Heima er bezt - 01.06.1981, Blaðsíða 25

DÆGUR
lióð
Kunde, som du, jeg í Ætheren svomme,
Veed jeg nok, hvor gik min Flugt;
Jeg kan i Lunden kun sukke og dromme,
Det er min Kjærligheds Frugt.
Flyv, Fugl! flyv over Furresoens Vande,
Langt, langt bort í det Blaae!
Eensomt i Skoven ved fjerneste Strande
Seer du min Favre at gaae.
Guulbrune Lokker de flagre i Vinden,
Let er hun, rank som et Ax,
0iet er sort, og Roser har Kinden,
Ak! du kan kjende hende strax!
Flyv, Fugl! flyv over Furresoens Brusen,
Dybt drager Natten sit Suk!
Træerne hviske med ængstelig Susen,
Hilse Godnat med et Buk!
Fiar du ei lyttet til mangefold Smerte
Selv hos den fjedrede Flok?
Siig et Godnat til mit bævende Hjerte,
Siig det, du veed det jo nok?
Vegna skrifa um vísuna Svif þú fugl yfir sævardjúpið víða,
hefur kona af Aústurlandi æskt þess að frumtextinn verði
birtur. Ég ætla að verða við þessari bón, því hvort tveggja er
að þess eru dæmi að birtir hafi verið söngtextar á Norður-
landamálum og svo finnst mér þátturinn eiga konu þessari
skuld að gjalda fyrir margvíslega hjálpsemi á undanförnum
árum.
Eins og fyrr hefur verið sagt er ljóð þetta eftir danska
skáldið Christian Winther sem fæddist árið 1796 og lést
1876. Hann var prestlærður en mun aldrei hafa verið
vígður til prests. Lengst af fékkst hann við heimiliskennslu.
Hann er þekkt skáld í Danmörku fyrir ástarsöngva sína og
náttúruljóð, einkum um náttúru Sjálands. Mér hefur verið
sagt að þegar danir fögnuðu frelsi eftir hersetu þjóðverja í
síðasta Evrópustríði, þá hafi þeir sungið þetta ljóð Wint-
hers hástöfum á götum úti frelsisnóttina ásamt öðrum
föðurlandssöngvum.
Flyv, Fugl! flyv over Furresoens Vove!
Nu kommer Natten saa sort,
Alt ligger Sol bag de dæmrende Skove,
Dagen den lister sig bort;
Skynd dig nu hjem til din fjedrede Mage,
Til de guulnæbede Smaa‘
Men naar í Morgen du kommer tilbage,
Siig mig saa alt, hvad du saae!
Flyv, Fugl! flyv over Furresoens Bolge,
Stræk dine Vinger nu vel!
Ser du to Elskende, dem skal du folge,
Dybt skal du speide deres Sjæl.
Er jeg en Sanger, saa bor jeg jo vide
Kjærligheds smigrende Lyst,
Alt, hvad et Hjerte kan rumme og lide,
Burde jo tolke min Rost.
Flyv, Fugl! flyv over Furresoens Rislen,
Kjærlighed kalder dig Hjem;
Sæt dig nu kjont mellem Lovbuskens Hvislen,
Syng saa din Kjærlighed frem!
Gömlu mánaðanöfnin eru nú flestum gleymd þótt forvitnir
geti fundið þau í almanakinu. En ekki held ég það muni
saka nokkurn mann þótt hann lærði eftirfarandi vísur sem
geyma fornu.mánaðanöfnin.
FORN MÁNAÐANÖFN
Gormánuð þann gumnar kalla,
sem gjörir þyrja veturinn,
Ýlir miskun veitir varla,
vondan tel ég Mörsuginn;
Þá er von á Þorra tetri,
þenki’ eg Góu lítið betri;
Einmánuður gengur grár,
Gaukmánuður þar næst stár.
Eggtíð honum eftir rólar,
allvel lifir jörðin þá;
minnist ég á mánuð Sólar,
mun ég fleira segja frá;
fjóra daga sá inn setur,
sem sumar lengra finnst en vetur,
Miðsumar og Tvímán tel,
tek svo Haustmánuði vel.
Pálínuvísurnar hafa alltaf þótt skemmtilegar og ganga
oft í endurnýjun lífdaganna. En ekki vissi ég fyrr en um
daginn að þær væru jafn margar og raun ber vitni. Kunnað
hafði ég aðeins tvær, en þær eru þá bara sjö! Hvemig væri
að lesendur endurnýjuðu kynnin við gamlan kunningja.
Heima er bezt 209