Heima er bezt - 01.11.1965, Síða 37

— Hve lengi voruð þér upphaflega ráðnar hér á
heimilinu?
— Það var alveg óákveðið.
— Fæ ég yður til starfa hér eitthvað lengur, ég get
ekki tiltekið neitt ákveðið, en vonandi verða það ekki
margar vikur, sem ég þarf á húshjálp að halda.
— Já, ég skal framlengja dvöl mína hér, ég er ekkert
tímabundin.
— Þakka yður fyrir. Og þér annist þá heimilisstörfin
eins og að undanförnu, ég fel yður það algerlega á
hendur til að byrja með.
— Ég skal haga því eins og þér óskið.
— Það er ágætt.
Frú Klara gengur aftur fram úr eldhúsinu ánægð með
þessi málalok, og tekur sér nú langa hvílustund í dag-
stofu sinni. Og þegar þau iMagnús lögmaður og Erla
koma heim, skýrir ‘frú Klara þeim strax frá því, að
Nanna sé ráðin til starfa hjá sér um óákveðinn tíma, og
það þykir þeim báðum góðar fréttir.
VIII.
Breyttur heimilisbragur
Nú hefst nýtt tímabil á lögmannsheimilinu. Nanna
hugsar að öllu leyti um heimilisstörfin eins og áður, og
frú Klara skapar sér engar áhyggjur af því, enda er þar
allt með fullkomnasta sniði. En nú hefst þar mikill
gestastraumur af vina- og kunningjafólki frú Klöru.
Það kemur nær daglega í heimsóknir til hennar, og oft
margt í einu. Allt er þetta háttsett fólk og nafnkunnug-
ir borgarar, og frúin telur sig auðsjáanlega á réttri hillu
í þeirra hóp. En það er sem maður hennar sé að mestu
leyti utanvert við allt þetta, enda er hann oftar að heim-
an, þegar slíka gesti ber að garði.
Nanna á í miklu annríki að sjá öllum gestunum fyrir
veitingum samkvæmt fyrirskipun frúarinnar, en hún
leysir það allt af hendi með mikilli prýði og hæversku,
og frú Klara er vel ánægð með alla frammistöðu henn-
ar, þótt hún láti það aldrei í ljós við Nönnu á neinn hátt.
Þær kynnast mjög lítið. Frú Klara heldur sig flesta daga
inni í stofu, oftast umkringd af gestum, og þó að hún sé
ein með Nönnu einhverja stund, gerir hún sér ekkert
far um að kynnast henni. Frú Klara er ánægð með störf
vinnukonu sinnar, og það er henni nóg. Um önnur
kynni við hana kærir hún sig ekkert. Og tíminn líður.
Sumri er tekið að halla. Heilsufar frú Klöru tekur
hægum framförum, en þó er hún ólíkt hressari nú orð-
ið, en þegar hún kom heim af sjúkrahúsinu. Enn vinnur
hún ekkert, og hefur engar áhyggjur af neinu, sem
heimilinu viðvíkur, og lætur sér líða eins vel og frekast
er unnt.
Svo er það eina kyrrláta morgunstund. Frú Klara er
ekki komin á fætur, og Nanría hefur nýlokið við að
færa henni morgunverð upp í svefnherbergi hennar, og
hún býst ekki við frúnni á fætur fyrr en um hádegi.
Nanna er ein í eldhúsi og hefur að venju nóg áð
starfa. En skyndilega heyrir hún gengið rösklega inn
forstofuna, eldhússdyrnar eru þegar opnaðar, og Snorri
flugstjóri snarast brosandi inn í eldhúsið. Og án þess
þögnin sé rofin er hún þegar vafin örmum hans, og
hjörtu þeirra slá saman í algleymissælu ungra elskenda,
og stundin verður báðum dýrmæt. En svo segir Nanna
er þau loks hafa heilsast:
— Nú get ég fært þér góðar fréttir, Snorri minn.
iMóðir þín er komin heim af sjúkrahúsinu.
— Það gleður mig mjög að heyra. Líður henni ekki
vel?
— Það held ég, eftir atvikum, annars segir hún þér
það bezt sjálf.
— Og hvernig lízt þér nú á tilvonandi tengdamóður,
ástin mín? spyr hann með heitu og örlítið glettnislegu
brosi.
— Hún er stórglæsileg kona, en ég hefi lítið kynnzt
henni.
— Það kemur með tímanum. Hún hlýtur að elska þig
eins og dóttur, þegar þið kynnist betur.
Nanna svarar þessu aðeins með daufu brosi, en Snorri
er of hamingjusamur til þess að nokkur skuggi geti fall-
ið á huga hans, eða hann geti ímyndað sér að nokkur
mótbára kunni að rísa gegn því, að hann fái að njóta
stúlkunnar, sem hann elskar svo heitt oc saklaust.
— Hvar er mamma? spyr hann svo allt í einu.
— Uppi í svefnherbergi sínu, hún er ekki komin á
fætur.
— Ég ætla þá að skreppa strax upp til hennar, ég er
á hraðri ferð og verð að vera kominn suður á völl klukk-
an eitt eftir hádegi.
— Þú borðar þó með okkur hádegisverð?
— Já, vina mín, þakka þér fyrir. Hann tekur utan um
hana. — Þetta verður stutt viðdvöl að þessu sinni, en nú
þrái ég stöðugt heim og heitar en nokkru sinni áður á
ævinni. Hann vefur hana að sér og þrýstir heitum kossi
á varir hennar, en gengur síðan upp á loft til fundar við
móður sína.
Frú Klara fagnar syni sínum innilega og býður hann
velkominn heim. Síðan biður hún hann að setjast við
rúmið hjá sér, svo að hún geti sem bezt notið nærveru
hans og spjallað við hann, meðan næði gefst.
Snorri tekur sér sæti fast við rúm móður sinnar og
spyr hana fyrst náið um heilsufar hennar og líðan. Hún
skýrir honum frá öllu og lætur í ljós þá öruggu von, að
brátt muni hún ná aftur fullkomnum bata. En svo get-
ur Snorri ekki stillt sig lengur og spyr þvínæst móður
sína brosandi:
— Hvernig líkar þér við bústýruna þína, mamma?
Frú Klara h'tur snöggt á son sinn:
— Vinnukonuna? segir hún. — Hún leysir heimilis-
störfin ágætlega af hendi, svarar hún í þeim tón, sem
finnist henni slík spurning ekkert erindi eiga inn í sam-
tal þeirra mæðginanna, en Snorri heldur áfram og segir
með áberandi aðdáun í röddinni:
Heima er bezt 421