Heima er bezt - 01.06.1981, Blaðsíða 15

L\>íell
Inn á þetta landakort hafa vörðurnar á Ódáðahraunsvegi hinum forna verið
merklar inná. Hver punktur táknar eina vörðu. Birt með leyfi Landmœlinga íst.
Fnjóskadal að undirlagi Stefáns amt-
manns. Amtmaður samdi ýtarlegt
erindisbréf handa Bjarna og þykir þáð
lýsa vel hug hans til máls þess og hve
mikið far hann gerði sér um að veg-
arleitin heppnaðist. Þann 29. júní
hófst leit Bjarna, fór hann að Hall-
dórsstöðum í Bárðardal og áði þar.
Næsta dag fór hann fram á Fljótsdal
og þar yfir fljótið á Hrafnabjörgum,
reið hann svo fram að Sandá norðan
við Króksdal. Fór hann svo austur
með Sandá og fór þá yfir fjóra dali og
hét sá síðasti Kolmúladalur og er þá
fljótlega komið að Ódáðahrauni. Er
komið var í hraunið fór Bjarni að leita
að vörðum og ruddum vegum og fann
þar lítið vörðubrot sem líklega hefur
verið velt saman af gangnamönnum
úr Mývatnssveit. Reið hann nú yfir
hraunið og stefndi austur að fjallshala
sem liggur norður úr Dyngjufjöllum.
Þaðan reið hann graslausa mela og
hraun austur til Herðibreiðar og Jök-
ulsár. Leitaði hann nú að vöðum á
ánni en fann hvergi. Reið hann því
næst að Reykjahlíð og þaðan austur í
Grímsstaði og Möðrudal að leita hests
er hann missti austur yfir ána þegar
hann leitaði vaða á henni norður af
Herðubreið. Heim í Draflastaði kem-
ur hann 16. júlí.
En 13. september sama ár hóf hann
leit að nýju. Reið þá að Lundarbrekku
í Bárðardal og þaðan fram að Svart-
árkoti og austur á fjöll. Kom hann að
Suðurá, þaðan lagði hann á hraunið
og fann nokkur vörðubrot. Er hann
kom á móts við austari endann á Blá-
fjalli varð sandrok svo mikið að ei sá
neitt. Leitaði hann á þessum slóðum
tvo næstu daga en varð þá frá að
hverfa vegna hins stöðuga sandroks.
Lauk þar með leit Bjarna hreppstjóra
án verulegs árangurs.
Ferðir Péturs Þorsteinssonar sýslu-
manns og Bjarna hreppstjóra mörk-
uðu þáttaskil í rannsókn Ódáða-
hrauns. Það leið þó hálfur fjórði ára-
tugur þar sem ekkert gerðist. Það var
ekki fyrr en á fjórða tug 19. aldarinnar
að fyrstu tilraunir voru gerðar til að
lyfta hulunni af þessum víðlendu
gróðursnauðu og ógreiðfæru öræfum.
Um aldamótin átján hundruð tóku
menn í' sveitum, er voru nálægt
Ódáðahrauni, að fara lengra inn á
Heima er bezt 199