Heima er bezt - 01.12.2000, Blaðsíða 28

en hún er líklega eitt fyrsta rit um
hagfræði ó íslensku.
Nokkru neðar en handan Hörgór,
er bærinn Skrið, þar sem eru ein
helstu reynitré landsins (en á þeim
bæ búa hjónin Sigurbjörg Sæ-
mundsdóttir og Sverrir Haraldsson,
mikið vinafólk undirritaðs).
Nú styttist óðum til Akureyrar og
þar rennur bíllinn í hlað Umferðar-
miðstöðvarinnar ú sjöunda tíman-
um. Þama bætast viö tveir ferðafé-
lagar, hjón frú Bakkafirði, og að því
búnu er haldið rakleiðis að hótel
Eddu, þar sem beið okkar kvöld-
verður og gisting.
Fyrsta úfanqa ferðar okkar var
lokið.
Jónassonar, en handan Norðurúr er
Egilsd, þar sem Guðmundur L. Frið-
finnsson rithöfundur býr.
Landslagið gerist nú all hrikalegt,
Kotagil með miklu úrgljúfri Kotúr-
innar og Valagilsú, sem Einar Bene-
diktsson gerði fræga með snilldar-
legu ljóði sínu og Giljareitir, sem
margir kannast við af hinni meist-
aralegu skúldsögu Þóris Bergssonar,
„Slys í Giljareitum." Hér var bæði
erfitt og hættulegt að ferð-
ast að vetrarlagi úður en
nýi vegurinn var lagður
fýrir nokkmm árum.
Á miðri Öxnadalsheið-
inni eru sýslumörk Skaga-
fjarðar- og Eyjafjarðar-
sýslu þar á heiðinni gáfu
vegavinnumenn út blaðið
Heiðarbúann, sumarið
1941 og mun það eins-
dæmi í sögu blaðaútgáfu
á íslandi. Mörgum finnst
Öxnadalsheiðin hálfgert rang-
nefni, því hér er varla um
heiði að ræða, heldur skarð
milli himingnæfandi snævi
krýndra fjalla.
Þegar fer að halla austur af
kemur gamli greiðasölustaður-
inn Bakkasel í ljós undir
brattri brekku efst í Öxnadal.
í Bakkaseli eru hús ennþá uppi-
standandi þó staðurinn hafi lengi
staðið í eyði svo sem fleiri býli í of-
anverðum dalnum.
Hver kannast ekki við Öxnadal-
inn, „þar sem háir hólar hálfan dal-
inn fýlla."
Bæimir Hraun, Steinsstaðir og
Bakki em allt nöfn sem em tengd
Jónasi Hallgrímssyni. Hér er lands-
lag stórhrikalegt og setur Hraun-
drangi mestan svip á umhverfið og
hver kannast ekki við kvæði Jónas-
ar, Ferðalok.
Enn ber sögustað fyrir augu, Bæg-
isá, þar sem séra Jón Þorláksson bjó
við fátækt, „Milton íslenskra," eins
og Bjami Thorarensen komst að
orði um Jón. Þar var síðar annar
klerkur, séra Amljótur Ólafsson,
sem bókin Auðfræði er kennd við,
Eftir góða nótt á Akureyri
yfirgáfum við höfuðstað
Norðurlands og ókum árla
morguns sem leið liggur að
Skarði í Dalsmynni. Útsýnið
af Svalbarðsströnd er víða
rómað, sem verður hverjum
manni ógleymanlegt er þar fer um.
En áfram er haldið og nú er kom-
ið í mynni Fnjóskadalsins, þar sem
skógurinn klæðir hlíðamar og setur
suðrænan svip á þessa norðlægu
sveit.
Á Skarði kemur Skímir bóndi
Jónsson í bílinn og verður fýlgdar-
maður okkar út yfir Flateyjardals-
heiði og um Flateyjardal, allt út á
sjávarkamb, þar sem Flatey blasir
við augum (sjá þátt um Flatey í
HEB, 4. tbl. 49. árg.).
Er ekki að orðlengja að Skírnir
leysti hlutverk leiðsögumannsins af
hendi með sóma, sagði frá mönn-
um og málefnum auk ömefna á
Flateyjardal sem of langt mál er að
hafa eftir í stuttri blaðagrein. Hins
vegar skal á það bent að þetta
Að ofan: „Ferðamiðstöðin “ á Gili í Hval-
vatnsfirði. Trölladalur í baksýn.
Til vinstri: Ekið yfir Illagil í Hvalvatns-
firði.
Að neðan: Hoiftfrá rústum Kaðalstaða í
suðvestur til Kussungsstaða og Þverár.
Fjallið Darri lengst t.v. og Þver-
árdalur.
460 Heima er bezt