Æskan

Árgangur

Æskan - 01.02.1972, Síða 10

Æskan - 01.02.1972, Síða 10
Konurnar / i speglunum angt, langt í burtu var slétta svo víðáttu- mikil, að fljótur hestur var meira en tíu daga að hlaupa yfir hana Jrvera. Þetta var endalaus víðátta, og himinninn virtist jafn- vel hvelfdari Jjar en annars staðar. Hár, grænn íjalla- hringur gnæfði við móðukenndan sjóndeildarhringinn i suðvestri, og mörg mismunandi stór Jtorp voru á sléttunni. í einu húsanna bjó góð, gömul kona, sem átti tvo mynd- arlega og gáfaða syni, sem vorti báðir ókvæntir. Gamla konan gat ekki um annað hugsað allan liðlangan daginn, en hve mikið hana langaði til Jjess, að synir hennar kvæntust og hún eignaðist barnabörn. En ungu mennina langaði alls ekkert til að ganga í hjónaband, og þeir höfðu ekki hugmynd um Jtað, sem hvíldi svona Jjungt á móður þeirra. Hjúskaparmiðlarinn gerði sitt ýtrasta til að hjálpa henni og finna góðar stúlkur handa bræðrunum, en allt var Jtað til einskis. Móðirin [jráði jtetta heitar með hverjum deginum, sem leið. Kvöld nokkurt gat hún 'ekki sofnað af áhyggjum og fór á fætur og út. Það var niðamyrkur, Jrótt himinninn væri skreyttur glitrandi stjörnum. Hún leit til himins og andvarpaði. „Drengir mínir," sagði hún lágt og mæðu- lega. „Ekki veit ég, hvers konar stúlkur Jtið viljið!“ Gamla konan hvíslaði lágt, en nóttin var svo kyrrlát, að henni fannst, að stjörnurnar á himninum hlytu að heyra til hennar. Hún varð mjög undrandi, Jjegar hún sá bjart ljós á suðvestur himninum. Það varð stærra en tunglið og nálgaðist óðum og kom loks niður í garðinn hennar. Hún lét aftur augun, Jíví að hún gat ekki horft í þ'etta bjarta ljós. Þegar hún opnaði þau aftur, stc>ð gam- all maður fyrir framan hana. Hann var nteð silfurhvítt skegg og stóran staf með drekahöfði. Bjartur geislabaugur var umhverfis hann og andlit hans ljómaði. Hann var vingjarnlegur og brosandi. „Ég er kominn til að kynna syni þína fyrir eiginkonum sínum," sagði hann skærri röddu, og sítt skeggið titraði, Jjegar hann talaði. Gamla konan varð ekkert uppnæm. „Ég óttast Jrað, Jtú hinn ódauðlegi," sagði hún mæðulega, „að þú hafir ekki erindi sem erfiði. Synir mínir eru alls ekkert hrifnir al stúlkum. Og hvar eru svo þessar stúlkur? Og hvar er hjúskaparmiðlarinn?" Gamli maðurinn skellihló og síða skeggið hans sveiflað- ist til og frá. „Það þarf hvorki á hjúskaparmiðlara né brúðarstólum að halda," sagði hann. „Ég er með tvo spegla, sem hægt er að sjá tilvonandi tengdadætur þínar i. Þú skalt ekki ímynda þér, að þær séu óraunverulegar. Nei! þær eru lilandi stúlkur. A Jtiiðja degi Jjriðja mán- aðar ár hvert á að láta speglana horfa til suðvesturs um ntiðnætti, og Jtá sérðu leiðina, sem Iiggur til heimkynna tengdadætra þinna." Unt leið og gantli maðurinn sagði |>essi orð sótti hann tvo litla, kringlótta spegla og rétti móður drengjanna. 8

x

Æskan

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.