Heima er bezt - 01.06.1972, Blaðsíða 30

Heima er bezt - 01.06.1972, Blaðsíða 30
getað slitið þau, aðeins í fljótfærni fundizt þau bresta. O-jæja. Það var bezt að hátta. Innan skamms slökkti gamli maðurinn öll ljós og gaf sig á vald svefns og drauma. 18. kafli. Á ferð í fögm veðri. „Hvernig verður það nú með Bjarna?“ Það var Sigrún, sem spurði. Hún og gamli maðurinn voru á leiðinni niður á afgreiðslu langferðabílanna í Ála- sundi. Þetta var snemma morguns, svo að ekki voru margir á ferð um göturnar, fyrr en kom í námunda við bílaafgeiðsluna. „Við verðum líklega að skilja hann eftir, blessað- an pihinn,“ svaraði gamli maðurinn og hló léttan hlátur, sem upplýsti, að þennan yndislega morgun var hann í sólskinsskapi. „Þú rétt ræður því, afi minn góður, hvort þú skilur hann eftir,“ svaraði hún í bjartri mogunglaði. Auðvitað þurfti hún ekki að efast um, að gamli maðurinn ætlaði að hafa Bjarna með. Hann hlaut að hafa gert sínar ráðstafanir. Og það kom líka í ljós, þegar hann sagði: „Við tökum hann með okkur á viðkomustað bíls- ins, en sá staður er örskammt frá bænum, þar sem Bjarni er. Auðvitað hefir hann ekki haft tíma til að segja þér þetta í gær,“ og glettnin blasti við á andliti hans, þegar unga stúlkan leit á hann. En hvað hann afi er annars kátur í dag, hugsaði hún og brosti til hans. Svo sagði hún: „Þú sérð um allt. Þú ert þá líklega búinn að skipuleggja ferðina í dag?“ „Nei, svo gott er það nú ekki. Jú, ég er búinn að sjá um, að við komumst til Örstavíkur. Þar tekur vinur minn á móti okkur. Hann ætlar svo að fara í bílnum sínum með okkur víða um í nágrenninu." Þau voru nú komin á bílastöðina. Þar keypti gamli maðurinn farmiða fyrir þau öll. Úr af- greiðslusalnum gengu þau eftir mjóum gangi og komu þá inn í biðstofu farþega. Þar var hægt að fá ýmislegt keypt, svo sem sælgæti, blöð og tímarit. Þau fengu sér sæti á hliðarbekk og biðu eftir bílnum, sem þeim var sagt, hvaða leiðarnúmer væri á. Þarna kom hann, jú, hann átti víst að vera gulur! Þau flýttu sér upp í bílinn. Þar tóku þau sér sæti. Innan stundar var ekið af stað inn með yndis- fögrum firði. Þegar komið var úr sjálfum bænum, tóku við smærri þop, en undarlega stutt á milli þeirra. Á viðkomustað í einu slíku þopi kom Bjarni til þeirra. Áfram var haldið og margt rætt um þessa fjöl- breyttu, norsku náttúrufegurð. Eftir nokkurn tíma var komið niður á bryggju. Bílferja var skammt frá landi og stefndi að bryggj- unni. Eftir andartaksbið lagði hún að bryggjunni. Bílar streymdu á land, en svo tóku bílar frá landi að streyma um borð, þar á meðal áætlunarbíllinn, sem þau þrjú voru með. Þegar komið var um borð í ferjuna, fóru þau út úr bílnum og gengu undir þiljur, þar sem þau keyptu sér gosdrykk eða „brús“, eins og Sigrúnu fannst svo fyndið heiti. Ferjan var fljót yfir fjörðinn. Þegar þangað kom, urðu þau undrandi, þegar roskinn maður kom bros- andi til þeirra og bauð þau velkomin. Þar var kom- inn vinur gamla mannsins. Langferðabílsferðinni var þar með lokið, því að vinurinn var í sínum eig- in bíl, sem hann bauð þeim í. Þegar í stað tókust samræður með karlmönnun- um, en Sigrún fann til þess, að hún gat ekki skilið nema hrafl áf samræðum þeirra. Hún sat í aftursæti bílsins hjá Bjarna og hann var öðru hvoru að segja henni það helzta, sem um var rætt. Meðal annars nefndi hann nöfn staðanna, sem farið var um. Það reyndist all-löng leið til Örstavíkur, en tíminn leið samt undur hratt, þar sem lokkandi umhverfið virt- ist hafa viðstöðulausan breytileika upp á að bjóða. Örstavík reyndist vera fallegur kaupstaður. Áður en norski vinurinn ók með þau heim til sín, fór hann með þau til ýmissa staða, sem markverðir voru í bænum, svo sem fallegur skóli, stórt hótel og svo framvegis. Rétt fyrir hádegið komu þau heim til fararstjór- ans norska. Þar beið þeira elskuleg kona, sem tók þeim eins og gömlum vinum. Að sönnu þekktust þau talsvert vel, hún og gamli maðurinn, en henni virtist gestrisni og vinhlýtt viðmót meðfæddir eigin- leikar. Og svo var gengið inn á norskt heimili. Þetta var fyrsta skiptið, sem Sigrún átti slíku að fagna. En hvað henni fannst þetta heimili líkt íslenzku kaup- staðarheimili! Þarna nutu þau gleðistundar og góðra veitinga. Nokkru síðar rann bíllinn af stað frá þessu elsku- lega heimili. En nú hafði húsmóðirin bæzt í hann. Vildi hún að gamli maðurinn sæti frammi í bílnum. Þrátt fyrir eindregin mótmæli hennar, hlaut hún sæti við hlið eiginmanns síns. Brátt var þotið út úr 210 Heirna er bezt

x

Heima er bezt

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heima er bezt
https://timarit.is/publication/380

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.