Heima er bezt - 01.09.1965, Blaðsíða 34

hann rakleitt inn í eldhúsið til stallsystranna og segir
glaðlega:
— Snorri sonur minn var að hringja til mín. Hann er
nýkominn, og nú skrepp ég snöggvast suður á Flug-
völl að sækja hann.
— Ó, er Snorri bróðir kominn, hrópar Erla í barns-
legum fögnuði. — Ætlar hann að vera lengi heima núna,
veiztu það, pabbi?
— Hann sagðist eiga frí fram á mánudagsmorgun, en
þá fer hann út á ný. Það verður gaman að hafa hann
hérna heima yfir helgina.
Erla fer dansandi yfir gólfið til Nönnu, tekur um
mittið á henni og sveiflar henni með sér í hring:
— Ó, Nanna, hlakkar þú ekki til helgarinnar eins og
ég!
Nanna svarar því engu, en losar sig kafrjóð og bros-
andi við Erlu og segir:
— Góða Erla mín, þú mátt ekki tefja mig, ég þarf að
ljúka við baksturinn sem allra fyrst.
— Hann er nú alveg að verða búinn.
— Og svo á ég eftir að taka til og hreinsa hérna í
eldhúsinu.
— Við verðum ekki lengi að því báðar saman, ég
skal vera reglulega dugleg að hjálpa þér við það, Nanna
mín.
— Jæja, elskan, þú ert indæl.
Magnús lögmaður gengur fram úr eldhúsinu og segir
um leið:
— Jæja, stúlkur mínar, ég er þá farinn suður á Flug-
völl, verið þið sælar á meðan. Síðan hraðar hann sér út,
ræsir bifreið sína og ekur á brott. En ungu stúlkumar
ljúka við kökugerðina í skyndi og byrja síðan að taka
til og hreinsa eldhúsið. Þær hraða sér sem mest þær
mega og gefa sér ekki tíma til að spjalla saman á meðan,
og Nanna er fegin því að Erla minnist ekkert á bróður
sinn á meðan.
Þær hafa lokið starfi sínu jafnsnemma því sem Magn-
ús lögmaður ekur með son sinn heim að húsinu og stöðv-
ar bifreiðina þar. Feðgamir stíga síðan út og ganga sam-
an inn í húsið. í forstofunni hefir lögmaðurinn stutta
viðdvöl, en flugstjórinn heldur beina leið inn í eldhús-
ið, þar sem hann vonar að hitta fyrir bústýmna ungu,
en við hana er nú öll heimþrá hans bundin, og þessi von
hans bregst honum ekki. Nanna og Erla eru báðar í
eldhúsinu, þegar Snorri kemur þar inn. Erla hleypur
þegar í fang bróður sínum og faðmar hann innilega:
— Ó, hve það er gaman að þú skulir vera kominn
heim, elsku bróðir minn, segir hún barnslega fagn-
andi.
— Já, víst er gaman að vera kominn heim, svarar
hann og heilsar systur sinni með innilegum kossi og
gengur svo til Nönnu. Og hve hann langar innilega til
að mega heilsa henni á sama hátt, en til þess hefir hann
ekki leyfi. Hann réttir henni höndina og heilsar henni
með föstu og mjúku handtaki, og það býr yfir þeirri
tjáningu sem er jafnvel máttugri en orð.
— Komdu sæl, Nanna, segir hann lágt og innilega.
— Sæll, velkominn heim, svarar hún á sinn hæverska
hátt og dregur þegar að sér höndina. Hún á ekki leng-
ur vald yfir þeim tilfinningum, sem hún vill leyna, í
svo náinni snertingu hans.
Magnús lögmaður kemur nú inn í eldhúsið til unga
fólksins og segir glaðlega við son sinn:
— Eigum við ekki að setja okkur fram í stofu, góði
minn, meðan við bíðum eftir kvöldkaffinu?
— Jú, það er ágætt.
— Nanna lítur á úrið sitt. Klukkan er langt gengin
tíu, henni er óhætt að hafa hraðann á, eigi kvöldkaffið
að vera komið á borðið hjá henni á réttum tíma eins og
venjulega. Hún tengir í skyndi hraðsuðuketilinn við
rafstrauminn og segir um leið:
— Ég skal hraða mér eins og ég get með kaffið,
klukkan er að verða tíu.
— Vertu alveg róleg þess vegna, okkur liggur ekkert
á kaffinu strax, svarar Snorri og brosir til hennar bjarta
fallega brosinu sínu, svo fylgist hann með föður sínum
fram í setustofuna.
Erla er kyrr í eldhúsinu og hjálpar Nönnu á ýmsan
hátt, og sérstaldega finnst henni skemmtilegt að hjálpa
henni að framreiða kaffiborð, því það gerir hún ætíð
með einskonar veizlusniði. Og nú hraða þær sér sem
mest þær mega. Matur og kaffi stundvíslega er kjör-
orð bústýrunnar ungu.
Er feðgarnir hafa setzt fyrir í stofunni, segir Magnús
Jögmaður við son sinn:
— Jæja, þú ætlar þá að verða hérna hjá okkur yfir
þessa helgi, góði minn, það er sannarlega ánægjulegt.
— Já, pabbi minn, ég er mjög glaður yfir því að eiga
nú helgarfrí hérna.heima, og mig langar til að njóta
þess ríkulega.
— Það vona ég líka að þú gerir.
— Ég skal segja þér, hvað mig langar mest til að
gera núna yfir helgina, ef allt gengur að óskum. Mig
langar til að fara í útilegu annað kvöld og gista eina
nótt í óbyggðum, það er orðið svo óralangt síðan að ég
hefi notið þess dýrðlega unaðar, sem íslenzka sumar-
nóttin veitir manni í óbyggðum og öræfum.
— Já, það ættir þú að geta veitt þér núna góði minn.
— Ég hefi hugsað mér að heimsækja mömmu á sjúkra-
húsið í fyrri heimsóknartímanum á morgun og verða
svo kominn aftur hingað til bæjarins svo snemma á
sunnudagskvöldið, að ég geti heimsótt hana þá aftur.
Hún hlýtur að verða ánægð með það.
— Já, það verður hún efalaust. En hvert hefir þú
hugsað þér að fara í útileguna?
— Austur í Þórsmörk. Þar hefi ég áður átt svo yndis-
legar sumarnætur.
— Það er fagurt í Þórsmörk á þessum tíma árs. En
hefir þú hugsað þér að fara þangað einn?
Framhald.
346 Heima er bezt