að Guðs hönd
er í þessum ósköpum, í hendi hans er allt það sem
var misst, eigur, ástvinir, í hendi hans. Ekki í
grimmri greip djöfulsins né töfrafullrar tilviljunar.
Heldur Guðs góðu hendi. Og úr þeirri hendi munum
við fá að þiggja það allt á ný, ummyndað, endur-
reist, í upprisunni.
Hvernig vitum við að þetta er satt? Vegna þess að
við treystum leiðsögn Jesú Krists. Það er þess vegna.
Við sjáum af guðspjöllunum hvernig Jesús svarar
enn og aftur spurningunum um sanihengi sektar og
þjáningarinnar. T.d. Lúk. 13 þegar hinn grimmi og
siðlausi Pílatus hafði tekið fjölda Galíleumanna af
lífi og blandað blóði þeirra saman við blóð fórnar-
dýra musterisins. Þessir Galíleumenn, sagði Jesús,
voru ekki meiri syndarar en aðrir Galíleumenn. Og
hann hélt áfram og benti á slysið þegar turninn í
Sílóam hrundi að fólkið sem þar grófst undir hafi
ekki verið meiri syndarar en það fólk sem slapp.
I 9. kafla Jóh. er Jesús spurður um örlög hins
blindfædda: Hver hefur syndgað úr því að hann
fæddist blindur? Jesús hafnar þessari spurningu.
Þetta varð til þess að verk Guðs opinberist á honum:
6