Bjarmi - 01.05.1996, Side 30

SJÓNARHORN
Þórarínn Björnsson
Orð Guðs í nýjum búningi
Þórarinn Björnsson,
framkvæmdastjóri
Vatnaskógar.
Skoðanir Marteins Lúthers þóttu um margt byltinga-
kenndar á sínum tíma. Flestir voru t.d. þeírrar skoð-
unar að orð Guðs væri svo heilagt og vandmeðfarið
að því hæfðu best latnesk hefðarklæði og að ekki væri
nema fyrir hámenntaða lærdómsmenn að umgangast það
augliti til auglitis. hessari hugsun kollvarpaði Lúther.
Hann réðst 1 það stórvirki að þýða Biblíuna á þýska tungu
og markaði með alþýðlegri þýðingu sinni tímamót í
vestrænni kristni. í kjölfarið kom hver þjóðin á fætur
annarri með þýðingu Biblíunnar á eigin þjóðtungu. Á
íslandi kom Guðbrandsbiblía út árið 1584 og markaði sú
útgáfa augljós tímamót í krístni á íslandi og hefur átt
dijúgan þátt í varðveislu islenskrar tungu. Á hinn bóginn
er ljóst að aldrei getur orðið um endanlega þýðingu að
ræða, því öll tungumál eru í stöðugri
mótun, ný orð verða til, önnur breyta
um merkingu eða verða úrelt í tímans
ras.
í ljósí framanritaðs tel ég að fagna
beri þeirri viðleitni Hins íslenska
bibliufélags að koma Biblíunni út í
nýrri þýðingu árið 2000. Jafnframt tel
ég ástæðu til að hvetja notendur
Biblíunnar að kynna sér hina nýju
þýðingu, sem gefin er út jafnóðum, og
koma ábendingum á framfæri ef þeim
finnst ástæða til. Sjálfum þykir mér
biblíuþýðingin fram að þessu bera vott
um að mönnum er annt um að Biblían
komist í lipran og auðskiljanlegan, en
um leið vandaðan málfarslegan
búning.
Eitt þeirra atriða sem ég fagna í hinni nýju þýðingu er
að þar er gert ráð að þéranir afleggist með öllu, enda eru
þær löngu horfnar úr daglegu máli á íslandi. Vona ég að
hvergi verði vikið frá þeirri stefnu þó að háværar raddir
þröngs hóps kunni að hrópa á annað. hað ætti að minu viti
að vera baráttumál íslenskrar kristni að koma orði Guðs í
svo eðlilegan og auðskiljanlegan búning að uppvaxandi
kynslóð eigi sem auðveldast með að skilja. Þéranir geta að
mínum dómi aldrei orðið annað en Þrándur í þeirri götu.
Ég geri mér grein fyrir að ekki eru allir sammála þessu og
þætti mér ekki ólíklegt að sumir vildu beita fyrir sig
tilfinningalegum rðkum, eins og þeim hvort nú eigi að
fara að breyta Faðirvorinu eða hrófla við orðum sem
almennt eru kunn. Ég er sammála því að sýna þurfi mikla
aðgætni í öllum breytingum, en persónulega finnst mér
jafnvel koma til greina að breyta Faðirvorinu ef það yrði
til þess að lækka skilningsþröskuld þeirrar bænar. Til
gamans læt ég fylgja óábyrga tillögu til skoðunar.
Faðir okkar á himnum!
Helgist þitt nafn.
Tíl komi þitt ríki.
Verði þinn vilji,
svo á jörðu sem á himnum.
Gef okkur dag hvern daglegt brauð
og fyrirgef okkur ranga breytni,
eins og við fyrirgefum þeim
sem breyta gegn okkur.
Leið okkur ekki í freistni
heldur frelsa frá öllu illu.
Því að þitt er ríkið,
mátturinn og dýrðin,
að eilífu.
Amen.
Ég veit ekki hvort framangreind útgáfa á Faðirvorinu fær
staðist gagnrýnin augu ábyrgra þýðenda, en ég tel ekki
ástæðu til að letja menn í þeirri viðleitni að koma
Drottinlegri bæn nær daglegu máli, enda benda nokkrar
likur til þess, að Jesús hafi á sínum tíma beðið bænarinnar
með orðum sem hvert mannsbarn í hans tíð skildi. En
kannski finnst mönnum núorðið það vera aukaatriði
hvort fólk skilji almennt það sem verið er að biðja um,
aðeins ef rétt er farið rneð bænina, og hver vill annars, um
ókomna framtíð, bera ábyrgð á því að útrýma frjóum
vangaveltum ungviðisins um vorkomuna og skuldunautin
í Faðirvorinu? - Kannski það sé eftir allt saman mergur-
inn málsins?