Heima er bezt - 01.06.1996, Síða 27

•••••••••••••••
'íHARd'JBI
óftxjtíM
«a hsjcfl
a3 sniil
ckH á I
stjámiíM
vcðr*aj3|
tnnar * j
a**lat«isöttin
nnwAsí crjjú nitgð
efar húo flntw hír
® ^cr>ðs!icltnir “N.
fjrir Jwð, t*//
1 g*u *r bt»yA'
*r. í’-ffjy
tiktist ’»*//
-'ra»i rí!
A í lanði I
N|nokiit!nt|
./.ífi*r tmut
rojctti,
crðar rc ' v
ann !,®u.
W1 hCraðsji
OhUi, ■ .*
í húij.rvs:
. títnast, sÆ að v. j;;
[ ttr ósöroinn lcr. • r
-SSi hefð — I
I -HrslÆ
S», t’M.tio xíU un,
.j'tssar simaroÆfiti!'1
blsðið só scnt ™
IrSnnast, cða1 tnai
frv.. því ttð ssjórni-
verði, ■ j.iínvclu' stjOra
rpti/Ut ntiíi ;
■
ii
, t
I
ii
THU
tfciiijrgð
hoous,
■Uiiti’Bdt f
ffiraæsj
K»r uja
uro féb
Gluggaö í gömul
blöð og rit og
forvitnast um það,
sem efst var á baugi
fyrir nokkuð margt
löngu
Umsjón: Guðjón
Baldvinsson
Þjóðólfur, 24.júní 1898.
Hitt og þetta
Oskari Svíakonungi þykir dágott í
staupinu, eins og kunnugt er, og er
mælt að honum þyki jafnvel brenni-
vín drykkja best.
Þá er iokið var verðlaunaútbýting-
unni við Stokkhólmssýninguna næst-
liðið sumar, settist konungsfólkið og
hinir tignu gestir þess, að snæðingi á
Hasselbacken. En áður en konungur
settist í sæti sitt, leit hann yfir borðið
og hugði vandlega að vínflöskunum.
Loksins kallaði hann á þjón einn og
sagði:
„Er það meiningin, að maður eigi
ekki að fá brennivínssnaps hérna?“
Þjónninn hneigði sig hvað eptir
annað, og fór eitthvað að afsaka sig í
hálfum hljóðum.
„Eruð þér orðnir svo „fínir“ hérna,
að þér berið ekki lengur þess háttar á
borð,“ bætti þá kóngur við og horfði
með vanþóknunarsvip á þjóninn, er
nú þaut burtu til veitingamannsins og
kom aptur með fúlla brennivíns-
flösku.
Það hýrnaði yfir gestunum og
ánægjan skein út úr andliti konungs-
ins, en rússneska stórfurstafrúin
klappaði saman lófunum.
• • •
Soldán nokkur í Suður-Afríku,
Luke Janlje að nafni, átti fyrir
skömmu, í ófriði við Englendinga og
var tekinn höndum af Háskotaher-
sveit einni, undir forustu Searle liðs-
foringja. Viku síðar fékk liðsforingi
þessi skipun um að senda hinn hand-
tekna soldán til Port Natal, og skyldi
varðlið gæta hans á leiðinni.
En svo leið og beið og soldán kom
ekki. Var þá farið að grennslast eptir
hvernig á því stæði, og játaði þá Se-
arle, að hann hefði umsvifalaust
skorið höfuðið af þessum svarta
höfðingja, og látið smyrja það til
þess að gefa það gripasafhi einu.
Eigi er þess getið að liðsforinginn
fengi neina áminningu fyrir þetta til-
tæki sitt.
Fatnaður Vilhjálms Þýskalands-
keisara er metinn á um 2 milljónir
króna. Við hvern einkennisbúning
eru fest sérstök tignarmerki og 12
þjónar hafa ekkert annað að hugsa
um, en að allur þessi klæðnaður sé í
reglu.
Með því að keisarinn er bæði þýsk-
ur, enskur og rússneskur sjóliðsfor-
ingi að nafnbót, á hann alla þá ein-
kennisbúninga, og það er mælt að
hann vildi einnig gjarnan vera frakk-
neskur sjóliðsforingi, en lýðveldið
veitir honum líklega seint þann heið-
ur.
• • •
Konungurinn í Portúgal er svo feit-
ur, að hann getur naumast komist úr
sporunum og hann þyngist svo
óðum, að læknarnir eru alveg í ráða-
leysi með þessa óvenjulegu fitu á
tæplega fertugum manni. En þeir
ráða honum auðvitað eigi þau ráð,
sem dygðu: að skipta um stöðu eins
árs tíma við einhvern horaðan sjó-
mann eða verkamann, er vinna þarf
baki brotnu og þyldi að fá töluverða
holdíylli á beinin.
• • •
Hinn rússneski stórfúrsti, Páll, er
svo langur, að hann verður að ílytja
rúmið sitt með sér, er hann ferðast,
því að hann getur ekki fengið nógu
langt rúm í veitingahúsunum.
• • •
Hin væntanlega Austurríkisdrottn-
ing, María Theresía, erkihertogaynja,
er svo sterk, að hún getur hafið með-
almann á lopt, aðeins með hægri
hendinni.
• • •
Eugenía, ekkja Napóleons 3.
Frakkakeisara, er sögð feikilega auð-
ug en nísk. Napóleon prins, sonur
hennar, var frábærlega örlátur og
hjartagóður, og gaf opt fátæklingum
og sjúklingum, stórum, en fékk ekki
nema nokkur þúsund krónur um árið
hjá móður sinni og það hrökk ekki
til. Varð hann þá stundum að lána fé
hjá okurkörlum til að halda áfram
hjálpsemi sinni, og svo jukust skuldir
hans óðum.
Er það engum vafa undirorpið, að
Heima er bezt 223