Heima er bezt - 01.05.1983, Qupperneq 27

byggir enn afkomu sína á veiðum og
staðurinn fengsæll. Þær urðu ekkert
hrifnar af heimsókninni, létu sig
hverfa í stórgrýtið eða upp af klettun-
um.
2^.f Lambeyri komu myndarlegustu
trén í þessum leiðangri. Stærsta tréð
varð þó að skilja eftir. Það lá langt
upp á eyrinni, þrælskorðað í stórgrýt-
inu. Það var um 80 cm í þvermál og
6-8 m langt. Af rekaviðarfróðum
mönnum, dæmdist það ekki góð vara,
morkið og maðksmogið og því ekki
eins verðmætt og það var efnismikið.
Undir miðnætti fór að kula af
norðaustri. Lagði þá strax kviku inn
með nesinu. Var þvi keppst við af
hörku að koma síðustu „trossunum"
um borð. Gekk það furðu vel. Töldu
leiðangursmenn veðurguðina hafa
verið sér hliðholla þessa daga, verkið
unnist allt að sólarhring á undan
áætlun. Slík dæmi eru fágæt á íslandi,
þar sem nánast engin áætlun stenst.
Mættu íslenskir áætlanasérfræðingar
sækja skóla til Elisar Pé í þeim efnum.
Með norðaustanáttinni barst ísköld
súld, enda við á mörkum Norður-At-
lantshafs og íshafsins. Menn létu það
lítt á sig fá. Drógu kannski úlpuhett-
urnar betur yfir höfuðið og börðu sér
við og við.
Kl. 00.30 aðfaranótt laugardagsins
19. júlí, var síðasta tréð híft um borð
í m.b. Gunnar SU 139. Lestunin hafði
gengið áfallalaust. Akkeri var létt og
haldið inn að Skálum. Þar voru land-
menn selfluttir frá borði á Blöðrunni
góðu. Voru skipverjar kvaddir með
virktum, ekki síst kokkurinn, sem gert
hafði allt að því kraftaverk í mat-
reiðslunni, svo ekki er hægt að segja
með góðri samvisku, að öld krafta-
verkanna sé liðin. Og um kl. 02.30
lötruðu síðustu leiðangursmennirnir í
hlað á Skoruvík. Voru þeir fljótir að
fela sig svefnpokunum á vald. Það
hafði fjölgað í húsinu. Sjónvarps-
mennirnir, Jón og Óli, ætluðu að
gista. Með morgninum ætluðu þeir út
á Font, til þess að filma. Daginn, sem
Björn fór með þeim, hafði veður til
myndatöku ekki verið sem best. Var
ætlunin að reyna að gera þar á brag-
arbót.
Bryggjan á Skálum. Fjörukamburínn hefur
fœrsl út og hœkkað síðan hún var byggð.
Heima erbezt 171