Heima er bezt - 01.06.1981, Blaðsíða 9

/ útvarpi. . .
lega verð ég að láta minningar frá þessu bíða æfisögunnar,
en tvennt eftirminnilegt mætti nefna hérna.
Á landsmóti skíðamanna á Akureyri 1962 keppti Jónas
Ásgeirsson frá Siglufirði i skíðastökki í síðasta sinn á
landsmóti, en hann hafði þá um langt árabil verið fremsti
stökkvari landsins. Hann sigraði auðvitað á þessu síðasta
móti sínu, en varð fyrir því óhappi, eftir að hann lauk síðara
stökki sínu, að hendast útí grjóturð og detta og menn ótt-
uðust að hann hefði meiðst illa og þustu á staðinn. En
Jónasi varð ekki meint af, en fremsti hlutinn af öðru skíði
hans kubbaðist frá. Ég bað Jónas að gefa mér brotið til
minningar um atvikið, en þeir Siglfirðingar, sem þarna
voru, þvertóku fyrir það og sögðu að gripurinn væri betur
geymdur á safni á Siglufirði.
Árið eftir var landsmótið á Siglufirði. Þegar mótinu var
slitið og verðlaun afhent, var ég kallaður uppá pall, og mér
afhent að gjöf þetta umrædda brot, áritað hlýlegu ávarpi og
eiginhandarundirskrift mótsstjórnarinnar og auðvitað var
nafn Jónasar Ásgeirssonar þarna líka.
Mér þótti mjög vænt um þessa gjöf og hef varðveitt hana
til þessa, og tek þetta skíðabrot framyfir alla þá minjagripi,
sem mér voru gefnir á löngum starfsferli í þágu íþróttanna.
Hitt atvikið gerðist á landsmóti UMFl að Laugum í
Suður-Þingeyjarsýslu, að ég held árið 1961. Þar var kvöld-
vaka á laugardagskvöldi og ég átti að gera klukkustundar
útvarpsdagskrá um kvöldvökuna, sem flytja átti daginn
eftir. Meðal efnis var málfundur, þar sem fjórir leiðtogar
áttu að halda 5 mínútna ræður. Þetta gekk allt að óskum,
nema hvað 5 mínútna ræða öðlingsins Sigurðar Greips-
sonar varð 40 mínútur. Nær öll nóttin fór í það að stytta
þessa ræðu og gera góða 5 mínútna ræðu úr 40 mínútna
máli Sigurðar. Þetta hafðist, en Sigurði Greipssyni brá í
brún, þegar hann heyrði þessa nýju ræðu sína daginn eftir í
útvarpinu, og kallaði mig aldrei annað en galdrakarlinn
eftir þetta.“
— Voru Islendingar vel kynntir erlendis?
„Já, íslenskir íþróttamenn voru mjög vinsælir víða í
Evrópu, sérstaklega frjálsíþróttamennirnir. Einnig fór
. . . og sjónvarpi.
hróður Alberts Guðmundssonar víða og ég var oft spurður
um hann og fleiri s.s. Clausens bræður og Gunnar Huseby.
Ég er jafnvel ennþá spurður að því af erlendum starfs-
bræðrum hvað þessir menn geri núna. Clausens bræður
voru sérstaklega vinsælir erlendis, þó þeir ættu það til að
vera svolítið dyntóttir hér heima. Framkoma þeirra á
iþróttavelli var ævinlega til mikillar fyrirmyndar og íslandi
til sóma.“
— Hvernig líst þér á frammistöðu íslenskra íþrótta-
manna erlendis um þessar mundir?
„Það er alveg voðalegt að vera að senda menn út sem
hafa ekkert i keppinauta sína að gera, eru kannski marga
hringi á eftir í langhlaupum. Þetta á að vera jákvæð land-
kynning, en ekki að vera að senda þá út bara til þess eins að
vera með. Þeir menn eru alveg eins vel geymdir heima. Mér
finnst algjörlega út í bláinn að vera að senda stóra hópa á
íþróttamót, sem fyrirfram er vitað að hafa ekkert þangað að
gera. Þetta er líka vont fyrir íþróttamennina sjálfa og
margir hafa hreinlega ekki náð sér eftir áfallið.“
— Hvaða samstarfsmenn eru þér minnisstæðastir hjá
Útvarpinu?
„Þetta er allt alveg einstakt lið og gott, en minnisstæð-
astur er mér sennilega Jón Magnússon fréttastjóri, traust-
asti maður sem unnið hefur á fréttastofunni í minni tíð,
hörkuduglegur og góður stjórnandi. Hann lést rúmlega
sextugur, datt niður við dyrnar á leið í vinnuna í norðan-
garra. Sá maður sem ég met þó mest af starfsmönnum
útvarpsins er Jónas Þorbergsson, hann hafði sérstakt lag á
að fá fólk til að vinna. Hann var maður sem vildi stjórna og
láta hlýða sér og þess vegna báru honum ekki allir vel
söguna, því hjá útvarpinu hafa alltaf verið stórveldi, bæði í
háum og lágum stöðum, sem ekki hafa látið vel að stjórn.
Yfirleitt var fólki þó mjög hlýtt til hans, þvi hann lét fólk
njóta þess sem það gerði vel. Það leið ekki sá dagur að hann
liti ekki inn á allar deildir útvarpsins, sjá hvernig gengi og
athuga hvort einhverrar aðstoðar þyrfti með. Honum var
bolað frá útvarpinu út af pólitík. Pólitíkusar hafa allta haft
Heima er be:l 193