Heima er bezt - 01.11.1965, Side 36

ur starfið leikið eins létt í höndurn hennar og nú. Hún
er ástfangin og elskuð. — En hve lífið getur verið dá-
samlega fagurt.
Yfirlæknir sjúkrahússins hefur veitt frú Klöru heim-
fararleyfi, en heilsa hennar er enn á því stigi, að hún má
ekkert á sig reyna né vinna, og ekki verða fyrir neinum
æsandi geðbrigðum. Taugar hennar hafa enn ekki náð
sér að fullu eftir hin miklu veikindi, og þola því hvorki
andlega né líkamlega áreynzlu. En með nægilegri hvíld
og fullkominni ró gefur læknirinn henni góða von um
fullan bata. Og með því að hlýða í öllu fyrirskipunum
hans, telur yfirlæknirinn óhætt að hún fari þegar heim
af sjúkrahúsinu, enda sækir frú Klara það mjög fast.
Það er bjartur sunnudagur þegar Magnús lögmaður
ekur til sjúkrahússins til þess að sækja konu sína og flytja
hana heim. Hann hefði raunar kosið að hún næði enn
meiri bata, áður en heimfararleyfi væri veitt, en hann
veit að þetta vill hún eindregið sjálf, og hann þekkir vel
ósveigjanlegan vilja eiginkonu sinnar.
Nanna undirbýr allt fyrir heimkomu frúarinnar sem
bezt hún má, og sparar hvorki krafta sína né kunnáttu.
Hún hefur aldrei séð frú Klöru nema á myndum, sem
til eru af henni á ýmsum aldri og prýða heimili hennar,
og eftir þeim að dæma er frúin mjög glæsileg kona.
Afagnús lögmaður hefur sagt Nönnu hreinskilnislega,
hvemig heilsufari konu sinnar sé háttað, og Nanna hef-
ur einlægan hug á því að gera fyrir frúna allt sem í sínu
valdi stendur og taka fullt tillit til heilsu hennar, verði
hún beðin að starfa eitthvað lengur á heimilinu, eftir að
frúin er komin heim, og það er Nanna fús til að gera.
En hún veit ekkert um, hvað frúnni kann að finnast um
þetta, eftir að hún er sjálf heim komin. Ef til vill æskir
hún annarrar húshjálpar, og Nanna er ekki ráðin neinn
vissan tíma.
Magnús lögmaður stöðvar bifreið sína heima við hús-
ið og hjálpar konu sinni út úr henni, og ganga svo hjón-
in saman inn í húsið. Nanna kemur fram í forstofuna
samtímis því er hjónin ganga þangað inn og mætir þeim
þar. Þau nema öll staðar, og nú stendur unga bústýran
í fyrsta sinn frammi fyrir frú Klöru. Þær virða hvor
aðra fyrir sér andartak, og Nanna verður ekki fyrir von-
brigðum með glæsileik frúarinnar. Frú Klara tekur
snöggt í hönd Nönnu og segir með virðulegri reisn:
— Komið þér sælar.
— Sælar. Velkomin heim.
— Þökk fyrir.
— Þetta er nú Nanna, bústýran okkar, segir Magnús
lögmaður við konu sína og lítur hlýlega til Nönnu.
— Ég veit það, svarar frúin áhugalaust og heldur
áfram inn í dagstofuna án þess að veita Nönnu frekari
athygli. Magnús fer á eftir konu sinni, en Nanna hraðar
sér upp á loft, því þangað á hún erindi.
Eftir skamma stund kemur Erla heim til hádegisverð-
ar. Hún gengur fyrst inn í opna dagstofuna til foreldra
sinna, heilsar móður sinni innilega og fagnar heimkomu
hennar með barnslegri gleði. En svo spyr hún formála-
laust:
— Verður Nanna ekki hérna kyrr eitthvað lengur, þó
að þú sért komin heim, mamma mín?
— Ég veit ekkert um það ennþá, en ég þarf að hafa
vinnukonu eitthvað fyrst um sinn.
— Elsku mamma mín, biddu Nönnu að vera hér, það
er ekki til betri stúlka en hún.
— Svona, svona, barnið gott, ég sé nú til hvað setur.
— Ætli við biðjum ekki Nönnu að hjálpa mömmu
þinni, á meðan hún er að hressast betur, Erla mín, það
er rétt hjá þér, að við fáum varla betri stúlku en hana,
svarar Magnús lögmaður með sínum venjulega hlýleika.
Þær hafa verið svo samrýndar eins og systur, ungu stúlk-
urnar, segir hann við konu sína.
— Erla hefur eitthvað sagt mér frá því áður, svarar
frú Klara dauflega.
Klukkan slær nú tólf á hádegi, og fjölskyldan gengur
stundvíslega saman til borðstofu, þar sem hádegisverð-
urinn bíður nú framreiddur með veizlusniði, að þessu
sinni í tilefni af heimkomu frúarinnar. Og oft hefur
Nönnu tekizt vel með veizluborðin sín, en sjaldan þó
betur en einmitt núna, og frú Klara getur ekki annað en
dáðst að því í huga, hve vel og smekklega maturinn er
framreiddur, og er hún þó góðu vön. En ekki hefur hún
samt orð á þessari aðdáun sinni við neinn.
Þau setjast nú öll saman að snæðingi og njóta ríku-
lega hinna fjölbreyttu ljúffengu rétta, sem sannfæra
frúna enn betur um snilli ungu bústýrunnar á þessu
sviði hússtjórnarinnar, og hún er vel ánægð með þetta
fyrsta borðhald á heimili sínu eftir hina löngu fjarveru
á sjúkrahúsinu.
Strax að loknum hádegisverði leggur frú Klara sig til
hvíldar í dagstofunni, en Magnús lögmaður og Erla fara
út í bæ til sinna starfa, og Nanna er ein að störfum í eld-
húsinu að vanda.
En frú Klara ann sér ekki langrar hvíldar að þessu
sinni. Hún rís brátt á fætur aftur og tekur sér nú fyrir
allsherjar rannsóknarför um allt húsið og athugar vand-
lega hvern krók og kima, hún ætlar að ganga hreinlega
úr skugga um hve vel bústýran hefur hirt húsið sjálft
og haldið þar öllu í röð og reglu í fjarveru hennar. Og
líki henni það samanborið við hádegisverðinn áðan, þá
ætlar hún sjálf að biðja Nönnu nú þegar að starfa eitt-
hvað lengur á heimilinu, á meðan hún sjálf er að ná sér
betur eftir veikindin. Og frú Klara er sannfærð um það
að lokinni rannsókn sinni, að betri hirðu og reglusemi
sé ekki hægt að hafa, því heimili hennar ber þess alls
staðar Ijósan vott, að þar hefur ekkert farið úr skorðum,
síðan hún gekk hér sjálf um síðast.
Frú Klara gengur því næst inn í eldhúsið til Nönnu og
nemur þar staðar. Nanna er að Ijúka uppþvottinum af
hádegisborðinu, þegar frúin kemur inn, og starfið leik-
ur í höndum hennar.
Frú Klara hefur engan formála að erindi sínu og spyr
þegar:
420 Heima er bett