Heima er bezt - 01.05.1996, Qupperneq 18

Krístján konungur X, heilsar stúdentum í Hvannagjá. Taliðfrá vinstri: Bergljót
Magnúsdóttir, tannlœknir, Sigríður Guðmundsdóttir (Rokstad), KatrínJ.
Smári, Einar B. Guðmundsson prófessor, Þórir Kjartansson, lögfrœðingur,
Haraldur Bjarnason, skrifstofumaður. Jón Sigurðsson verkfræðingur (slökkvi-
liðsstj. ogsíðar vatnsveitustjóri), stendur konungi á hœgri hönd, að nokkru leyti
falinn. Fleiri verða ekki þekktir með vissu á myndinni.
í Osló 1925 og Stokkhólmi
1928, og einhverjir íslenskir
stúdentar tekið þátt í þeim.
Hófst þetta mót miðvikudag
25. júní, eftir að hinir erlendu
stúdentar, sem voru 227 tals-
ins, höfðu stigið á land úr
norska skemmtiferðaskipinu
Hellig Olav, með því að Einar
Arnórsson, þáverandi háskóla-
rektor, fyrrverandi ráðherra og
síðar hæstaréttardómari og aft-
ur ráðherra, bauð vora norrænu
gesti velkomna af svölum Al-
þingishússins, sem þá hýsti
einnig Háskólann.
Síðan var hinni ungu sveit og
raunar allstórum hópi eldri
stúdenta, smalað upp í Gamla
bíó, sem fáum árum áður var
risið við Ingólfsstræti, hið
glæsilegasta hús að innviðum
þá eins og nú. Mótið setti Thor
Thors stud. jur, siðar sendi-
herra, formaður hinnar ís-
lensku stúdentamóttökunefnd-
ar, og eftir það töluðu fulltrúar
allra hinna Norðurlandanna.
Minnisstæð er mér djúp og
karlmannleg rödd Davíð Stef-
ánssonar skálds frá Fagraskógi
er flutti ávarp af hálfu ís-
lenskra stúdenta, en því miður
er mér ræða hans liðin úr
minni og hef ég ekki, enn sem komið
er, hirt um að gera leit að henni. Þótt
skömm sé frá að segja þá eru einu
orðin, sem ég þykist muna óbrengluð
úr samkundu þessari, úr kvæði, sem
einn hinna erlendu gesta felldi inn í
ræðu sína og hljóða svo: „I Solens
skraa Straaler, der ligger han og
trawler“ og vísa til miðnætur-
stemmningar á Hornbanka eða þvi-
líkum slóðum, og kannski komust
þessi orð til langdvalar inn í höfuð-
skel minni vegna þess, að ég hafði
um sumarsólstöður árið áður, verið
þar á togara og horft uppnuminn á
Drangajökul og StrandaQöllin böðuð
geislum miðnætursólarinnar, en þeg-
ar augu urðu slitin frá þeirri dýrðar-
sýn og litið í norður, þá blasti við
beinn og breiður vegur, gulli lagður,
beint að ljósgjafanum mikla, sem
eina hverfula stund, hafði tyllt sér
niður og ók likt og rauðleitt risahjól
eftir hafsbrúninni, uns hann hóf sig
aftur til flugs.
Þá rifjast líka upp slitur úr kynn-
ingarkvikmynd, sem þarna var sýnd
og í henni, meðal annars forvitnilegs
efnis, vinnubrögð við fisk á sjó og
landi. Gaf þar að líta togara að veið-
um, sýnt hvernig trollið var tekið
inn, pokahnúturinn leystur og inni-
haldið látið steypast með sporðaköst-
um á dekkið. Þá sást háseti taka um
hnakkann á spriklandi steinbít og
lyfta honum að strengdum vír, sem
hann læsti í tönnum og hékk þar. Við
þessa sjón var sumum hinna erlendu
áhorfenda ofboðið, og við hlið mér
gall við rödd, skelfingu þrungin:
„Dyrplageri!" og fannst víst við-
stöddum stúdentum, íslenskum með
víkinga- og sjómannsblóð í æðum
hneykslan piltsins næsta hláleg.
Eftir móttökuathöfnina í Gamla
bíói, var sest að veisluborði á Hótel
Borg, ræður haldnar og sungnir stúd-
enta- og ættjarðarsöngvar, og að því
loknu, um áttaleytið um kvöldið,
safnast í bíla og haldið til Þingvalla.
Á Þingvöllum hafði verið slegið
upp tjaldborg mikilli í Hvannagjá,
þeim hluta Almannagjár, sem er upp
af Leirunum, handa stúdentunum
meðan þeir dveldu á hinum helga
stað. Þar er gjáin allmiklu grynnri en
nær þingstaðnum sjálfum, slétt og
grasi gróin í botninn, skjólgóð og til-
komumikil. Var næturvistin þó nokk-
uð kaldsöm þar á einfoldum segldúk
A
174 Heima er bezt