Heima er bezt - 01.06.1981, Side 10

Eiginkona Sigurðar, Sigríður Sigurðardóttir.
horn í síðu útvarpsins eins og best sést hvernig þeir fara
með tekjulindir þess, s.s. afnotagjöldin.“
— Nota ekki stjórnmálamennirnir mörg ráð til að kom-
ast í útvarpið með sín sjónarmið?
„Þeir nota ýmis brögð, sérstaklega eftir að sjónvarpið
kom líka, þá eiga þeir til að hringja til okkar og segja:
„Sjónvarpið er búið að biðja um viðtal við mig í kvöld,
viljið þið ekki líka fá viðtal?“ Stundum hefur þetta hrifið og
það hefur komið fyrir að sami maður hafi hringt á báða
staði með þessum hætti. Svona klæki hefur maður orðið var
við, en ekki beinlínis að þeir heimti að fá að komast að með
eitthvað tiltekið efni, nema tilefni hafi gefist í útvarpsfrétt-
um og þá er ekkert sjálfsagðara.“
— Hvernig líkar þér svo lífið nú þegar þú ert að mestu
hættur hjá útvarpinu?
„Mér líkar það óskaplega vel. Ég var þarna í 37 ár og er
auðvitað orðinn ansi þreyttur á þvarginu. Annars má það
vel koma fram að mér finnst fyrirkomulagið á þessum
„öldrunarmálum“ óttalega vitlaust. Ég hefði kosið að hafa
þetta eins og er hjá sumum stéttum, að eftir því sem árin
færast yfir þá minnki vinnuskyldan. Fyrir marga sem hafa
engin áhugamál að hverfa að er þetta allt of mikið stökk, að
hætta bara einn góðan veðurdag að vinna. Þetta verður
andlegt áfall.“
— Hvað með þín áhugamál?
„Ég er nú ennþá með annan fótinn niður í útvarpi, ég gat
ekki hugsað mér að slíta tengslin algjörlega við fyrrum
samstarfsmenn mína og sé því um að útbúa leiðara lands-
málablaðanna til lesturs á mánudagsmorgnum. En ég hef
nóg áhugamál að halla mér að, ég hlusta mikið á tónlist og
les allt milli himins og jarðar.“
— Þú hefur kannski tekið fiðluna fram aftur?
„Nei, ég hef nú ekki ennþá tekið hana upp, mér hrýs
hálfpartinn hugur við því, ég hef ekki snert hana í um
þrjátíu ár. Hver veit nema það sé samt næsta mál á dagskrá.
Fiðlan er erfitt hljóðfæri og það tæki mig eitt til tvö ár að ná
upp þeirri kunnáttu sem ég hafði með því að vera duglegur.
Og þegar maður er kominn á þennan aldur þá bætir maður
nú ekki miklu við sig í árangri.“ Síðan bætir Sigurður við
hlæjandi: „Annars er það upplagt fyrir þá sem eru komnir
á eftirlaunaaldur að detta bara í það,“ en bætir síðan við
alvarlegri í bragði: „Nei, maður hefur nú séð nógu mikið af
góðum drengjum verða brennivíninu að bráð og maður er
eiginlega hissa á sjálfum sér að hafa verið með í þeim leik.
Áður fyrr tíðkaðist það mikið að það var ekki haldinn
blaðamannafundur án þess að þar væri haft áfengi um
hönd, helst svo mikið að menn færu moldfullir. Þetta hefur
sem betur fer breyst mjög til hins betra hin síðari ár og fer
fram með meiri virðuleikablæ og án áfengis. Þetta var orðið
svo slæmt á tímabili að blaðamennirnir sumir gátu ekkert
skrifað um það sem fram fór.“
— Hefur þú fengið þennan svokallaða „míkrófón
skrekk“?
„Já, já. Ég féll einu sinni saman framan við hljóðnemann
í miðjum íþróttaþætti. Ég var með vandað handrit og fékk
því tíma til að hugsa um eitthvað annað. Það greip mig
einhver skelfing og hjartað fór að taka aukaslög, ég streittist
við að halda áfram þangað til leið yfir mig. Það hafði
enginn varað mig við þessu, því þetta er tilfinning sem
kemur yfir flesta einhvern tímann sem hafa atvinnu sína af
því að tala í útvarp. Menn eiga bara að hætta að tala og
slaka svolítið á en ekki að streitast á móti. Þetta var ægileg
lífsreynsla.“
Eiginkona Sigurðar Sigurðssonar er Sigríður Sigurðar-
dóttir ættuð frá Vestmannaeyjum og sennilega best þekkt
sem „Sissa í Isafold“, en hún var lengi verslunarstjóri í
bókaversluninni ísafold, en er núna verslunarstjóri í bóka-
deild Pennans. Þau eiga þrjú börn: Sigurð, Ingibjörgu og
Hrafnhildi.
„Ég gifti mig árið 1944, þá var maður búinn að aura fyrir
innbúinu og við byrjuðum að búa á hanabjálka að Lauga-
vegi 44. Það var óskaplega erfitt að fá íbúð á þessum árúm
og það var eitt af góðverkum Jónasar Þorbergssonar að
hann tók tvær hæðir á leigu við Klapparstíg sem hann
leigðu svo nokkrum starfsmönnum útvarpsins. Jónas
hugsaði vel um sitt fólk.“
Ég þakka Sigurði fyrir skemmtilegt samtal og geng út i
Reykjavíkurrigninguna.
194 Heima er be:l