Æskan - 01.10.1962, Side 19

ÆSKAN
sagði Páll hreykinn. ,Við flugum eina
íerð yfir bæinn og sundin. Það var
gaman.“
„Hvað er að tarna, eruð þið út-
lendingar? Þið talið svo vel ensku,“
sagði flugmaðurinn, sem nú hafði
lokið verkinu. „Eruð þið kunnug hér
í grenndimii? Vitið, hvort ég get
nokkurs staðar fengið matárbita?“
„Viljið þér ekki borða með okk-
ur?“ bauð Nancy. „Við höfum svo
mikið nesti. Það er nóg handa okkur
öllum.“
Flugmaðurinn þakkaði þeim, og
þau tylltu sér í sandinn með nests-
körfuna. Þáu sögðu honum, hvers
vegna þau voru þarna, en hann
kvaðst hafa fengið skarlatssótt, svo að
hann væri ekkert smeykur við að vera
með þeim. Eftir beiðni þeirra fór
hann að segja þeim frá flugferðinni,
sem hann hafði tekið þátt í.
FLUGFERÐ.
„En nú verð ég að fara,“ sagði
hinn nýi kunningi þeirra, sem kvaðst
heita Jack Rivers. „Langar ykkur
kannski í dálitla flugferð?"
Páll og Nancy litu livort á annað.
Það var víst ekkert, sem þau langaði
fremur til, en var það óhætt?
„Ég þarf að fara út í smáeyju
hérna úti á sundinu. Þar er viti, og
þangað ætla ég að fleygja niður
poka,“ útskýrði Jack Rivers. „Það tek-
ur okkur ekki meira en klukkutíma."
/ hvaða œvintýrum skyldu
hörnin lenda? Það heyrum
við. í ncesta hlaði.
Veiztu það?
Svör: 1. 2.176.600 km2 2. í
rómverska keisaradæminu. 3.
Sir Isac Newton. 4. Nei, hún
sér ekki í algeru myrkri. 5. Það
mun ske (hebreska). 6. í
minnsta lagi 10, stundum allt
að hví 20 eggjum í einu. 7.
Ilannes Hafstein. 8. Pappír og
póstulín. 9. Næstum 2% sinn-
um. 10. Rúmiega 42 km.
Tíþ'inu sinni var konungur, sem stjórnaði svo vel og skynsamlega, að orð fór
af því út um allan heim.
En fólkið í landinu var ákaflega latt og hirðulaust. Allt sem gera þurfti
var látið ógert af því allir hugsuðu sem svo, hver um sig, að það væri skylda
einhvers annars að gera það, og enginn vildi gera neitt, sem hann var ekki
skyldugur að gera.
Konunginum þótti þetta slæmt, og hann liugsaði sér að kenna fólkinu
starfsemi.
Ein af aðalgötunum inn í borgina, þar sem konungurinn átti heima,
lá yfir hæð. Konungurinn fór þangað eitt kvöld, þegar allir voru háttaðir,
§10^ dálitla laut í miðja götuna. Svo tók hann dálítinn böggul úr skikkju
sinni og lagði hann í lautina. Því næst fór hann út fyrir veginn, losaði stór-
Gott er að ég hafði nóg að starfa, því síðustu árin háfa ekki verið skemmtileg.
báðir hræður mínir voru í hernurn. George var í Pearl Harbor þegar sprengjurnar
féllu þar, en hann slapp til allrar hamingju óskaddaður.
Maðurinn minn, Jack Agar, var í flughernum. Ég liitti hann fyrst fyrir rúmum
tveinmr árum. Hann kom með nokkrum kunningjum mínum heim til mín. Þann
dag get ég varla sagt að ég sæi hann, og liann varð að fara fljótt aftur, en ég
fann á mér að hann myndi koma aftur.
Næst hitti ég hann í teboði hjá Zazu Pitts, sem er nágranni okkar, og á eftir
fórum við ut með tveimur öðrum. Þá þekkti ég ekki Joyce, systur hans, sem er
ári eldri en ég, en J)egar ég kynntist henni, líkaði mér svo vel við hana, að ég
fékk hana til að flytjast í Westlake-skólann og ljúka skólanámi sínu þar.
Stuttu eftir að ég kynntist Jack, fór hann í herinn, og leið þá á löngu unz ég
sá hann aftur. Hann var í Texas níu mánuði og í Oregon sjö mánuði. Þegar hann
fékk leyfi kom hann í heimsókn til mín. Það kom að })ví að lokum, á jólunum 1944,
að við ákváðum að trúlofast. Foreldrar okkar vissu það og voru ánægð yfir því, en
þau vildu að við frestuðum trúlofuninni vegna stríðsins og þess, hve ung ég var.
En þegar Jack var búinn að gefa mér dýrindis hring, þá gat ég samt ekki stillt
mig um að segja skólasystrum mínum frá trúlofuninni.
Mamma giftist sjálf Jsegar hún var 17 ára. En henni fannst nú sámt að ég liefði
átt að bíða lengur með að binda mig. Biðin varð nú samt ekki löng. Jack er dá-
samlegur. Hann er meira en sex fet á hæð og nijög fallegur.
Endir.
/ dag lifir Shirley Temple mjög kyrrlátu lifi og flestir virðast hafa gleymt þvi,
að eitt sinn vai hún heiinsfrceg. Enghin hiður hana lengur um eiginhandaráritun
eða lokka úr hári hennar. Hún er nú 32 ára, fjögurra barna móðir. Á myndinni
sést hún með yngsta barni sinu, Lori, sem er sex ára.
211