Heima er bezt - 01.06.1981, Blaðsíða 4

GUÐBRANDUR MAGNÚSSON:
„Komiði sæl66
Sigurður Sigurðsson f.v. fréttamaður sóttur heim
Sigurður sigurðsson er víst öllum
landsmönnum kunnur, en hann var
íþróttafréttamaður útvarpsins í fjölda
ára og því orðinn heimilisvinur margra
iþróttaáhugamanna. Sigurður er
fæddur í Hafnarfirði, 27. janúar 1920.
Foreldrar hans voru Sigurður Sigurðs-
son bifreiðastjóri, sem sennilega var
fyrstur manna til að taka upp áætlun-
arferðir til Suðurnesja. Móðir Sigurðar
hét Elísabet Böðvarsdóttir. Þau skildu
þegar Sigurður var ungur og þá fluttist
hann til vandalausra fósturforeldra í
Reykjavík, Þórðar Gunnlaugssonar
kaupmanns og Ólafíu Þorláksdóttur.
Þau áttu heima í Vesturbænum og þar
man Sigurður fyrst eftir sér og átti þar
heima alla sína æsku, en varð að flytjast
„austur fyrir læk“ þegar hann giftist.
— Hvað starfaðir þú framan af ár-
um?
„Þetta var nú á kreppuárunum,
maður varð að gera allt milli himins og
jarðar því það var erfitt um atvinnu.
Maður var á eyrinni, í vegavinnu,
þingsveinn var ég eitt ár á fyrsta þing-
inu sem Gunnar Thoroddsen sat. Gegn
vilja mínum var ég svo látinn fara í Verslunarskólann og
þar lauk ég verslunarprófi. Þá var nú ekki komin þessi
lærdómsdeild þar, sem síðar kom, en margir skólabræður
mínir og systur léku sér að því að taka stúdentspróf eftir að
hafa lesið ulanskóla í eitt ár. En ég hafði hug á öðru, því
fljótlega eftir að verslunarskólanáminu lauk fór ég í Tón-
listarskólann og lærði þar á fiðlu. Þar lauk ég fyrri hluta
prófi eftir fimm ára nám. Ég réðist til starfa hjá heildversl-
uninni I. Brynjólfsson og Kvaran, en
mér leiddist nú allt aurastaglið og fór
að vinna hjá Hitaveitunni 1943. Svo
kemur að því að auglýst er staða hjá
opinberu fyrirtæki, sem ekki var til-
greint, og var óskað eftir góðri vélrit-
unarkunnáttu og einhverri bókhalds-
þekkingu. Um þetta starf sótti ég án
þess að hafa hugmynd um hvaða fyrir-
tæki þetta var, eða hvers konar starf var
um að ræða. Svo líður og bíður þangað
til Jónas Þorbergsson útvarpsstjóri
hringir í mig og biður mig að koma til
viðtals. Þá bauð hann mér starf á inn-
heimtuskrifstofu útvarpsins fyrir 350
krónur á mánuði. Þá segi ég við Jónas:
„Heldurðu að það þýði nú nokkuð fyrir
mig, mann sem ætlar að fara að ganga í
það heilaga, að byrja hér fyrir 350
krónur, því ég hef a.m.k. 400 krónur
hjá Hitaveitunni.“ Þá segir Jónas: „Ef
þú slærð til og kemur til okkar, þá skal
ég sjá til þess að þú þurfir ekki að sjá
eftir því.“ Það varð því úr að ég hóf
störf hjá útvarpinu í júlí 1943 og það
voru ekki liðnir tveir mánuðir þegar
Jónas var búinn að útvega mér annað
starf í stofnuninni sem gerði vel það að bæta upp launa-
muninn. Ég tók að mér að vera aðstoðarauglýsingastjóri og
vann tvo daga i viku í auglýsingastofu, annan hvorn laug-
ardag og sunnudag og annan hvorn mánudag og þriðjudag.
Þetta þýddi það að ég átti ekki frí nema aðra hverja helgi í
tólf ár.
Þegar ég byrjaði þarna var útvarpið litil stofnun. Þar
unnu um þrjátíu manns í landsímahúsinu og voru allir inn
188 Heima er bezt