Heima er bezt - 01.11.1965, Page 31

og sá hann þá, að hann var kominn að bæ þeim er Tunga
hét, og var í sömu sveit og Hamar, en þó nokkrar bæj-
arleiðir á milli. í Tungu bjó ekkja sú, er Þuríður hét,
með syni sínum. Jón barði að dyrum í Tungu og Þur-
íður kom til dyra og bauð honum að koma inn, og lét
hann fylgjast með sér inn í eldhús. En þegar hún kom
auga á manninn, sem hann bar á herðum sér, hrópaði
hún upp yfir sig af fögnuði, því að maðurinn, sem Jón
var með á bakinu, og hafði bjargað frá dauða, var son-
ur ekkjunnar. Hafði hann farið í kaupstaðinn um morg-
uninn, og verið að sækja til jólanna eins og Jón. Hann
hafði orðið seint fyrir og var orðinn uppgefinn. Hann
var ekkert skaddaður en mjög máttfarinn. Þuríður gaf
þeim heita mjólk að drekka og við það hresstust þeir.
Jón gisti í Tungu um nóttina, en fór svo heim til sín
daginn eftir, því að þá var komið gott veður. Jóni var
vel fagnað heima, því að fólkið var orðið hrætt um
hann. Hélt að hann hefði orðið úti og ætlaði að fara að
leita dauðaleit að honum.
Jólin, sem fóru í hönd, voru einhver þau skemmti-
legustu, sem Jón hafði lifað, því að hann fann með
sjálfum sér, að honum hafði lánast að ynna af höndum
dásamlegt kraftaverk, sem guð hafði hjálpað honum til
að framkvæma.
Lokaorð.
Þessi sýnishorn af ritsmíðum nemenda Laugarvatns-
skóla verða ekki fleiri að sinni. En ekki fer hjá því, þeg-
ar litið er yfir ritgerðir nemenda um þriggja áratuga
skeið, að þess verði ekki vart, að frásagnarform og efn-
isval sé allt mjög ólíkt. A þessum síðastliðnu áratugum
hafa lífskjör unglinga tekið miklum breytingum og
kröfur ungmenna til lífsins mjög aukizt. En þrátt fyrir
þetta eru þessir þættir skólaæskunnar líkir um margt.
Æskulýður allra áratuga á ætíð margt sameiginlegt, og
það mun koma í ljós þegar þessir þættir eru lesnir, þótt
sumir séu skrifaðir á árunum 1930 til 1931 og aðrir á
árunum 1944 til 1945 og enn aðrir á árunum 1963 til
1964. En allt sem skólaæskan skrifar hefur á sér blæ
hreinleika og hlýrra tilfinninga. En það virðist sérstak-
lega einkenna skrif æskulýðs síðustu ára, að hafa sam-
úð með dýrunum og tala máli þeirra og styðja líka mál-
stað lítilmagnans. Og aldrei, í öllum ærslum nútíma
æskufólks, kemur það fyrir að stjakað sé við fötluðum
ungmennum eða þeim ungmennum, sem vanheil eru á
einhvern hátt.
Ég gat þess í upphafi þessa þáttar, að í apríl í vor
hefði ég verið gestur Laugarvatnsskólans og átti ég þar
við héraðsskólann. Morguninn síðasta talaði ég við alla
nemendur skólans í einum sal, en þeir voru 123. Það
var mjög ánægjulegt fyrir mig að ræða við þennan prúða
hóp ungmenna. Þessi ungmenni voru ágætir áheyrend-
ur. Færi ég þeim þakkir fyrir þessa ánægjulegu morg-
unstund.
Ekki er því að leyna, og það þekkja allir, sem eitt-
hvað hafa kynnzt þessum fjölmennu skólaheimilum, að
stjórn þeirra er mikið vandaverk. Sú stjórn byggist
meira á traustum, hlýjum tökum, en löngum reglugerð-
um og refsingum. Þetta aldursskeið er viðkvæmt og
vandsetið. En takist skólastjórum og kennurum að öðl-
ast traust nemenda og hlýhug, þá er engin hætta á ferð-
um, þótt smá árekstrar verði í dagsins önn og erfiði.
Við héraðsskólana í strjálbýlinu á íslandi hafa yfir-
leitt starfað úrvalsmenn. En þótt mestur vandinn í stjórn
og umsjón hvíli á skólastjórunum, þá eykur það traust-
ið og styrkir stjórn skólans, ef samvinnan er góð.
Laugarvatnsskólinn hefur nú starfað frá hausti 1928
Heima er bezt 415