Heima er bezt - 01.06.1996, Blaðsíða 29

magur og ef til vill lítið haltur á
ífamfæti.
Finnandi gefi sig fram við S.
bónda Arnbjarnarson á Selfossi í
Flóa eða í afgreiðslu ísafoldar.
3 herbergi og eldhús
á 3. lofti í Þingholtsstræti 23 til leigu
frá 1. okt.
Agæt útsjón. - Vatnsveita.
Þjóðólfur, mars 1866.
Eg leyfi mér að gjöra það kunnugt,
að ég hefi í hyggju, ef guð lofar, að
taka svo sem 3 pilta (ég þori ekki að
tiltaka meir) til þess að búa þá undir
skóla, og það þegar á næsta vetri.
Hvort ég muni þessu vaxinn, má
spyija þá herra í Reykjavík, organista
P. Guðjohnsen og skólakennarana G.
Magnússon og J. Þorkelsson.
En væri mér trúandi íyrir þessu,
yrði sá undirbúningur líklega
nokkrum mun kostnaðarminni en í
Reykjavík, en færra yrði þó til að
glepja.
Vildi nokkur sinna þessu eða sæta,
sem helst væri fyrir einhvern ekki í
mikilli fjarlægð, gæti hann snúið sér
til mín, en það þyrfti að vera nógu
snemma.
Hofi á Skagaströnd, d. 23. febrúar
1866.
M. Jónsson.
Þjóðólfur, 11. maí 1900.
Frá Ameríku
Lögbergs-ósóminn.
Bréfað vestan.
Það er auðséð að blaðið „Lögberg“
í Winnipeg, hefur ekki verið lengi að
komast á spenann hjá Manitoba-
stjórninni nýju eptir kosningarnar í
vetur. Þá er sá flokkur, er blaðherfan
hafði áður ausið óbótaskömmum og
talið óalandi og óferjandi, var sestur
að völdum, kom brátt annað hljóð í
strokkinn, því að þá var um að gera
að snúa nógu fljótt við blaðinu, til
þess að fara ekki á hreppinn og geta
haldið áfram að mylkja stjórnina.
Það var aðeins allra snöggvast á
veðramótunum millum gömlu og
nýju stjórnarinnar, að dálítill aptur-
kippur kom í sendingu Lögbergs
hingað til lands, því að eins og menn
vita, hefur Manitobastjóm í mörg ár
keypt af útgefendunum mörg hund-
ruð, jafnvel nokkur þúsund eintaka
af blaðinu, til gefins útbýtingar hér á
landi í þarfir vesturflutninga, enda
vissi stjómin, að hún keypti þar ekki
köttinn í sekknum, því að með öfg-
um sínum og ósannindum og óvið-
jafnanlega strákslegum rithætti, hef-
ur blaðið jafnan verið fyrirmynd
þess, hvernig heiðvirð blöð eiga ekki
að vera, en sem vesturheimskt út-
flutninga- og æsingamálgagn, hefur
það verið á sinni réttu hillu, og ef-
laust gert töluvert tjón hér á landi hjá
þeim, sem hafa lesið það og lagt
nokkurn trúnað á fleipur þess.
En sem betur fer mun allur þorri
manna hafa lagt það frá sér ólesið og
haft það eins til „vissra afnota.“
Það hefur einnig ávallt siglt með
Krist í kjölfarinu innan um allan
óhroðann!!, og menn hafa séð þar
fingraför „andans“ prestanna vestra,
opt og einatt, svo að vegna þessa
kristilega stimpils hefur ósóminn
fengið húsaskjól, þar sem honum
ella hefði ekki verið hleypt inn fyrir
dyr.
Undir yfirskini kristinsdómsins og
vernd andlega valdsins þar vestra,
hefur það unnið að sínu þokkalega(í)
aðal augnamiði: útflutningi í stómm
stíl héðan af landi, og þar af leiðandi
landauðn hér, ef það gæti.
Núna, með síðustu ferð „Lauru,“
komu hingað átta stórir pokar, troð-
fullir af þessu þarfablaði og eitthvað
svipað með „Ceres,“ því að sams
konar haugar koma með hverri ferð
frá útlöndum. Og svo verður lands-
sjóður Islands að verja ærnu fé til að
flytja þennan óþverra út um landið.
Það er sannarlega hart, að póst-
stjórnin íslenska skuli vera skyld til
að verja landssjóðsfé til að flytja út
um landið æsingarit, sem keypt eru í
haugum af stjórn annars lands, til að
spenna fólk héðan af landi burt og
vestur um haf. Og nú kvað vera farið
að senda „Heimskringlu“ einnig á
sama hátt, því að það var flokkur
hennar, er komst til valda.
Skyldi íslensk alþýða vilja leggja
mikinn skatt á sig til að fá þetta til
lesturs, ef hún ætti um tvennt að
velja? Vér ætlum ekki. Hún mundi
verða sárfegin að losast við þessar
sendingar, er hún sæi kostnað þann,
er þær hafa í för með sér fyrir landið.
En „Lögberg“ streitist náttúrlega við
að selja stjórninni sem flest eintök og
hirðir ekkert um, þótt blaðið sé sent
til fjölda manna, sem hvergi fýrir-
finnast, eða manna, sem löngu eru
dauðir o.s.frv., því að stjómin borgar
hvert eintak fullu verði, jafnvel þótt
það væri aldrei sent, sem lítið eptirlit
mun haft með.
Þjóðólfur hefur sjaldnast skipt sér
nokkurn skapaðan hlut af heimsku
rausi og öfgum „Lögbergs,“ því að
ritstjóra þess er svo háttað, og rithátt-
ur hans svo lubbalegur, að það er
ekki siðuðum mönnum samboðið að
eiga orðskipti við slíka pilta. Og
einmitt þess vegna hefur Þjóðólfur
optast með þegjandi fyrirlitningu
gengið framhjá öllu sparki Sigtryggs.
Hann hefur aðeins einstaka sinnum
dreypt á hann ofurstuttum athuga-
semdum, því að hann hefur haft
gaman af að sjá, hvernig manntetrið
hefur getað ólmast og ausið út af ör-
litlu efni. Gengur þá frekjan og
ósvífnin hjá manninum optast svo
langt, að undrum gegnir, eins og t.d.
nú fyrir skömmu út af bréfkafla frá
Winnipeg, er birtist í Þjóðólfi í des.
f.á., sem Sigtryggur og Einar lags-
maður hans, eignuðu séra Hafsteini
Péturssyni(!). Það hefur orðið heldur
ókyrrð í herbúðum Lögbergsklíkunn-
ar út af því bréfi, af því að þar var
dálítið flett ofan af því, hvers konar
blað „Lögberg“ væri, hverjir stæðu
því næstir, á hverju það lifði, og
hversu þokkalegur rithöfundur Sig-
tryggur væri. Auðvitað hefur bréfinu
ekki verið svarað með neinum ástæð-
um, heldur með rustaskömmum út í
................... * * * *...........
LgPZ Heima er bezt 225