Æskan - 01.02.1972, Qupperneq 10

Konurnar
/
i
speglunum
angt, langt í burtu var slétta svo víðáttu-
mikil, að fljótur hestur var meira en tíu
daga að hlaupa yfir hana Jrvera. Þetta var
endalaus víðátta, og himinninn virtist jafn-
vel hvelfdari Jjar en annars staðar. Hár, grænn íjalla-
hringur gnæfði við móðukenndan sjóndeildarhringinn i
suðvestri, og mörg mismunandi stór Jtorp voru á sléttunni.
í einu húsanna bjó góð, gömul kona, sem átti tvo mynd-
arlega og gáfaða syni, sem vorti báðir ókvæntir. Gamla
konan gat ekki um annað hugsað allan liðlangan daginn,
en hve mikið hana langaði til Jjess, að synir hennar
kvæntust og hún eignaðist barnabörn. En ungu mennina
langaði alls ekkert til að ganga í hjónaband, og þeir höfðu
ekki hugmynd um Jtað, sem hvíldi svona Jjungt á móður
þeirra. Hjúskaparmiðlarinn gerði sitt ýtrasta til að hjálpa
henni og finna góðar stúlkur handa bræðrunum, en allt
var Jtað til einskis.
Móðirin [jráði jtetta heitar með hverjum deginum, sem
leið. Kvöld nokkurt gat hún 'ekki sofnað af áhyggjum og
fór á fætur og út. Það var niðamyrkur, Jrótt himinninn
væri skreyttur glitrandi stjörnum. Hún leit til himins og
andvarpaði. „Drengir mínir," sagði hún lágt og mæðu-
lega. „Ekki veit ég, hvers konar stúlkur Jtið viljið!“
Gamla konan hvíslaði lágt, en nóttin var svo kyrrlát,
að henni fannst, að stjörnurnar á himninum hlytu að
heyra til hennar. Hún varð mjög undrandi, Jjegar hún sá
bjart ljós á suðvestur himninum. Það varð stærra en
tunglið og nálgaðist óðum og kom loks niður í garðinn
hennar. Hún lét aftur augun, Jíví að hún gat ekki horft
í þ'etta bjarta ljós. Þegar hún opnaði þau aftur, stc>ð gam-
all maður fyrir framan hana. Hann var nteð silfurhvítt
skegg og stóran staf með drekahöfði. Bjartur geislabaugur
var umhverfis hann og andlit hans ljómaði. Hann var
vingjarnlegur og brosandi. „Ég er kominn til að kynna
syni þína fyrir eiginkonum sínum," sagði hann skærri
röddu, og sítt skeggið titraði, Jjegar hann talaði.
Gamla konan varð ekkert uppnæm. „Ég óttast Jrað, Jtú
hinn ódauðlegi," sagði hún mæðulega, „að þú hafir ekki
erindi sem erfiði. Synir mínir eru alls ekkert hrifnir al
stúlkum. Og hvar eru svo þessar stúlkur? Og hvar er
hjúskaparmiðlarinn?"
Gamli maðurinn skellihló og síða skeggið hans sveiflað-
ist til og frá. „Það þarf hvorki á hjúskaparmiðlara né
brúðarstólum að halda," sagði hann. „Ég er með tvo
spegla, sem hægt er að sjá tilvonandi tengdadætur þínar i.
Þú skalt ekki ímynda þér, að þær séu óraunverulegar.
Nei! þær eru lilandi stúlkur. A Jtiiðja degi Jjriðja mán-
aðar ár hvert á að láta speglana horfa til suðvesturs um
ntiðnætti, og Jtá sérðu leiðina, sem Iiggur til heimkynna
tengdadætra þinna."
Unt leið og gantli maðurinn sagði |>essi orð sótti hann
tvo litla, kringlótta spegla og rétti móður drengjanna.
8