Heima er bezt - 01.08.1955, Blaðsíða 22

246
Heima er bezt
Nr. 8
Arni Valdimarsson.
vélinni. Öll áhöfnin var jafn-
áhugasöm um þaS, að skálkarn-
ir slyppu ekki, heldur fengju
makleg málagjöld, og sérstaklega
lék piltunum hugur á, að Van
Dyck gengi ekki úr greipum ís-
lenzkrar réttvisi. Var þegar á-
kveðið að ná talsambandi við
Pétur Sigurðsson, forstjóra land-
helgisgæzlunnar. Var Guðmundi
Kjærnesteð kunnugt um, að for-
stjórinn var staddur í Vest-
mannaeyjum, hafði farið þang-
að á varðskipinu Þór — í fylgd
með forseta íslands og frú hans.
Flugstjórinn hafði tal af
stöðvarstjóranum í Vestmanna-
eyjum og bað hann að ná í Pét-
ur Sigurðsson forstjóra til við-
tals við Guðmund Kjærnesteð,
sem staddur væri í flugvélinni
Glófaxa, er væri í gæzluflugi út
af Ingólfshöfða. Stövarstjórinn
kvaðst ekki vita, hvar forstjór-
inn væri niður kominn, en flug-
stjórinn lagði áherzlu á, að kom-
ið væri til hans boðunum um
viðtal við Guðmund. Eftir stutta
stund hringdi stöðvarstjórinn.
Kvað hann forstjórann hafa
gengið í kirkju með forsetahjón-
unum. Væri messu ekki lokið, —
og væri engan veginn viðeigandi
að ónáða forstjórann. —
Flugstjórinn tjáði nú Guð-
mundi Kjærnested orð stöðvar-
stjórans og spurði, hvað segja
skyldi.
„Seg þú,“ mælti Guðmundur,
„að hér sé ekkert undanfæri.
Pétur Sigurðsson hafi lagt svo
fyrir, að umsvifalaust sé haft tal
af honum, þegar vörn og virðing
landhelginnar sé annars vegar.
Nú verður Guð að bíða og við að
ná í Pétur, enda hygg ég, að það
muni Guði þóknanlegt, að sá
háttur sé á hafður, svo sem nú
er ástatt.“
Þessi boð bar flugstjórinn án
undandráttar til stöðvarstjór-
ans, og nú lofaði hann að senda
þegar mann í kirkjuna með
kvaðningu til forstjórans.
Nú víkur sögunni til Vest-
mannaeyja. Stöðvarstjðrinn lét
ekki sitja við orðin ein. Hann
sendi þegar mann í Landakirkju.
Sendiboðinn var ekki kominn
alla leið, þá er kirkjuklukkum-
ar kváðu við og messufólkið
streymdi út. Honum þótti auð-
veldast mjög erindi sitt, þegar
hann sá þetta, og gekk hann
rakleitt í kirkju. Stóðu þá á kór-
gólfi forsetahjónin, sóknarprest-
ur í messuklæðum, bæjarfógeti
og Pétur Sigurðsson, forstjóri.
Kom sendiboðinn kvaðningunni
á framfæri, og Pétur Sigurðsson
brá við fljótt og fór til viðtals
við menn sína, er biðu hans ó-
þreyjufullir í Glófaxa, sem
sveiflaði sér um loftið yfir veiði-
þjófunum.
Forstjórinn náði fljótlega sam-
bandi við Glófaxa, og var hon-
um sagt, hvað borið hefði til tíð-
inda. Var auðheyrt á málhreimi
hans, að hann fýsti að sjá á
nýjan leik gamlan kunningja,
þar sem var hinn belgíski Van
Dyck. Lagði forstjórinn svo fyrir,
að flugvélin héldi sig yfir tog-
urunum, unz nánari fyrirmæli
bærust.
Að loknu samtalinu fór Pétur
Sigurðsson til fundar við forseta
íslands, sagði honum fréttirnar,
kvað Van Dyck hafa komið til
sögunnar að þessu sinni á ekki
sem heppilegustum tíma, þar eð
eini möguleikinn á samfundum
við þennan gamla kunningja
landhelgisgæzlunnar mundi sá,
að Þór færi í austurveg. Forseti
sagði þegar í stað, að sjálfsagt
væri að leysa Þór undan öllum
skyldum við sig, og mundu þau
forsetahjónin fara flugleiðis til
Reykjavíkur.
Forstjórinn þakkaði forseta
íslands og fór nú til fundar við
skipherrann á Þór, Eirík Kristó-
fersson, og tjáði honum, hvað nú
væri í efni. Eiríkur er Barð-
strendingur, fæddur á Brekku-
velli á Barðaströnd árið 1892.
Hann varð snemma sjómaður,
tók skipstjórapróf árið 1918 og
hefur verið skipherra á varðbát-
um og varðskipum ríkisins síðan
1926. Hann hefur háð marga hríð
við landhelgisbrjóta, stundum á
lélegum fleytum, þótt búnar hafi
þær verið fallbyssu. Eiríkur er
Varðskipið Þór.